Uit vrije wil in een ijsbad stappen of de douche op het allerkoudste standje zetten? LINDA. redacteur Ellen (30) – gediplomeerd marmot en warmtefanaat – verklaart je voor gek waar je bij staat.
Tóch rende ik vorige maand de Noordzee in.
Uit vrije wil in een ijsbad stappen of de douche op het allerkoudste standje zetten? LINDA. redacteur Ellen (30) – gediplomeerd marmot en warmtefanaat – verklaart je voor gek waar je bij staat.
Tóch rende ik vorige maand de Noordzee in.
Voor de nieuwste LINDA. schreef ik een portrettengalerij over ‘ijsmeesters‘: vijf mannen en vrouwen die gek zijn op koud douchen en zwemmen in natuurwater. Ze praten er stuk voor stuk zo lovend over dat ik totaal in de war ben. Dit kan toch helemaal niet? Tuurlijk, het zal vast goed voor je zijn, maar écht genieten van snijdend koud water? Kom op, zeg.
Ik tik hun verhalen op, lever de teksten in bij eindredactie en ben klaar – denk ik. Tot me ineens een héél onbekend gevoel bekruipt: moet ik het niet gewoon zelf proberen? Al is het maar uit journalistiek oogpunt. In die vlaag van verstandsverbijstering app ik Lidy, een vriendin uit Den Haag die sinds kort wekelijks de Noordzee in springt. ‘Kan ik toevallig mee dit weekend?’ ‘Ja hoor, absoluut.’ Shit.
Maja zwemt drie keer per week in (ijs)koud natuurwater: 'Echt heerlijk, joh'Lees ookDus zit ik zaterdag 24 december 2022 om 8.30 uur in de trein richting kustlijn. Een zoekrondje op Google vertelt me dat de zeetemperatuur 7.7 graden is. ‘Onaanvaardbaar om te zwemmen’ staat er. De neiging om bij het eerstvolgende station uit te stappen en terug te keren is aanwezig, maar ik praat mezelf moed in. Als half Instagram zichzelf tegenwoordig (met plezier) in een winterrivier kan werpen, lukt mij die twee minuten Noordzee ook. Heus.
Ik kom aan bij de strandtent en wacht op Lidy en haar groepje hardlopers. Ik ben tien minuten te vroeg, wat de feestvreugde niet per se verhoogt: meer tijd om te kijken naar de grijze lucht en de nog grijzere zee. Als mijn sjaal heel even níet voor mijn ogen waait, zie ik een ander groepje ijskonijnen verrijzen uit de branding. Dat ik over twintig minuten hetzelfde doe, gaat er nog steeds niet helemaal in. Spijt. Spijt. Zo veel spijt.
Als Lidy eenmaal arriveert, gaat het snel. Omkleden, handdoek mee en het strand op. Ik krijg de instructie om mijn hoofd en beide polsen boven water te houden, en voor ik het door heb staan we in de branding. Godskanonne wat koud, niet nadenken, zeven graden ammehoela, niet nadenken, zitten hier geen krabben trouwens, NIET NADENKEN. Ik volg mijn twee voorgangers het water in en ineens zit ik tot mijn schouders in de Noordzee. In december. En het irritante is: het valt me nog mee ook.
Ik had verwacht dat de kou alle lucht uit mijn longen zou slaan, maar ademhalen gaat prima. Dat ik de eerste twintig seconden voornamelijk aan het schelden ben en een golf me daarna genadeloos omver zwiept, vergeten we voor het gemak even. Tuurlijk, het is waanzinnig koud, maar niet de Absolute Hel waar ik me mentaal op voorbereid had. Ik voel me super alert en mijn hele lijf staat aan door de temperatuurschok. Best lekker.
Na een minuut of twee wandelen we weer richting handdoek. Ook dit is minder koud dan verwacht: ondanks windkracht vijf voelt het strand een stuk warmer dan het water. Het ene kwaad heft het andere op, zullen we maar zeggen. Het voelt alsof duizend kleine naalden in mijn lijf prikken. Dat doet alleen pijn aan mijn voeten, die zijn tijdens mijn wandeling door de branding het langst blootgesteld aan de kou.
Eenmaal bij de handdoek krijgt ons groepje een spontaan applaus van strandwandelaars – geheel terecht, natuurlijk – en enigszins trots hobbel ik naar de strandtent voor een lauwe douche en héél warme choco. No way dat ik nu elke week in de rivier spring om eens lekker mijn lijf te resetten, maar ik snap de aantrekkingskracht van natuurwater nu wel beter. Je voelt je na zo’n duik een totale badass – al doet de foto hierboven anders lijken.
Een week later trotseer ik twee keer het dompelbad in de sauna, maar een koude douche is er nog altijd niet van gekomen. En dat houd ik zo: het leven moet wel leuk blijven.
In de nieuwe LINDA. vertellen vijf échte kenners wat nou precies zo lekker is aan ijskoud water. Verder in dit nummer: een interview met Thomas Dekker, ex-pesters kijken terug op hun vroegere keuzes en ‘zin maken’? Dácht het effe niet. Ook leuk: deze maand koop je LINDA. met korting, voor 4,95 euro.
Peggy doet aan ijskoud zwemmen: 'Lach mezelf uit als ik in bikini tussen de eenden sta'Lees ook