De verjaardag van Sinterklaas zit er weer op, nog van harte gefeliciteerd met de goedheiligman. Gisteren stond natuurlijk in het teken van pakjesavond vol cadeaus, gedichten, surprises en: chaos. Dat laatste blijkt ook uit jullie sinterklaasverhalen.
We verzamelden grappige, gênante en opmerkelijke verhalen van onze lezers.
De kinderen die meteen zien wie zich in de tabberd en mijter van de Sint heeft gehuld of jou betrappen op het vullen van de schoen: af en toe kan pakjesavond nét iets anders verlopen dan gehoopt. Een gedicht dat te serieus wordt genomen of een sinterklaascadeau dat niet in de smaak valt, die verhalen zijn stiekem toch om van te smullen.
En daarom trakteren wij je op een aantal heerlijke verhalen. Geniet ervan.
“Toen mijn twee zonen de puberteit bereikten, hadden zij geen zin meer in surprises. Cadeaus? Ja hoor, die wilden ze nog wel. Dus besloten we lootjes te trekken, maar dan alleen met een cadeau en een gedicht. En dit was nog in de pre-lootjestrekken.nl-tijd, dus gewoon ouderwets: briefjes in een bak, schudden en trekken.
Na vier rondes had eindelijk niemand zichzelf meer: tijd om een gedicht te schrijven en cadeaus te regelen. In de week van pakjesavond werd er nog een gigantische doos bezorgd, die mijn oudste zoon snel uit het zicht werkte.
Op pakjesavond stond die doos netjes ingepakt klaar. En wat bleek? Mijn oudste had na vier keer zichzelf trekken zo genoeg van dat hij het toen maar zo gelaten heeft. Hij had doodleuk een frituurpan voor zichzelf gekocht, precies het apparaat dat bij ons thuis altijd verboden was, inclusief gedicht, voor zichzelf.”
“Ik heb vorige week kennis gemaakt met de allerslechtste hulpsinterklaas ooit (weinig dingen zo lullig als dat). De beste man leek rechtstreeks uit de kroeg getrokken. Kratje-sint liet zijn staf vallen, de mijter zakte over zijn ogen en hij praatte zo Twents als wat. ‘Dit is geen goede Sinterklaas’, aldus de jongste dochter.”
“Ik had vanwege tijdgebrek een aantal inkopen gedaan samen met mijn 4-jarige zoon. Bij het uitpakken van de cadeautjes riep hij continu: ‘Hé, die hebben wij samen gekocht, toch mama?’ Gênant. Note to self: volgend jaar koop ik de cadeautjes zonder mijn zoontje erbij.”
“Inmiddels is het alweer 25 jaar geleden, maar het verhaal gaat nog steeds rond in onze familie tijdens sinterklaastijd. Het was pakjesavond en onze zoon (toen 5) en dochter (toen 4) zaten gespannen te wachten of piet Pedro ook de cadeautjes kwam brengen. Pedro (mijn zwager) was al jaren in december piet van de feestcommissie in ons dorp.
Eindelijk: daar was hij. Onze zoon hoorde hem op het raam kloppen en liep snel naar de tuindeur. Het was de bedoeling om de zak met cadeautjes daar neer te zetten en wat strooigoed achter te laten. De kinderen waren echter zo snel dat Pedro niet ongezien kon vertrekken.
Hij begon een verhaal af te steken tegen de kinderen met een veel te zware stem en het strooigoed nog in zijn hand. De oudste keek Pedro aan en zei: ‘Jij bent Pedro niet, jij bent oom Wim.’ Beide kinderen waren het geloof in Sinterklaas daarna volledig kwijt. Pedro kreeg een groot glas wijn als troost. We hebben er vreselijk om moeten lachen.”
Ouders reageren massaal op 'veel te eng' 'Sinterklaasjournaal': 'Ik had heel wat uit te leggen'
“Het is 5 december 2016 en wij woonden in Tanzania. Mia, mijn 4-jarige dochter, dribbelde de hele dag om mij heen om te vragen of Sinterklaas echt zou komen. Ik had al een deel van de cadeautjes bij onze Tanzaniaanse buurvrouw gebracht. Deze oer-Hollandse traditie wilde ik niet loslaten terwijl ik in het buitenland woonde.
