Vijftigste verjaardag

Lies is in de lente jarig, maar de winter ervoor krijgt ze al van haar toenmalige man te horen dat hij geen zin heeft in een groot feest. “Ik werd 50 en wilde dat graag vieren, maar hij zag op tegen grote groepen, en vond het allemaal te veel werk. Naar mijn idee gewoon een vorm van gemakzucht.”

In de tijd dat ze elkaar leerden kennen, al lang voordat de kinderen er waren, nam hij wél de moeite om haar te verrassen. “Dan bracht hij bloemen mee, of gingen we wat leuks doen voor mijn verjaardag. Maar al snel veranderde dat in een tientje. Bij het overhandigen van het briefje zei hij dan: ‘Je weet zelf het beste wat je hebben wil’.”

Parijs

Lies is er klaar mee en organiseert haar eigen verrassing. “Ik wilde altijd al naar Parijs, dus boekte ik van mijn eigen salaris een mini-vakantie. Aangezien het mijn verjaardag was, besliste ik in mijn eentje waar naartoe. We waren al meer dan 25 jaar niet samen op vakantie geweest.”

“Op het moment dat hij voor de zoveelste keer begon te mopperen, zei ik: ‘We hoeven het niet te vieren, we gaan op vakantie’. Hij hapte nog net niet naar adem. Of hij daar geen zeggenschap in had. ‘Nee’, antwoordde ik. ‘Je mág mee’.”

Marie kreeg bijzonder kerstcadeau van schoonmoeder, inclusief pijnlijke tipLees ook

“Wat het allemaal wel niet kostte, en dat hij misschien wel ergens anders naartoe had gewild: hij bleef maar doorzeuren. Voor zijn vijftigste had ik een groot feest georganiseerd, met alle toeters en bellen, maar nu was mijn eigen geboekte vakantie al te veel moeite voor hem. Ik was het zo beu, en zei: ‘Je hoeft niet mee, een ander is zo gevonden.’ Dat snoerde hem de mond.”

Geen felicitatie

Op het moment dat de twee in de bus richting Parijs stappen, heeft Lies’ partner één duidelijke boodschap. “Ik mocht niet zeggen dat ik jarig was. Een reden daarvoor gaf hij niet. Hij had ook onze kinderen, de oudste was toen 18, duidelijk geïnstrueerd dat ze mij niet mochten bellen. ‘Dat is allemaal veel te duur’. En inderdaad, ik kreeg niet eens een berichtje. Zelf heeft hij mij die dag niet eens gefeliciteerd.”

“Wonder boven wonder hebben we een heel leuke tijd gehad in Frankrijk. Maar toen we thuiskwamen, viel het alsnog in het water. M’n eigen kinderen feliciteerden mij niet, er was geen cadeautje, niks. Dat schoot mij – een paar dagen later – alsnog in het verkeerde keelgat. Je doet het wel voor een ander, maar een ander niet voor jou. Dat idee. Ik werd gewoon voor lief genomen.”

Jennifer kreeg een wel heel pikant kerstcadeau van haar vriend: 'Een dag later was het uit'Lees ook

Koffers gepakt

Het is niet alleen de verjaardag, of de gierigheid, waar Lies tegenaan loopt bij haar partner. “Hij was er een ster in, mij de grond intrappen. Maar hij deed het alleen als we met z’n tweeën waren. De familie, onze eigen kinderen: zij wisten het niet. Ik ben niet voor niks zeven jaar later alsnog van hem gescheiden.”

“Ik had al een paar keer gezegd dat ik bij hem weg zou gaan, ‘zo kan ik niet verder met je’. Maar als ik dan met mijn sleutels in mijn hand stond, draaide hij de deur op slot. Het was duidelijk: ik mocht niet bij hem weg. Op een dag, hij was aan het werk, heb ik alles gepakt wat van mezelf was, en ben ik vertrokken. Mijn borduurwerk, geld, sieraden, kleding en papieren. Ook de hond heb ik meegenomen. Op de tafel liet ik mijn trouwring achter, samen met een brief. ‘Je zoekt maar een advocaat, ik ben er klaar mee’.”

*Lies haar naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

Sabines man vergat haar verjaardag en dat bleef niet onopgemerkt: 'Wat een lompe reactie'Lees ook