Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 124: ‘Meer mensen last van de winterdepressie?’
Je zóu denken dat na 37 jaar leven en dus 37 winters ik inmiddels beter ben voorbereid, maar niets is minder waar. Elk jaar overvalt het me alsof ik het voor het eerst meemaak, alsof het een totaal nieuwe ervaring is die me overrompelt: de winterdip. Ik heb laatst gehoord van iemand dat ik het geen depressie mag noemen omdat ik daarmee klinisch gediagnosticeerde depressies minder valide maak. Maar weet je, ik voel me anders bijzónder depressed.
Altijd in december overigens, ik trek de donkerte niet, de kou, de wind en de regen. En ik weet ook dat het allemaal saai geklaag is, dat het een gesprek bij het koffieautomaat niet overstijgt. Dat het bovendien nogal een luxe is, een winterdip hebben vanuit je huis in je veilige land. Maar toch.
'We belanden allemaal wel bij de therapeut, ook de mensen die opgroeiden in gezinnen zonder problemen'
Maar toch! Het valt me zwaar. December is de maand dat mijn moeder stierf. In 1998 weliswaar, maar zo’n maand blijft daar voor altijd aan verbonden. Al zo lang ik me kan herinneren vind ik december moeilijk en dat zal mede daardoor komen. Meestal ging ik dan ook lekker lang op reis, toen ik jonger was en minder verplichtingen had. Heerlijk was dat. Dit jaar valt en overvalt de winterdip me zwaarder dan in lange tijd. En dat zal weer komen doordat dit de eerste december is die ik na jaren weer als vrijgezel doe. Ik heb altijd gevonden dat dat niet uit zou moeten maken, maar de praktijk blijkt weerbarstiger. Zoals altijd eigenlijk.
En dus zeg ik de hele dag tegen mezelf: ‘Dit gáát voorbij.’ Dat is natuurlijk ook zo, soms moet je gewoon de tijd uitzitten. Je hebt bovendien ook geen recht op geluk, ik vind het een rustgevende gedachte dat dit gewoon geen gelukkige era is, en dat dat ook ooit weer anders zal zijn. Maar wanneer! Het duurt zo lang! En het is zo koud!
'Ik ken ook eenzaamheid, een diepe overtuiging dat er niemand is die je écht begrijpt'
Al jaren zeg ik dan ook tegen mezelf dat ik vólgend jaar echt drie maanden ga overwinteren ergens in Zuid-Spanje. Daar komen dan vervolgens allerlei praktische bezwaren en moeilijkheden tussen waardoor het er al jaren niet van komt, maar vólgend jaar, dan doe ik het echt. Misschien moet ik het gewoon alvast gaan boeken, dan heb ik wat om naar uit te kijken. Je moet het immers een beetje leuk maken voor jezelf. En zo zal de zon vanzelf, ergens, wel weer gaan schijnen. Dapper voorwaarts.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Speeddaten: 'Leg ik dingen als een kinderwens hebben meteen op tafel, of wacht ik daarmee?'
