‘Hoe moet je ouder worden en welk voorbeeld geef je aan de meisjes die nu opgroeien’, vroeg Sophie Hilbrand in haar talkshow aan twee dames die zichzelf kennelijk als de hogepriesteres van de vrouwelijkheid en het ouder worden beschouwen: Tamara Elbaz en Maria Tailor.
Ik zag per toeval een fragment, zoals altijd liep ik weer eens achter, want het bleek een heuse rel. De twee hebben een podcast en daarin had Tamara Sophie omschreven “alsof ze al 20 jaar geleden is gestorven en aan het ontbinden is”.
Ik hou van polemiek – als je daarna maar niet gaat huilen als er wat tegenwind komt. Sophie leek het niks te doen, ze was stoer genoeg het gesprek aan te gaan (dat is best uniek met die op ontploffen staande ego’s in Hilversum met een God-complex) en de twee vrouwen staken op hun beurt sportief hand in eigen boezem.
Ze hadden ook niet veel keus natuurlijk, want opmerkingen maken over andervrouws uiterlijk is altijd een directe uitnodiging om zelf online gevierendeeld te worden. Hoewel, als vrouw hoef je weinig meer te doen dan op televisie te verschijnen en de hordes gaan los, laat staan als je een mening hebt.
De positie van oudere vrouwen in de media is kwetsbaar. Als je jong bent, krijg je complimenten en denk je de hele wereld aan te kunnen, maar naarmate je ouder wordt, voel je de ruimte afnemen. Mannen mogen oud worden op televisie en in films, met elk jaar en iedere rimpel neemt hun status toe, vrouwen worden met elk jaar en iedere rimpel meer richting de uitgang en vergetelheid geduwd.
Het veiligst is het om dan mee te bewegen en te zwichten voor alle ingrepen. Van veel meer lef getuigt het als je tegen de stroom in durft te gaan, zoals de Franse actrice Simone Signoret dat destijds als een van de eersten deed. Ze was een icoon van de Franse cinema, beroemd om haar schoonheid, maar ook fijn uitgesproken. Naarmate ze ouder werd, omarmde ze de rimpels en haar toegenomen gewicht. ‘Ik ben oud geworden zoals vrouwen die niet acteren oud worden’, zei ze daarover.
Karakter, daar kan geen botox tegenop. En niks zo sexy als humor. Ze zijn er gelukkig steeds meer, vrouwen die zich niet schamen voor ouderdom en daardoor alleen maar aantrekkelijker worden.
Hoe moet je ouder worden? Hoe je maar wilt. Plak die nepwimpers op, vul je lippen tot ze strak staan als een uier die erom smeekt gemolken te worden, spuit die wangen op, maak de wereld wijs dat de jaren je niks doen en trek iedere avond dat masker af wanneer je naar bed gaat en alleen jij je echte zelf ziet.
Of accepteer de rimpels en de huid die slapper wordt als getuigen van je leven. Iedere rimpel is een ervaring, een anekdote, een deel van je persoonlijke geschiedenis. En die geschiedenis is niet alleen maar leuk en geweldig, maar ook pijnlijk en confronterend. Daar hoeft de rest van de wereld geen mening over te hebben.
'Als twee mensen met elkaar vrijen en slechts één beleeft er plezier aan, dan klopt er iets niet'
