‘Dat hoort erbij als je vrouw bent’, krijgt Taika te horen als ze bij de dokter aanklopt met extreem heftige menstruatiepijn. Het blijken complicaties te zijn van haar sterilisatie, maar het duurt jaren voor ze daar achterkomt.
“Dat ik in drie jaar tijd tien, vijftien keer naar de spoedeisende hulp moest, werd niets mee gedaan. ‘Neem maar wat Feminax’, kreeg ik terug.”
Kinderen: Taika vindt ze hartstikke leuk, maar 24/7 voor ze zorgen? Daar bedankt ze vriendelijk voor. “Het lijkt me vreselijk vermoeiend. Ik heb respect voor alle ouders die het doen, maar het is gewoon niets voor mij”, vertelt ze. Vanaf haar veertiende gebruikt ze anticonceptie en op haar 26ste meldt ze zich bij de huisarts met een sterilisatieverzoek.
“Ik had in die jaren een aantal pregnancy scares gehad en zag bij vriendinnen die daadwerkelijk zwanger raakten, dat sommigen de keuze maakten om naar de kliniek te gaan. Ik zag van dichtbij hoe heftig die keuze is en besloot dat ik daar nooit voor wilde komen te staan. Een spiraaltje voelde voor mij niet veilig genoeg en ik had geen vaste partner, dus kon ook niet zeggen: ‘Steriliseer jij jezelf maar, dat is makkelijker’. Dus daar ging ik.”
Waar het voor veel (jonge) vrouwen een jarenlange zoektocht is om iemand te vinden die hen wil steriliseren, was het voor Taika betrekkelijk snel rond. “Binnen drie weken had ik goedkeuring. Het ‘scheelde’ dat ik al jaren rondliep met onder andere een angststoornis, die behoorlijk inspeelde op mijn angst om zwanger te worden. Mijn psycholoog en persoonlijk begeleider konden dus meteen bevestigen dat een sterilisatie het beste voor mij was én dat ik bekwaam was om deze keuze te maken. Want ja, dat is dus iets waar ze blijkbaar bij vrouwen nog steeds over twijfelen: of ze zelf wel dit soort keuzes over hun lijf kunnen maken?”
Taika krijgt dus groen licht, maar onder één voorwaarde: het gebeurt alleen met zogenoemde Filshie clips, kleine titanium clips die de eileiders dichtklemmen. Ze is nog jong en ‘de kans dat ze nog van gedachten verandert is aanwezig’, klinkt het vanuit het ziekenhuis. Met clips kan de sterilisatie in ieder geval nog ongedaan worden gemaakt. Als het aan Taika ligt wordt de boel gewoon doorgeknipt, want ze vindt het maar niets: twee vreemde objecten in haar lijf.
Uiteindelijk kiest ze toch voor de ingreep. “Online las ik verhalen van andere vrouwen die het al een wonder vonden dat mijn verzoek was goedgekeurd en zeiden: ‘Tel je zegeningen, ga gewoon’. En ik ging, want ik besefte dat de kans dat een arts me precies zou geven wat ik wilde nihil was.”
Is het nodig om pijn te lijden voor een spiraaltje? 'We zeggen snel 'even doorbijten', maar er zijn opties'
Na de sterilisatie verwachtte ze opluchting te voelen, maar het tegenovergestelde blijkt waar. Ze voelt verschrikkelijke krampen, een trekkende, scherpe pijn rond haar baarmoeder. “Ik was blij dat ik wakker werd, maar heb van mijn leven nog nooit zoiets gevoeld”, vertelt ze. “Ik kreeg Naproxen voorgeschreven, net iets sterker dan Ibuprofen, maar verder was de boodschap ‘dit hoort bij het herstel meid, succes’.”
