Yoni (34) is eindredacteur bij LINDA. en ontdekte na twintig jaar door een kleuranalyse-app dat alles wat ze ooit heeft gedragen één grote stijlfout is.
Als het gaat om stijl, dan ben ik een echte faalhaas. Ik lees alle stukken van onze mode-redacteur Stijn en volg de belangrijkste stijlgoeroes op sociale media, maar het mag niet baten. Hoe graag ik het ook wil, ik snap er helemaal niks van.
Maar toen kwam er hulp uit onverwachte hoek: een kleurenanalyse-app. Lang verhaal kort: al mijn kleding kan de textielcontainer in.
Eerst even terug in de tijd. Mijn persoonlijke stijlgeschiedenis kenmerkt zich door fases: de ene keer had ik een revival of the eighties-periode, even later hervond ik m’n innerlijke skater (die ik eigenlijk in de puberteit had achtergelaten) en dan ineens liep ik een half jaar in minirokjes en op torenhoge hakken. Een individuele stijl zoals je nu vaak bij generatie Z ziet? Daar heb ik mezelf nooit op betrapt.
Het was een glijdende schaal. Waar ik tijdens mijn studententijd nog echt m’n best deed, legde ik de lat gaandeweg steeds lager. Kleding mag geen pijn doen en niet ongemakkelijk zijn. Ik begon een liefde te ontwikkelen voor ‘actieve’ kleding, type bergschoen en fleecetrui. Onopvallend en comfortabel, denk aan zwart, bordeauxrood en vooral veel joggingbroeken.
Lees ookSaskia 'complimenteert' medespeelster met 'lekker truttige' outfit: 'Bleek het haar eigen stijl te zijn'
Maar daar stopte het niet. Tijdens en na de pandemie (en een zwangerschap) liep het de spuigaten uit: mijn huispakkencollectie groeide, beha’s zwoer ik af. De kleding die ik kocht, kwam van de kringloop (niks mis mee trouwens). Naast bordeaux en zwart, kon je me ook uittekenen in legergroen, geel en bruin.
Het voelde niet goed. Als ik na dagenlang thuiswerken weer eens naar ‘buiten’ ging, m’n haar had gedaan en verzorgd voor de dag wilde komen, was geen enkele outfit naar m’n zin. Oké, dat maatje meer sinds de zwangerschap hielp ook niet. Maar als iemand body positivity toejuicht, dan ben ik het wel. Waarom zou ik me niet goed mogen voelen met een beetje extra? Ik wist het ineens zeker: het lag aan de kleding.
Dus toen mijn vriend voorstelde om eens wat nieuwe kleren te bestellen voor de zwangerschap (want nummer twee is onderweg), werd ik opgewonden en panisch tegelijk. Want wat dan wél?
Ondertussen had ik mijn algoritmes op Pinterest en Instagram al aan het werk gezet. En zo kwam het dat ik door een stijlvolle tweeling op Instagram werd ‘geadviseerd’ (gesponsord natuurlijk) om eens een betaalde app te proberen. De app analyseert kleuren in je gezicht, bijvoorbeeld of je huid een koele of warme ondertoon heeft, hoe licht of donker je huid is, maar ook de saturatie, oftewel de roodheid ervan. En op basis daarvan rolt er een kleurentype uit.
Een hypermoderne variant van de professionele kleurenanalyse, waarbij iemand met gekleurde shawls laat zien welk type je bent. En laten kleurenanalyses nou toevallig (?) óók net een hype zijn op TikTok, hashtag #colorpalette.
Tekst gaat door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ik was wanhopig, dus die paar euro voor de app had ik er wel voor over. Met een vel wit papier ging ik voor het raam staan om een selfie te maken. En binnen 15 seconden wist ik het: ik ben het koele zomertype. Ook wel ‘true summer’.
Wat dat inhoudt? Mijn huid heeft een koele ondertoon en mijn haar is van zichzelf wat assig. Ik heb donkergroene ogen en weinig saturatie. En laten dat nou allemaal eigenschappen zijn die schreeuwen om koele en lichte kleuren. Preciés het tegenovergestelde van wat er in mijn kast hangt en precies de kleuren die ik altijd verafschuwd heb.
Dus toen mijn 17-weken zwangere buik het steeds moeilijker maakte om me (gepast) te kleden, besloot ik ervoor te gaan. Ik bestelde in de aanbieding een hele garderobe aan positiekleding in de geadviseerde kleuren: paars, poederroze, felblauw, lichtblauw, koel rood en oudroze.
Links een foto van mij in de verkeerde kleding: ik mag nooit meer geel dragen. Rechts wat ik zou moeten dragen volgens de kleurenanalyse-app.
En de spiegel liegt niet. Het staat me fantastisch. Mijn paarse trui draag ik nu al voor de derde dag, hij maakt me dolgelukkig. Het is dat het nog geen lente is, anders had ik gewoond in mijn rode two-piece met rok en crop top. En ik heb snel positiepanty’s gehaald zodat ik nu alvast m’n roze voedingsjurk kan dragen.
En er ligt nog een hele stapel nieuwe kleding klaar om gedragen te worden. Ik kan niet wachten. Mijn huispakken laat ik lekker in de kast liggen, want ik heb weer zin om me aan te kleden. Ik doe mijn haar en maak me op. Nog steeds zonder beugelbeha’s en hakken, dat wel.
En mijn oude kleding? Die mag weg. Dus ben jij toevallig een herfsttype en draag je maat L? Kom maar halen.
Links een doorsnede van mijn ‘oude’ kledingkast, rechts mijn nieuwe garderobe.
Lees ookHe-le-maal hot: zo combineer je felle kleuren écht op een stijlvolle manier