Ik legde de buurvrouw uit wat ze moest doen. Terwijl ik in haar huiskamer de laatste pakjes inpakte en een naamsticker gaf, vertelde ik haar dat ze rond zeven uur op de deur moest bonzen en de zak met cadeautjes op de veranda bij de deur mocht leggen. Ook zei ik dat ze dan snel moest wegrennen.
Tegen de avond keken Mia en ik naar het Sinterklaasjournaal. Ik liet haar even in de kamer en vertel aan onze dada – nanny – hoe ik het gepland had. Voor haar was Sinterklaas na vier jaar geen vreemde meer. Ze deed altijd hartstochtelijk mee met pakjesavond. We zetten sinterklaasmuziek op.
Ik hoorde geritsel op de veranda maar geen gebons. Om Mia af te leiden, zette ik de muziek wat harder en we begonnen te dansen. Het ritselen bleef aanhouden en dada en ik keken elkaar vragend aan. Na tien minuten werd er dan toch op de deur gebonsd.
Langzaam gingen Mia en ik nieuwsgierig bij de voordeur kijken. Ze vond het erg spannend, dus ik keek eerst zelf. Ik schrok me kapot. Alle cadeautjes lagen uitgepakt op de veranda, vermengd met gescheurd pakpapier overal. Het was niet meer te zien welk cadeautje voor wie was. Dada keek me met grote ogen aan en begon keihard te lachen en langzaamaan begon ik ook. We konden niet meer stoppen met lachen. Wat nu? Hoe moesten we dit aan Mia uitleggen?
Uiteindelijk zeiden we tegen haar dat Sinterklaas vast een spelletje met ons wilde doen en dat we moesten raden welk cadeautje voor wie was. We hadden alsnog een mooie avond met een heel tevreden Mia.”
Stephanie doet verslag in 'Sinterklaasjournaal': ‘Gun het iedereen om te voelen wat ik voel’
“De donderdagochtend voor het sinterklaasweekend, had ik alle cadeaus in een keer gekocht. Dit jaar had ik ze mooi laten inpakken door de Intertoys-medewerkster. Scheelde mij weer tijd. Toen ik thuis kwam was het bijna lunchtijd.
Ik besloot daarom om de cadeaus in de achterbak van de auto te laten. Zo zou ik voorkomen dat de kinderen alles zouden zien. De autosleutel zat in mijn broekzak. Mij van geen kwaad bewust ben ik broodjes gaan smeren. Blijkbaar drukte ik op een zeker moment met mijn broekzak -met daarin dus de autosleutel- tegen het aanrecht aan. Precies op het moment dat de kinderen voorbij de auto liepen. Je raadt het al: de achterklep ging open als een soort schatkist.
De kinderen zagen alle ingepakte pakjes liggen. Ze waren helemaal door het dolle heen. Ik heb me er met een mooi babbeltje uit weten te praten. Wat voelde ik mij een ongelofelijke sufferd.”
“Het is alweer tien jaar geleden dat we met mijn kinderen, opa en oma en mijn zusje pakjesavond vierden. Tijdens de hapjes als avondeten bukte mijn moeder om iets lekkers te pakken. Meteen schreeuwde ze het uit. Tijdens het bukken was haar heup uit de kom gegaan.
Mijn moeder werd met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd terwijl de kinderen de cadeautjes uitpakten. Mijn zusje en ik zijn verkleed als Sinterklaas en Piet mijn vader op gaan halen op de eerste hulp. We lachen gelukkig nog vaak om deze foto op pakjesavond.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Wil je krijgen óf geven: fijne cadeautips voor de feestmaand
Nivine is redacteur bij LINDA.nl. Ze schrijft graag persoonlijke verhalen op en duikt het liefst in maatschappelijk relevante onderwerpen zoals vrouwengezondheid. Ze houdt énorm van dieren en van eten – vooral kaas(fondue).
