Vorige week beklaagde ik me over de schijnbaar lege datingpool, waarin ik als 48-jarige vrouw moet vissen. Ik merkte op dat vrijgezelle vrouwen van mijn leeftijd genoegen moeten nemen met de leftovers: mannen die iets missen of waar iets mis mee is.
“Ik ben vrijgezel, dus een probleemgeval?”, “En jij dan, ben jij niet ook gewoon een leftover?” Aldus, reacties van verontwaardigde vrijgezelle mannen. Ik zal mijn waarneming toelichten.
Er is een overschot aan vrijgezelle vrouwen van mijn leeftijd. Het merendeel van mijn vriendinnen is alleenstaand. Stuk voor stuk zijn het stabiele, sexy vrouwen. Deze dames zijn niet ongeschikt voor een relatie, er is niets mis met ze, maar telkens stuiten ze op teleurstelling. Ze begeven zich op de padelbaan, bezoeken kroegen en feestjes en swipen op datingapps, op zoek naar die leuke date. Soms scoren ze een date, soms worden ze verliefd. Maar op het moment dat het enigszins serieus begint te worden, keert het tij: ze worden keihard geghost door de desbetreffende man. In het beste geval krijgen ze nog een appje: ‘Sorry, ik voel het toch niet’, ‘Ik wil het hier graag bij laten’ of: ‘Ik heb iemand ontmoet, leg het je nog uit’. Achteraf blijkt altijd dat de man naar greener pastures is overgestapt. Meestal naar een meer vruchtbare optie.
Blijkbaar bestaan er nog steeds traditionele genderrollen en verwachtingen. Vrouwen worden op jongere leeftijd gezien als ‘geschikte’ partners en potentiële moeders, terwijl oudere mannen vaak als aantrekkelijk worden beschouwd, ook door jongere vrouwen.
Dit leidt tot een stigma rond ‘rijpere’ vrouwen die nog single zijn. Hierdoor ontstaat dat overschot aan alleenstaande 45+ vrouwen, wat de concurrentie vergroot en mannen meer opties geeft. En dan kiezen ze niet zo snel voor een menopauze-kandidaat. Meestal zijn ze daar juist nét van gescheiden.
Je zou denken, in deze tijd is vijftig het nieuwe dertig. We kunnen er dankzij allerlei hulpmiddelen eeuwig jong uitzien. Maar ja, er is ook nog een kalender, die ons geboortejaar niet zomaar kan uitwissen. Dus wanneer we ons aanmelden op een datingapp en onze echte leeftijd invullen, is de kans op een match aanzienlijk kleiner: mannelijke leeftijdsgenoten geven veelal een leeftijdsmarge aan tot 45 jaar. Ik las een column van Kasper van Kooten, die na zijn scheiding weer op zoek was naar de grote, allesomvattende liefde en zich inschreef op een datingapp. Hij is 51 jaar en zocht een vrouw tussen de 35-45 jaar. Dus ik en mijn geweldige vriendinnen waren al bij voorbaat uitgesloten.
Een van mijn vriendinnen, een goddess die er moeiteloos tien jaar jonger uitziet, besloot daarom een jongere leeftijd in te vullen op de datingapp. Van haar werkelijke 49 jaar maakte ze 45. Omdat ze ook eens een match wilde hebben met iemand van haar eigen leeftijd, in plaats van alleen maar met zestigplussers, die blijkbaar wél geïnteresseerd zijn in 45-plussers. En ja, ze had een hele leuke match, met een vijftigjarige man.
Tijdens haar eerste date met hem was er een enorme klik, totdat terloops de leeftijd ter sprake kwam en ze haar ware leeftijd onthulde. Deze ogenschijnlijk onschuldige actie zorgde ervoor dat de man er direct klaar mee was. Voor hem waren vertrouwen en eerlijkheid de basis van een relatie. En dat klopt, maar als ze niet een beetje had gejokt, was er überhaupt geen match geweest.
En dus blijven wij ‘rijpere’ vrouwen, over met de leftovers. Of zestigplussers. Ik probeer mezelf steeds moed in te praten dat dat ook heel leuk kan zijn en kijk uit naar die eerste date.
'Ik keek uit naar vrijheid en avonturen, maar alle leuke mannen van mijn leeftijd zijn uitverkocht'
