Zeg nou zelf, niet elke break-up gaat zo vriendschappelijk als je aan je vrienden vertelt. In ‘En toen was ik single’ nemen wij een duik in het leed van echte relatiebreuken. In de breedste zin van het woord.
Dit keer vertelt Pascal* (27) haar verhaal.
Duur van de relatie: Zeven jaar
Wie maakte het uit: Pascal
Reden van breuk: Hij dook het bed in met een ander
“Mijn inmiddels ex-vriend en ik leerden elkaar kennen toen ik zestien was. Het was liefde op het eerste gezicht. Al snel was het aan en spendeerden we de rest van onze tienerjaren samen. Omdat het bij mij thuis er niet al te best aan toe ging, bracht ik veel tijd bij hem thuis door. En werd zijn familie ook een beetje die van mij.
We hadden een paar jaar een relatie toen er bij hem een depressie werd vastgesteld. Dit ging gepaard met slechte communicatie, ruzies, doktersafspraken en nog veel meer. Ik hield zielsveel van hem, maar het was me in de tussentijd ook duidelijk geworden dat we niet bij elkaar pasten. Ook zijn familie vond dat ik beter verdiende. We besloten uit elkaar te gaan, maar ik kreeg spijt en ging terug.
Er gingen inmiddels geruchten dat hij met een ander was. Ik heb hem hierop aangesproken, maar hij ontkende het en ik geloofde hem. Zulke spookverhalen doen wat met je vertrouwen. Ik werd argwanend en hield hem constant in de gaten.”
“We woonden apart van elkaar en hadden op een zondagmiddag afgesproken om iets leuks te gaan doen. Dus toen ik om 11 uur ’s ochtends een berichtje van zijn buurvrouw kreeg, sloeg mijn hart op hol. Er moet iets mis zijn gegaan, dacht ik. Ik haastte me naar zijn huis en toen hij opendeed stonk hij naar alcohol; iets wat hij absoluut niet mocht mixen met zijn medicatie. Hij nodigde me niet uit om binnen te komen en bleef pontificaal in de deuropening staan. Toen ik zei dat ik naar het toilet moest, liet hij me binnen.
Ik trok een sprintje naar zijn kamer en, ja hoor, daar lag een meisje in bed. Ik heb de deken van haar afgetrokken. Het was een meisje dat in de kroeg werkte. Ik had haar een paar keer gezien en ze leek me wel aardig. Toen ik wegliep, maakte ik hem duidelijk dat hij nooit meer iets beters zou vinden.”
“We waren slechts een maand uit elkaar geweest en hielden de hoop dat het goed zou komen. Deze vernedering had hij me kunnen besparen. Nadat ik hem betrapte, ben ik naar zijn familie gevlucht om uit te huilen. Niemand wilde hem troosten. Het was bizar om te bedenken dat hij zich door de depressie (emotioneel) niet helemaal kon geven, maar er wel iemand naast had. En dat een jaar lang.
Ik heb naderhand nog geprobeerd om met hem te praten, maar dat is lastig als iemand in zo’n staat verkeert. Ik wilde excuses, een verklaring en een liefdesbekentenis. Hij wilde me terug, maar kon zich niet goed verwoorden. Het is moeilijk om iemand iets kwalijk te nemen die met een depressie kampt. Maar ik voel me afgedankt. Dat blijft pijn doen. Het heeft dan ook lang geduurd voor ik het een plekje kon geven. Achteraf gezien had ik dingen ook anders kunnen aanpakken, maar zijn gedrag ging gewoon te ver.”
“Het feit dat ik bij zijn familie terecht kon, zat hem dwars. Zijn zus is mijn beste vriendin. Onze breuk heeft ervoor gezorgd dat het gezin een tijdje overhoop lag. Zijn zus wilde met mij om blijven gaan, maar hij verbood dat. We hebben onze vriendschap jarenlang verborgen moeten houden en plaatsten niks op social media als we samen waren.
Ze staat nu echter op het punt om te gaan trouwen, waarbij ik haar getuige ben. Ik vraag me af of we met z’n allen bij elkaar kunnen komen tijdens de bruiloft. Of dat goed zal gaan? We gaan het meemaken.”
*Pascals naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.meiden.
Hannahs (21) manipulatieve ex zorgde voor spanningen: 'Ik werd uit huis gezet'