Naarmate het herstel vordert, neemt de pijn inderdaad af. Taika slikt ondertussen de anticonceptiepil door tot het herstel rond is, en besluit na een week of zeven de sprong te wagen: eens kijken wat haar eerste ‘natuurlijke’ menstruatie brengt. Vroeger had ze daar nooit zo’n pijn of last van, maar dat valt deze keer vies tegen. “Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik mijn eisprong voelde”, herinnert Taika zich. De pijn is zo intens dat ze tegen de vlakte gaat in het wasmiddelenpad van de Albert Heijn. “Ik overdrijf niet als ik zeg dat het voelde alsof iemand m’n eierstokken losrukte. Héél scherpe pijn. Maar na tien minuten en een glaasje water kon de ambulance geannuleerd worden, want alles was weer in orde.”
Ze checkt haar gynaecoloog, die adviseert om – aangezien de pijn meteen weer weg is – de menstruatie gewoon af te wachten. Ook dát valt tegen. “Voorheen was ik gezegend met een drie op de pijnschaal van tien, appeltje eitje. Maar nu? Ik ging naar menstruaties van negen dagen, vreselijke pijn en heel heftige bloedingen. Zes maanden heb ik het geprobeerd, maar ben daarna weer aan de pil gegaan. Ik wilde terug naar de gynaecoloog, want dit ging gewoon niet zo.”
De gynaecoloog raadt haar Novasure aan: een zogenoemde ‘ablatie’ waarbij baarmoederslijmvlies wordt weggebrand en waarna je in veel gevallen dus ook niet meer ongesteld wordt. De procedure wordt ingepland en is niet al te ingewikkeld: ze krijgt een roesje, in twintig minuten vindt de ingreep plaats en binnen twee uur staat ze weer buiten. Taika: “Alles veranderde hierna. Alleen niet op de manier die ik hoopte.”
Als een vrouw voor sterilisatie kiest, zegt de arts nog vaak 'nee': 'Hij noemde het 'volslagen krankzinnig''
Zeven weken na de ablatie krijgt ze een heel zware bloeding. “Je hebt ongesteldheidsbloed en ‘gewoon’ bloed, en dit was het tweede. Vers en helderrood, geen slijm of propjes. Alsof ik een snee in mijn vinger had, maar dan met bizarre hoeveelheden bloed. Ik heb direct mijn gynaecoloog en de spoedeisende hulp gebeld, waar ze vroegen of ik pijn had. Dat was niet zo, dus ik moest het aankijken. Als het na 24 uur nog niet gestopt was, moest ik langskomen. Nou, ik heb met handdoeken in bed moeten slapen. Ik was rijp voor luiers, het was echt vreselijk.”
Deze bloeding stopt op tijd, maar haar eerstvolgende menstruaties omschrijft ze als ‘de hel op aarde’: “Het werd nog erger dan het voor de ablatie was. Ik had hierbij geen bloedverlies meer, maar de pijn verminderde helemaal niet. En hierin merk je dus dat vrouwenzorg op veel vlakken tekort schiet. Pijn wordt weggeschreven als iets wat er gewoon bij hoort. Als ik vertelde dat ik na seks twee dagen lang met kramp en pijnscheuten rondliep, vroegen gynaecologen: ‘Ontspan je wel genoeg?’ Dat ik in drie jaar tijd tien, vijftien keer naar de spoedeisende hulp moest tijdens menstruaties en die dagen amper kon functioneren, werd niets mee gedaan. ‘Neem maar wat Feminax’, kreeg ik terug.”
Omdat Taika wil snappen wat er met haar lichaam aan de hand is, gaat ze online op zoek naar antwoorden: wat is hier nou precies gebeurd? “Op Facebook, of all places, vond ik groepen vol lotgenoten”, vertelt ze. “Dat was oprecht de enige plek op het hele internet waar ik informatie kon vinden over mijn eigen situatie. Ik werd lid van zo’n dertig gynaecologie-gerelateerde groepen en kwam in contact met anderen die mijn problemen herkenden.”
Door gesprekken en informatie-uitwisseling ontstond voor Taika een duidelijker beeld van de situatie: het lijkt erop dat het korstje dat ze in haar baarmoeder had gekregen, na de Novasure-behandeling, volledig heeft losgelaten. “Dat was een open wond geworden en had die enorme bloeding veroorzaakt. Het baarmoederslijmvlies was bijna helemaal weggebrand, waardoor ik dus tijdens menstruaties geen bloedverlies meer had. Maar ergens in een hoekje heeft waarschijnlijk nog wél een heel klein stukje gezond vlies gezeten, dat de krampen steeds in werking zette. Waarom die zo absurd veel pijn deden, ontdekte ik pas veel later.”
