Zo, als iedereen een beetje is uitgehuild om het feit dat we geen lolly hebben gekregen van de minister-president, maak ik even van de gelegenheid gebruik om de grootste groep jankerds streng toe te spreken.
Jongeren? Welnee die zijn veerkrachtig en slaan zich hier wel doorheen. Ik heb het over kunstenaars. U weet wel, dat paarsharig, werkschuw tuig met die totaal uit de hand gelopen linkse hobby’s. Dat shag rokend slag dat bij je thuis komt, op je tapijt kotst en je kat van streek maakt. Zoals Gerard Reve dat ooit zo mooi omschreef.
En ik weet er alles van, ik ben er zelf namelijk eentje. Sommige van mijn beste vrienden zijn het. Al betwijfel ik of ze me na dit schrijven nog willen kennen, want wat vind ik ze momenteel vervelend zeg. Met hun gedram over hoe belangrijk ze wel niet zijn. Wat kopen we voor dat gezeur van die kunstenmakers? Nog geen mondkapje, vermoed ik.
Kijk, ik snap dat ze bang zijn, werkeloos, bezorgd. Dat ze zich niet relevant voelen op dit moment. Met hun diepzee opera of 3D-macramé. Dat begrijp ik maar al te goed. Ik voel me ook maar matig nuttig. Kan ik mensen redden? Nee. Kan ik ze echt goede onderbouwde informatie geven? Ook al niet. Ik kan een beetje leuk tikken en dat is het.
Lees ook
‘Een potje eigenlust zorgt ervoor dat je wat zachter naar de ander kijkt’
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik daarmee niet iemand op een nieuw idee kan brengen, of aan het lachen maak. Ik zou ook niet willen beweren dat een mooi stuk muziek of een schitterend boek niet voor verlichting zorgt, maar kan het ons misschien iets minder door de toch al benauwde strot geduwd worden, lieve kunstenaars? Moeten we echt iedere dag op tv horen of in de krant lezen hoe ontzettend es-sen-tieel al die creatieve uitspattingen JUIST NU zijn?
Sowieso denk ik dat ik de eerstvolgende die ooit nog ‘juist nu’ durft te zeggen eens recht in zijn gezicht ga rochelen, maar los daarvan: lieve kunstenaars, denken jullie echt dat het gedram werkt? Dat mensen zelf niet kunnen bedenken wat JUIST NU belangrijk voor ze is? Meestal is dat gewoon sex en bier hoor. Houd je kunst gewoon lekker voor je.
Ik snap ook dat creativiteit kan ontroeren, beroeren. Man, natuurlijk hebben we momenteel meer schoonheid dan ooit nodig. Maar laten we wel wezen, dan kan ik gewoon een boek van Reve uit de kast trekken, of een oude prent bewonderen van een dode – en dus minder zeurende – schilder.
Lees ook
Stella Bergsma heeft schijt: ‘Ook in quarantaine moet je voor jezelf opkomen’
Er is oneindig veel moois gemaakt. Dus er hoeft niet per se JUIST NU iets nieuws bij. En mocht je toch de drang voelen om een mooie mobile van dor hout te maken, doe dat dan gewoon, kunstenaars. Het is toch logisch dat daar nu niet de grootste pot geld naartoe gaat? Of denk je dat Van Gogh zat te jammeren alsof hij zijn laatste oortje versnoepte, omdat zijn zonnebloemen geen subsidie kregen? Lieve kunstenaars, jullie beweren wel troost te bieden, maar lijken die zelf toch het hardst nodig te hebben.
Stella Bergsma is (49) schrijfster, zangeres en de vrouwelijke Johan Derksen van Nederland. Ze is scherp en zegt waar het op staat. Elke week geeft zij ongeremd haar onbeschaamde mening over een actuele kwestie.
