Het leed dat daten heet. Door de jaren heen heeft redacteur Misha haar liefdesleven grondig geanalyseerd. Conclusie? Ze zou het allemaal anders doen met de kennis die ze nu heeft.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op gebied van flirts, seks en relaties.
Het is hartstikke makkelijk om te zeggen dat je alles anders zou doen als je de kans zou krijgen. En dat lijkt me wel wat. Mijn liefdesleven is bezaaid met scherven van mijn gebroken hart, gemene opmerkingen en cringy herinneringen. Hoewel ik geloof dat het met een reden zo is gelopen, heb ik nachtenlang wakker gelegen van de dingen die zijn gezegd en gedaan. Met name wat er anders had gekund.
Stel dat ik nu een gloeilamp mét geest overhandigd krijg, dan is mijn eerste wens een do-over van mijn romantische leven. Wel met de kennis en inzichten die ik over de afgelopen jaren heb vergaard. En dat zijn er nogal wat. Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn hyper-zelfstandigheid partners juist afschrikt en ik me best wat zachter mag opstellen. Les één: Misha je hoeft niet alles zelf te doen, laat een ander er voor jou zijn.
Gaby: 'Toen ik weer gedumpt was wilde mijn moeder me inschrijven op Lexa'
Als mijn liefdesleven een speelfilm was, zou ik er inmiddels zo veel uit schrappen dat het een reclamespotje van dertig seconden werd. Spijt komt altijd achteraf, zeggen ze. Daar schuilt een zekere waarheid in, want enkele van mijn ex-geliefden hebben echt een stomme versie van mij gehad. Dat had ik graag anders gezien. Bij één was ik zo labiel dat ik ons dagelijks door een emotionele achtbaan mét acht loopings haalde, om vervolgens mijn excuses aan te bieden. Een ander wilde constant in contact staan en snauwde ik af, omdat ik het gevoel kreeg dat ik verstikt werd. De derde… Ja, met de derde heb ik het echt verkloot. We ontmoetten elkaar op het moment dat ik mezelf ook stom vond. Daar kon simpelweg niets goeds van komen.
Onlangs deelde ik de lessen die ik leerde als single, waaronder wat mijn non negotiables zijn; respect, grenzen en vertrouwen. Dat ik deze nu naleef alsof mijn leven ervan afhangt, is nieuw. In voorgaande relaties werd er met vaart over mijn grenzen gewalst, daar zei ik niets van. Het gebrek aan respect en vertrouwen knakte mijn ziel, maar mijn mond optrekken? Ho maar, ik wilde graag de rust bewaren. Achteraf denk ik dat ik hier vooral mezelf mee tekort deed, maar dat zeg ik: spijt komt achteraf.
Inmiddels weet ik wanneer ik aan de bel moet trekken als het me allemaal niet lekker zit. Nu moet ik het alleen nog in de praktijk brengen. Al heb ik daarvoor wel een relatie nodig en je girl is single als een pringle.
Ik betrek dit nu op de dingen die ik anders had kunnen doen, maar door de jaren heen heb ik ook heel wat mensenkennis vergaard. Als ik het nu allemaal anders zou mogen doen, had ik waarschijnlijk andere partners gekozen. Het waren stuk voor stuk fijne mensen, maar dat neemt niet weg dat ze de verkeerden voor mij waren. De manier waarop ze mij behandelden, zou ik nu niet zo snel meer (correctie: nooit meer) toelaten.
Toch hebben deze ervaringen me allemaal gebracht waar ik nu ben. Ik weet precies wat ik wel én niet accepteer. Daarnaast ben ik heel wat spannende, tragische en grappige verhalen verder. Dus ik kom graag terug op mijn eerdere uitspraak. Als iemand mij nu de kans zou geven het over te doen, zou ik passen. Dit alles heeft me gevormd tot wie ik nu ben en ik vind haar best leuk. Ik denk dat ik haar permanent aanschaf en die ‘wat als’-scenario’s maar laat voor wat ze zijn; hersenspinsels die me wakker houden, maar nooit zullen uitkomen.
Misha is 33 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en een van zes maanden gehad, inmiddels is ze zeven jaar single.
Misha: 'Hij wilde me niet meer aanraken tot mijn ex toestemming gaf'
