Jarenlang stond het Olympisch record koffer sjouwen op mijn naam. Ik lieg niet als ik zeg dat ik m’n kantoor zou kunnen behangen met het aantal ‘heavy’-labels dat ik in mijn reizende leven heb verzameld. Over de vrij gênante situaties – ‘u blijft één nachtje, toch?’ – die mijn uit z’n voegen barstende kledingkast-op-wielen opleverde, zou ik een hilarisch boek kunnen schrijven.

Het excuus ‘ja, maar het is natuurlijk wel lekker als je ook op vakantie ergens uit kunt kiezen’ is dusdanig op mijn lijf geschreven, dat wanneer ik die zin echt in de vorm van een tatoeage zou laten vereeuwigen, ik ‘m behoorlijk geloofwaardig als zijnde m’n levensmotto weg zou kunnen dragen.

Uiteindelijk zette ik die keuzevrijheid beperkt in. Op vakantiekiekjes van een aantal jaar terug kan ik aan van alles, maar niet aan m’n outfit, aflezen waar en wanneer de foto ook alweer was genomen. Mijn fotoalbums zijn een soort van ‘Where’s Waldo’ maar dan met mezelf in de hoofdrol. Of beter gezegd: als lijdend voorwerp.

Er moest iets anders, maar ik had geen idee hoe. Je kunt ongeveer drie ziljoen artikelen online vinden gevuld met hacks waarmee je meer ruimte in je koffer krijgt. En tips waardoor de boel lekker kreukvrij blijft, zijn ook overal te vinden. Maar ik wilde niet nog meer kunnen oprollen, ik wilde meer kunnen met minder. Traveling light, zonder het gevoel te hebben op een heel strikt kledingdieet te zijn.

Op een dag – vioolmuziek – stuitte ik op de holy grail van het koffer inpakken. Sindsdien ben ik een fervent aanhanger van de 5-4-3-2-1 methode. 5 bovenstukken, 4 onderstukken, 3 paar jurken of jumpsuits en 3 paar schoenen, 2 paar tassen en 2 paar bikini’s en 1 hoed en 1 zonnebril.

De combinaties die je daarmee kunt maken zijn vrij eindeloos en gaan je zelfs helpen om uiteindelijk de gaten in je garderobe te ontdekken. Lukt het je bijvoorbeeld niet goed om een derde paar schoenen te kiezen dat bij de meeste combinaties past? Dan zou dat op je eerstvolgende shoplist kunnen komen te staan.

Uiteraard kun je naar behoefte en smaak variëren met deze gulden regel. Geen type voor een jurk en geen jumpsuits in je kast? Vervang ze voor drie jasjes waardoor je nog meer combinaties kunt maken. Ga je naar een koude bestemming? 5 bovenstukken, 4 onderstukken, 3 paar schoenen, 2 dikke truien en 1 jas. Als je alleen een weekendje weggaat, laat je ‘5’ weg en schuif je alles een vakje door: 4 bovenstukken, 3 onderstukken, 2 paar schoenen, 1 jas.

Rest me alleen nog je te zeggen dat ondergoed en sokken uiteraard onbeperkt mee mogen, je je schoenen op kunt vullen met zoveel sieraden als je wilt en je een fijne vakantie te wensen!

De perfecte roklengte

Kun je me vertellen hoe ik de perfecte roklengte voor mezelf kan weten?

De perfecte roklengte is die waar jij het knapst van wordt. Wanneer je in de spiegel kijkt, of liever: een foto van jezelf maakt, dan beoordeel je je outfit eerlijker en kritischer. Let er dan op waar de lengte van je rok eindigt. Op de zoom van je rok rust namelijk de blik. Dat punt is letterlijk de blikvanger en trekt extra de aandacht.

Wanneer je een bepaald deel van je benen liever niet in de spotlight wil zetten, is het niet zo slim om je rok daarop te laten hangen. Liever kies je je rok dan dus iets korter of juist een stuk langer. Je kunt dit supersimpel voor de spiegel uitproberen met een grote sjaal of grote handdoek.

Ko(o)piegedrag

Ik heb de neiging om steeds maar te kopen wat een vriendin van mij ook koopt. Ze heeft een belachelijk goede smaak en ik ben als het op kleding aankomt echt een totale kluns. We dragen dezelfde maat, hebben een vergelijkbaar figuur, maar toch lukt het me nooit om er zo smashing uit te zien als zij. Wat doe ik fout?

Je doet niets fout. Je doet iets wat heel veel mensen doen en waar verkopers in winkels gretig gebruik van maken. Niet voor niets is “ik heb ‘m zelf ook” een veelgehoorde zin om je richting de kassa proberen te trekken. Geef je brein – je premotorische cortex om precies te zijn – de schuld.

Daarin zit een spiegelfunctie. Die spiegelneuronen maken dat we elkaars gedrag na-apen. En dat doen we zonder dat we ons daar zelf bewust van zijn. Wanneer iemand tegen je fluistert, ga je zelf automatisch ook een beetje zachter praten. Wanneer iemand met een accent praat, duurt het vaak niet heel lang totdat je dat overneemt. Vergeef me dus alvast als ik over een tijdje ‘garderobe’ met een zachte g uitspreek.

Ook elkaars koopgedrag spiegelen we. Want als X er zo goed uitziet in haar cargopants, dan zal ik er ook wel leuker van worden! We zijn als mens extreem goed in het kopiëren van elkaars gedrag.

Vrouwen hebben nog extra evolutionaire bagage in deze. In de prehistorie deed je alles met je stam. We omringden onszelf met mensen met dezelfde waarden. Of met mensen die er net zo uitzagen als wij. Onbewust blijf je naar connectie met je ‘stam’, je tribe, zoeken.

Kleding is daarbij een belangrijk bindmiddel. Dat je graag hetzelfde draagt, is ook een stukje ingebakken evolutie. Wanneer je je minder de totale kluns op kledinggebied voelt, is de kans groot dat je meer op jezelf en je eigen keuzes durft te vertrouwen. En dus minder behoefte hebt om hetzelfde te doen als de rest van je stam.

Volg een cursus, kijk YouTube-filmpjes, oefen veel in je eigen kast of lees m’n boek. Voor je het weet own je je eigen stijl. En daarin zit precies het verschil tussen er totally smashing uitzien of net niet.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door The Style Shrink (@the.style.shrink) 

Zelf een vraag?

Manon Meijers staat voor je eigen stijl vinden en niet blind de mode volgen. Je kunt bij haar terecht met al je kledingkwesties. Heb je een prangende stijlvraag? Stel ‘m via lezer@linda.nl.

Lees hier volgende week woensdag om 14.00 Manon Meijers’ antwoorden op al jullie fashionvragen.    

'Het enige wat echt niet meer kan, zijn leeftijdsrestricties'Lees ook