Zo, als iedereen een beetje is uitgehuild om het feit dat we geen lolly hebben gekregen van de minister-president, maak ik even van de gelegenheid gebruik om de grootste groep jankerds streng toe te spreken.
Jongeren? Welnee die zijn veerkrachtig en slaan zich hier wel doorheen. Ik heb het over kunstenaars. U weet wel, dat paarsharig, werkschuw tuig met die totaal uit de hand gelopen linkse hobby’s. Dat shag rokend slag dat bij je thuis komt, op je tapijt kotst en je kat van streek maakt. Zoals Gerard Reve dat ooit zo mooi omschreef.
En ik weet er alles van, ik ben er zelf namelijk eentje. Sommige van mijn beste vrienden zijn het. Al betwijfel ik of ze me na dit schrijven nog willen kennen, want wat vind ik ze momenteel vervelend zeg. Met hun gedram over hoe belangrijk ze wel niet zijn. Wat kopen we voor dat gezeur van die kunstenmakers? Nog geen mondkapje, vermoed ik.
