Nathaly (32) raakte zwanger van een tweeling terwijl ze in een pauze zat met de vader. Na een zwangerschap met veel overgeven, had ze een bevalling die je op z’n minst ‘spannend’ kunt noemen.
Voor elke fase heeft Nathaly, die werk zoekt als administratief medewerker, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Toen Nathaly’s dochter Gereniah (nu 10) één jaar was, kreeg ze een relatie met Freek (34). “Freek ziet haar als zijn dochter en zij hem als haar vader.” Toen ze drie jaar samen waren, wilden ze graag nog een kind en stopte zij met de pil. Kort daarna gingen ze alleen – tijdelijk – uit elkaar. “We waren alleen friends with benefits. Toen ik niet ongesteld werd en de zwangerschapstest positief was, was dat dus wel even schrikken.”
“Ik sprak met Freek af en vroeg hem hoe hij ons over een tijdje zag. Waarop hij antwoordde: ‘Ik zie ons wel weer samen.’ Toen durfde ik het nieuws te vertellen. Er kwam meteen een grote lach op Freeks gezicht. Vanaf dat moment waren we eigenlijk automatisch weer samen.”
Nathaly, 28 weken zwanger.
“Bij de eerste echo leek het of de verloskundige schrok. ‘Zag je dat?’, vroeg ze aan een stagiaire. Ik maakte me meteen zorgen. Er werd een inwendige echo gedaan en toen bleek dat ik zwanger was van een tweeling. Freek had weer meteen die lach, maar ik zei even helemaal niks meer en heb het een week moeten laten bezinken. Hoe ging ik dit dóen?”
“Het waren een jongen en een meisje: je had me niet blijer kunnen krijgen. Wel heb ik ongeveer zes maanden veel overgegeven. Gelukkig groeide de tweeling goed. Ook met onze relatie ging het goed. Eigenlijk wisten we allebei al wel dat we bij elkaar terug zouden komen.”
“Toen ik 33 weken zwanger was, op 18 augustus 2013, had ik om 6.00 uur ’s ochtends bloed en slijm in mijn onderbroek. Gereniah was in 2,5 uur geboren dus ik wist dat we snel naar het ziekenhuis moesten. Ik riep Freek, zei dat het ging gebeuren en hij maakte Gereniah wakker. Normaal is ze heel langzaam ’s ochtends, maar nu was ze het snelste kind ooit. Ik was net van mijn woonplaats naar Freeks woonplaats verhuisd, maar had daar nog geen verloskundige. Ik voelde dat de verloskundige uit mijn oude woonplaats nooit op tijd zou komen, dus we hebben haar niet eens gebeld.”
“Eenmaal in de auto kreeg ik persdrang en riep ik naar Freek dat we zo snel mogelijk terug naar huis moesten. ‘Puf het maar weg!’, was zijn reactie. Nou, dat lukte niet. Enkele seconden later werd onze zoon Jayvon geboren. Freek zette de auto midden op de weg stil – het was vroeg, dus er waren gelukkig vrijwel geen auto’s, rende naar me toe, trok mijn broek naar beneden, legde Jayvon in mijn armen, trok zijn T-shirt uit, wikkelde dat om Jayvon heen en sprong weer achter het stuur.”
“Ik zag dat het goed ging met Jayvon en had even rust voor de volgende weeën begonnen. Gereniah zat al die tijd achterin de auto. Ze vroeg of ze de baby mocht zien. ‘Dat kan even niet’, zei ik. ‘Hij zit vast aan mama.’ Nu vertelt ze nog wel eens stoer: ‘Jayvon zat met touwen vast aan mama, zodat hij niet uit de auto zou vallen.’ Freek had inmiddels 112 gebeld en racete door naar het ziekenhuis. Daar stonden zusters klaar die naar de auto renden. Inmiddels waren de volgende weeën begonnen.”
“Ik werd op een brancard gelegd om naar een verloskamer gebracht te worden, maar ik voelde de tweede al komen. ‘Hou nog even vol, we zijn er bijna’, zeiden de zusters. ‘Ja maar ze ko…’ Ik was nog niet uitgesproken of ik beviel op de brancard van onze dochter Jaliyah.”
“Jaliyah huilde niet meteen, waardoor ik echt even in paniek was. Gelukkig bleek al snel dat ook met haar alles goed was. Ik mocht na zes dagen naar huis, de tweeling heeft die zes dagen in een couveuse gelegen en mocht na twee weken naar huis.”
“Die tijd dat ik thuis was en zij in het ziekenhuis lagen, was heel heftig en vermoeiend. Ik bracht Gereniah naar school, ging naar het ziekenhuis, at met Gereniah, bracht haar weer naar school, ging weer naar het ziekenhuis, haalde Gereniah weer op en tussendoor bleef ik kolven. Toen de tweeling thuis was, was het ook zwaar. Alles moet natuurlijk dubbel en daarbij waren het huilbaby’s. Freek hielp ’s avonds super goed mee en ging elke dag met wallen onder zijn ogen naar zijn werk, maar het was af en toe verschrikkelijk, als ik het zo mag zeggen.”
“Na twee maanden werd het huilen gelukkig minder. Nu, ruim vijf jaar later, gaat het goed met ons. Jayvon is de clown in huis. Jaliyah is een meisje-meisje en houdt van jurkjes en poppen. Ze kunnen niet met elkaar, maar ook zeker niet zonder. Zo slapen ze nog samen op één kamer, terwijl er ruimte is om apart te slapen. Freek en ik zijn helaas sinds een jaar uit elkaar. De drie kinderen zien hem elke dinsdag en woensdag en om het weekend.”
“Als ik deze bevalling in één woord moet omschrijven, kies ik voor ‘spannend’. Achteraf kan ik er wel om lachen. Je denkt dat zoiets alleen op tv gebeurt, maar nu is het mij overkomen. Het blijft een leuk verhaal om te vertellen. De kinderen vertellen het ook wel eens stoer aan anderen. Het was dus heel spannend, maar achteraf juist extra mooi.”
Lees ook
Mechie beviel onverwacht thuis van haar tweeling: ‘De vliezen braken – paniek in de tent’
Foto: Marcel Rob.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
