Dit is een bericht voor alle mensen die zich de afgelopen zomervakantie – lekker, hè, dat de scholen weer zijn begonnen – wel eens hebben afgevraagd hoe ze hun bloedjes vandaag nou weer moesten vermaken.
Na dagjes pretpark, spelletjes en koekjes bakken heb je – zeker als je richting het einde van de zes weken durende schoolpauze gaat – af en toe geen idee meer wat je nu nog aan vertier kan verzinnen. Welnu, de oplossing diende zich hier onlangs min of meer spontaan aan.
Wil je echt je kinderen een middag lang vermaken, zonder dat ze zich vervelen? Laat ze dan zelf een film uitkiezen die ze mogen kijken. De enige voorwaarde is dat ze het samen eens moeten worden over welke film dat wordt. Als één van de twee de voorgestelde rolprent niet leuk genoeg acht, gaat het hele feest niet door. Net zo lang tot ze tot een consensus komen.
'Met knikkende knieën bel ik mijn vrouw om te vertellen dat ik iets verkeerd heb begrepen of onjuist heb uitgevoerd'
Nou is de jongste fan van sprookjes à la Assepoester, Doornroosje en Aladin. De oudste is al wat verder en geeft de voorkeur aan bijvoorbeeld Shrek, de eerste Harry Potter of Kung Fu Panda. Na een minuut of vijf titels naar elkaar te hebben geroepen, waren ze dan ook nog geen steek verder gekomen en stelde ik voor om allebei hun drie lievelingsfilms op te schrijven. Hierna mochten ze om beurten voor elke film een pitch houden om de ander te overtuigen.
Vol enthousiasme gingen ze weer van start. Maar kies maar eens uit al je favorieten slechts drie titels. Even was ik bang dat er overlap zou zijn in hun keuzes. Dan was het pleit meteen beslecht, dus dat zou geen tijdwinst opleveren. Maar dat was gelukkig niet het geval. En zo waren we alweer tien minuten verder.
Na de pitches – zes stuks, want van iedere dochter drie – zouden ze allebei even nadenken en er vervolgens op terugkomen. Maar ook nadat ze allebei waren teruggekeerd van dit korte reces was er nog geen sluitend oordeel. Mijn voorstel om vandaag de ene film te kijken en morgen de andere, werd beantwoord met opgetrokken wenkbrauwen. Of ik niet snapte dat we daar niks verder mee kwamen? Want hoe bepaalden we dan welke er eerst aan de beurt was? Daar hadden ze een punt.
Terwijl ik even in de keuken was om alvast wat voor te bereiden voor het eten, werd het bij de dames ineens opvallend stil. Vaak wanneer dat gebeurt, zijn ze óf iets aan het doen waarvan ze weten dat het eigenlijk niet mag, óf blijken ze ineens naar elders vertrokken. Een heel enkele keer blijkt de oorzaak een tijdelijke LEGO-opwelling, maar die duurt zelden lang. Na het snijden van een ui waste ik mijn handen en ging maar eens poolshoogte nemen.
Ze lagen met zijn tweeën televisie te kijken. Een gevoel van trots maakte zich van mij meester: ze waren er toch samen uitgekomen. En welke film was het geworden? Met een half oog, zoals bij elk kind dat naar een beeldscherm kijkt, werd mij medegedeeld dat ze geen film keken, omdat ze er niet waren uitgekomen.
In plaats daarvan keken ze om en om een aflevering van een programma dat ze steeds los opzochten. Hetzelfde systeem dus, maar dan zonder uren aan dezelfde keuze vast te zitten. Hadden ze dan weer zelf bedacht. Soort van.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'And the second big problem? Ik lach erbij, maar hij vertrekt geen spier in zijn ernstig kijkende gelaat'