Gynaecoloog oncoloog Afra over vrouwengezondheid: 'Social media staan vol fabels'
Dat heeft ze te danken aan de groep ‘Sterilisatieproblemen Nederland’. Daarin zitten niet alleen vrouwen die Taika’s verhaal herkennen, maar ook vrouwen met een lijst. Een lijst namen van medisch professionals, welteverstaan: artsen en experts waarvan zij weten dat die bereid zijn verder te kijken dan ‘pijn hoort erbij’. Op hun advies stapt Taika opnieuw naar haar huisarts, deze keer met deze lijst in de hand: ‘Ik wil een doorverwijzing naar gynaecoloog Bas Veersema en ik ga niet weg voor je me die verwijzing geeft’, zegt ze.
De doorverwijzing wordt gemaakt en na zes maanden kan ze terecht bij deze specifieke gynaecoloog. In de tussentijd probeert Taika een zo duidelijk mogelijk dossier op te bouwen.”Ik dacht: ik zal daar wel weer moeten lullen als Brugman, dus wilde maximaal voorbereid zijn”, vertelt ze. “Ik weet nog dat ik aan zijn bureau ging zitten en zei dat dat mijn sterilisatie-clips eruit moesten. ‘Gaan we doen’, antwoordde Veersema meteen. Ik ben hysterisch in huilen uitgebarsten en heb daarna alsnog al mijn redenen zitten uitleggen, omdat ik er gewoon niet bij kon dat iemand me meteen geloofde.”
Bij het verwijderen van de clips kijkt de gynaecoloog met extra aandacht naar Taika’s baarmoeder: wat kan de oorzaak van die menstruatiepijn geweest zijn? Hij ontdekt dat haar baarmoeder verkleefd is en haar baarmoedermond dicht is gegroeid. Daarnaast zit haar baarmoeder ook aan de blaas en darmen verkleefd. Ze krijgt de diagnose Post Ablation Sterilisation Syndrome (PATSS) en Hashimoto, een auto-immuunziekte.
“De menstruatiekrampen waren waarschijnlijk zo ontzettend pijnlijk door die verklevingen”, aldus Taika. “Na de ingreep voelde ik me meteen zó veel beter. Mijn eileiders zijn jarenlang ontstoken geweest door die clips en mijn lichaam probeerde ze met man en macht af te stoten. Na de ingreep waren de ontstekingen weg, net als de pijn. Mijn leven is echt op alle vlakken verbeterd. Ik heb die twee Filshie-clips nog in een potje in mijn kamer staan en kijk er bijna elke dag naar: dát heb ik mooi overwonnen.”
Taika wil haar verhaal delen omdat ze het belangrijk vindt dat anderen weten dat ze niet alleen zijn. “Naar huis gestuurd worden met paracetamol en ‘dit hoort bij vrouw-zijn’ verdient gewoon niemand. Jouw pijn bestaat, het is echt, en daar moet naar geluisterd worden”, pleit ze. “Ik weet dat ik bij lange na niet de enige ben, maar zo heeft het heel lang wel gevoeld. Dus nu wil ik graag dat meer mensen weten dat dit soort complicaties bestaan, zodat we hopelijk beter gehoord en geholpen gaan worden.”
Meer lezen over dit soort onderwerpen? Check het LINDA.dossier ‘Vrouwengezondheid’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Margelique (27) raakte zwanger ondanks spiraaltje en koos voor abortus: 'Werd veel medischer dan verwacht'
Ellen Hensbergen is senior redacteur bij LINDA.nl en richt zich voornamelijk op persoonlijke verhalen en maatschappelijk relevante onderwerpen. Ze woont in hartje Amersfoort en bezoekt in haar vrije tijd het liefst een concert (of dertig).
