Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 109: ‘Onbereikbaar zijn wordt, of is, het nieuwe luxeproduct van deze tijd.’
Afgelopen januari ben ik drie weken in Panama geweest. Op dag 1 van die vakantie verwijderde ik Instagram van mijn telefoon, en op de dag na thuiskomst ging ‘ie er pas weer op. Bij de meeste hotels waar ik sliep, vroeg ik niet om de wifi, en ik kocht ook geen lokale simkaart, wat ik meestal wel doe. Maar deze vakantie had ik intens veel behoefte aan offline zijn. Aan niet de hele tijd scrollen langs de levens van anderen, weten wat iedereen doet, aan de hele dag appen met mensen thuis. Ik wilde gewoon even zijn.
En dat lijkt misschien logisch, maar steeds vaker realiseer ik me hoe moeilijk het is om me werkelijk los te rukken van mijn telefoon. Ik slaap aanzienlijk beter als ik het ding niet mee naar mijn slaapkamer neem, maar ik ben ook erg gehecht geraakt aan mijn meditatie-app waar ik graag mee in slaap val. Dus dan zet ik m’n telefoon op vliegtuigstand, maar dan is ‘ie alsnog dichtbij en dat is gewoon niet hetzelfde. En op zo’n vakantie heb je je telefoon ook gewoon nodig. Om te betalen, om muziek te luisteren, maar ook om hotels te boeken en de route te zoeken. Wil je écht helemaal offline gaan, dan moet je eigenlijk mét iemand reizen die al die praktische dingen kan overnemen, zodat jij offline kunt blijven.
Ik lees vaak tijdens Kroegpraat verhalen over kroeggenoten die naar allerlei retraites gaan in zonnige tropische oorden om even ‘helemaal op te laden’, en bij al die oorden is een strikt no phone-beleid. Zonder uitzondering vertelt iedereen hoe héérlijk dat was, hoe je je dan pas realiseert dat je brein totaal gefrituurd is door de krankzinnige schermtijd die we hebben, hoe we nauwelijks nog gewoon op de wc kunnen zitten zonder te scrollen. Deze zomer zijn er ook meerdere festivals die er een no-phone-beleid op na hielden. Prachtige beelden leverde dat op, grote velden vol dansende mensen en géén schermpjes in beeld. Kom er nog maar eens om.
Het zal zo’n vaart allemaal niet lopen, maar er komt vast een moment dat de meesten gewoon weer terug willen naar een analoger leven. En tot het zover is, gaan plekken waar je dan in ieder geval tijdelijk even onbereikbaar kunt zijn de ultieme luxe zijn. In een wereld waar bereikbaarheid de spuigaten uitloopt, zijn plekken waar je je daaraan kunt onttrekken de absolute weelde. In ieder geval voor mij.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Reizen of werken? Het leven is te kort en vluchtig om te denken: hád ik maar'
