In de tweede aflevering van het dertiende seizoen van het EO-programma De Kist spreekt presentator Kefah Allush met Daphne Deckers. Hij praat met haar over sterfelijkheid, haar nalatenschap en afscheid nemen.
Zo heeft Daphne (plots) afscheid moeten van vrienden, maar ook familie; haar dementerende vader is inmiddels overleden.
Vlak na haar middelbare schooltijd, verloor Daphne plots één van haar beste vrienden. Omwille van zijn familie spreekt ze daar niet over, maar wel over wat dat met haar gedaan heeft. “Ik vond dat echt… Het was een soort van shock to the system, zeg maar. Dat je denkt: ‘Dat kan dus ook nog. Dat kan je dus gewoon overkomen.’ Je hebt toch, als je jong bent, het gevoel dat overlijden iets voor later is.”
“En dan hoe langer je leeft, hoe meer je tot de conclusie komt dat het leven echt een ongelofelijk cadeau is”, aldus Daphne. “Ik was toen net met mijn studie gestopt, en werkte als model in Milaan. Ik heb toen heel veel over hem gedroomd. Dat zette in mij iets op scherp – wat ik eigenlijk nooit vergeten ben.”
“Ik ging overal waar ik kwam een kaarsje voor hem opsteken”, vertelt Daphne over het verwerkingsproces. “Dat aanmaken van kaarsjes ben ik echt mijn hele leven blijven doen. Mijn eigen kinderen doen dat nu ook. Waar een kapel was, of een kerk, heb ik toen een kaarsje aangestoken.”
Daphne Deckers én dochter Emma te zien in verfilming van haar eigen boek 'Dubbel Zes': 'Ik dacht: dit klusje klaren we wel'
“Mijn vader was aan het dementeren, dus daar kon je niet zo heel goed meer mee praten en er waren toch wel wat dingen die ik gezegd had willen hebben”, vertelt Daphne over haar vader, die aan dementie lijdt. Na zijn dood heeft ze dan ook nog veel tegen hem gepraat. “Die zeg ik nu tegen de urn.”
“Ik had een heel apart lijntje met mijn vader”, gaat ze verder. “Ik weet nog heel goed dat ik een keer wakker werd en dat ik tegen Richard, mijn man, zei: ‘Ik heb gedroomd dat mijn vader een hartaanval heeft gehad, ik moet even mijn moeder bellen.’ Zó’n realistische droom was dat. En terwijl ik op zoek ga naar mijn telefoon, belt mijn moeder en zegt: ‘Je vader heeft een hartaanval gehad.'”
Die hartaanval werd hem gelukkig niet fataal. “Ik vond het zo gek, toen mijn vader aan het overlijden was werd ik gebeld, en zeiden ze: ‘Hij gaat de nacht niet redden.’ Toen ben ik meteen in de auto gesprongen. Ik kan dat gevoel nog zo voelen. Iedere keer als ik naar mijn moeder in Zuid-Limburg rij, kom ik langs dat punt – ik moest nog een half uur en ik dacht: ‘Hij overlijdt nu.’ Want ik voelde hem – woesj – door me heen gaan”, beeldt Daphne uit.
Haar gevoel blijkt weer te kloppen. Wanneer ze belt, wordt het bevestigd. “En I know, weet je – ik voelde hem zó door me heen gaan. Ik denk dat hij dag kwam zeggen. Dat hij dacht: ‘Je bent onderweg, ik kom je een stukje tegemoet.’ Toen heb ik hem bedankt voor alles.”
Daphne Deckers is jarig en voelt zich 'een feestmuts': 'Leve het leven'
Maar haar vader was allang haar vader niet meer, vertelt Daphne. “Dementie is toch werkelijk echt één van de allerergste dingen die er is. Dan blijft een soort van omhulsel van iemand over.” Het verloop van de ziekte bij haar vader duurde lang: “Dat was een proces van zo’n acht jaar.”
“Ieder jaar een stukje. Heel gradueel. De eerste jaren woonde hij nog thuis. Mijn vader heeft altijd ontkend dat hij dementie had – hij begreep ook totaal niet wat hij in het verpleeghuis deed. Niemand kon met hem daarover praten.”
“Het duurde zoveel jaren en hij ging zo achteruit. Op een gegeven moment hoop je gewoon voor hem dat het voorbij is”, sluit Daphne af. “Het laatste wat hij tegen me heeft gezegd is: ‘Goede reis.'”
“‘Goede reis’, op z’n Limburgs. En hij zwaaide nog naar me.”
Kijk ‘De Kist’ terug op NPO Start.
5x favoriete hotspot van Daphne Deckers: 'Nijmegen heeft het allemaal'
