In vijftig maanden meer dan 32 landen en bestemmingen aandoen, tot de teller van je zeilboot zo’n dertigduizend zeemijlen aantikt: Mariska Woertman (50) ging samen met haar gezin op avontuur.
Ze schreef er een boek over, Los van alles, en vertelt aan LINDA. wat voor impact zo’n reis nou écht op je maakt.
In oktober 2022 zetten Mariska, Tjaart (56), Linde (17) en Berber (8) voor het eerst in ruim vier jaar weer voet aan wal op Texel. Waar ze gewend waren aan wakker worden op een deinende boot, slapen ze ineens weer in een normaal bed, in een normale slaapkamer, in een heel normaal huis. Alleen niets vóelt dan normaal, vertelt Mariska. “Toen we net terugkwamen voelde ik heel sterk de druk om hier weer te wennen, te landen. Maar na ruim een jaar vind ik het eigenlijk wel prima dat we nog niet helemaal gewend zijn.”
“Als je ruim vier jaar over de wereldzeeën zwerft is het geen vakantie meer, maar gewoon een ander leven. Dat zorgt voor inzichten die je voor altijd met je mee draagt. Het zou gek zijn als we daarna precies ons leventje van voorheen weer op zouden pakken.”
Mariska’s dochters kregen tijdens de tocht les van hun moeder, maar moeten nu weer naar school. Dat is wel even wennen. “Qua kennisniveau ging het gelijk goed, maar het aanpassen aan dit ritme kostte wel wat tijd”, grinnikt Mariska. “Vroeg opstaan, lessen volgen, huiswerk maken, en Linde heeft nu ook een bijbaantje. Het is een heel andere structuur dan ze gewend waren, zeker voor Berber. Zij kan zich eigenlijk geen ander leven herinneren dan dat op de boot.”
Linde, Mariska, Berber en Tjaart. Tekst loopt door onder de foto.
Familie en vrienden zijn natuurlijk blij dat het gezin weer terug is. “Familiebanden zijn in veel gevallen hechter geworden tijdens de reis: mijn moeder was altijd precies op de hoogte waar we waren en stuurde ons dan lijstje met highlights van onze volgende locatie. Heel lief en betrokken, net als bij veel vrienden.”
Toch merkt Mariska ook dat het een en ander veranderd is. “Logisch natuurlijk, we zijn heel lang weggeweest en hier draaide de wereld ook gewoon door.” Niet elke vriendschap is bestand tegen de afwezigheid, en de andere keuzes die het gezin nu soms maakt. “Daar staat gelukkig tegenover dat we heel veel nieuwe vrienden leerden kennen. Onze dochters hebben nu overal ter wereld wel een logeerplek.”
In 2018 worden na jaren sparen de opdrachtgevers vaarwel gezegd en het huis verkocht en stapt het gezin op zeilboot Zouterik om te beginnen aan een lange reis over de oceanen. In de bijna vierenhalf jaar dat ze weg zijn doet het gezin alle hoeken van de wereld aan: van Alaska en Noord-Canada tot Tahiti en Kaapverdië. Een tocht die voor ongekende vrijheid en talloze onvergetelijke herinneringen zorgt, maar ook te maken krijgt met serieuze begrenzingen: door het weer, de planning en natuurlijk covid.
Denk aan de zestig dagen verplichte covid-quarantaine, met vier man in een boot met twaalf vierkante meter aan leefoppervlak. “Het was toen niet altijd even gezellig”, vertelt Mariska. “De pieken zijn hoger, maar de dalen ook dieper als je met z’n allen in een soort snelkookpan leeft. En het loopt allemaal door elkaar: het ene moment ben je elkaar spuug- en spuugzat, het volgende geniet je intens van elkaar op een nieuwe, prachtige bestemming.”
“Ze zeggen weleens dat één jaar met elkaar op een boot gelijk staat aan zeven jaar ‘normaal’ gezinsleven. Ik geloof wel dat die zeilerswaarheid klopt. Maar uiteindelijk brengt het je allemaal dichter bij elkaar.”
Tekst loopt door onder de post.
View this post on Instagram
Daarnaast heeft Mariska ook een nieuwe kant van zichzelf leren kennen. Waar ze voorheen heel gedreven bezig was met haar carrière en het opbouwen van een goed CV, verdween die drang tijdens de tocht als sneeuw voor de zon. “In Nederland wordt je hele leven bepaald door externe factoren: werktijden, het ritme van je kinderen, je sociale leven. Tijdens de reis vloeiden de dagen juist in elkaar over, ik raakte soms mijn besef van tijd kwijt. Dat zorgde voor een heel grote realitycheck: waarom doe ik eigenlijk wat ik doe? Waar komen die karaktertrekken vandaan?”
“Ik had ook ineens lekker veel tijd om daarover na te zitten denken, natuurlijk”, grinnikt ze. “Maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik nu zelf anders in het leven sta, en ook de wereld anders zie.”
Die inzichten zijn soms moeilijk te rijmen met het normale leven thuis. “We maakten overstromingen mee in het Caribisch gebied, zagen de plastic soep met eigen ogen drijven en waren getuige van vallende gletsjers. Maar thuis op Texel duik je weer in de dagelijkse gang van zaken en komt de materialistische commercie weer om de hoek kijken. Dat is soms wel een zoektocht, ja, hoe we daar onze balans in moeten vinden.”
De Zouterik voor een gletsjer in Alaska (beeld: Sylvia Schutz). Tekst loopt door onder de foto.
Het liefst zou Mariska een fifty-fifty bestaan leiden: de ene helft op Texel, de andere helft waar-dan-ook, lekker met de zeilboot. “Echt fulltime blijven reizen is voor ons nooit een realistische optie geweest, je hebt natuurlijk kinderen en allerlei andere krachten die sterker zijn dan je eigen wensen. Maar als ik zie wat het ons gezin gebracht heeft, begint het toch wel te kriebelen.”
Maar het weer zó groot aanpakken zal niet snel meer gebeuren. Dat hoeft ook niet, vertelt ze. “Bij ons kwam de reis voort uit een verlangen naar verandering. Natuurlijk kan en wil niet iedereen een huis verkopen en iedereen tijdelijk achterlaten, maar dat hoeft ook niet. Met kleine veranderingen kun je jezelf ook uit de sleur en waan van alledag halen. Ga vrijwilligerswerk doen, verhuis of wissel van baan, help de buren die je eigenlijk nog niet zo goed kent. Zoek de connectie op met jezelf, met anderen en met de natuur. Dwaal een beetje, daar is het leven juist voor bedoeld.”
Mariska schreef een boek over de avonturen op zee, Los van alles. Dat is nu verkrijgbaar in de (online) boekhandel.
Jessie woont in een tiny house van 15 m2: 'Uitdagend, met een tweeling van 14 maanden'
