Persoonlijk Verhaal

‘Ik wilde haar wel zoenen, maar durfde het niet: kon ik dat wel, met een vrouw?’

Karin (40) is moeder van twee en getrouwd met Gijs, als ze van de ene op de andere dag hoteldebotel wordt op een ander. Een vrouw, nota bene.

“‘HEY KÈRIN! KÈRIN!’ Ik liep met mijn dochter op straat in Nashville en hoorde hard mijn naam. ‘Mam, je bent beroemd in Amerika’, lachte ze. Verderop zag ik iemand zwaaien. ‘It’s me, Tria!’ Ik herkende de vrouw met wie ik de afgelopen weken via Messenger contact had gehad over de countryzangeres waarvoor mijn dochter en ik speciaal naar de VS waren gevlogen. We zouden elkaar voor het eerst ontmoeten op de fanclubavond, maar stomtoevallig ontdekte ze mij tussen alle mensen op straat. Tria rende op me af en gaf me een dikke knuffel. Haar omhelzing duurde net iets langer dan normaal. Het bracht me volkomen van mijn stuk. Ik voelde van alles tegelijk: kippenvel, intense warmte, vertrouwdheid, vlinders. Ik kon het niet plaatsen, maar ik voel het weer als ik het vertel. Tegelijkertijd dacht ik: doe normaal. Je hebt een bestaan in Nederland, bent gewoon getrouwd en niet te vergeten: heteroseksueel.
Vóór september 2024 zag mijn leven eruit als dat van heel veel andere vrouwen: een echtgenoot, twee kinderen en een hond. Precies het perfecte plaatje ­waarvan ik als kind droomde. Zelfs al was mijn relatie met Gijs na 24 jaar in een sleur terechtgekomen, aan scheiden dacht ik niet. Dat komt ook door Gijs, een schat van een man. Altijd mijn steun en toeverlaat en na al die jaren kunnen we het nog steeds goed vinden. Na een nare gebeurtenis in mijn jeugd raakte ik getraumatiseerd, waardoor ik het vertrouwen in mannen kwijtraakte. Ik ontmoette Gijs daarna, op mijn zestiende. Hij was rustig, geduldig, drong zich niet op. Blijkbaar voelde hij hoe hij met me om moest gaan. Hij leerde me dat aanrakingen niet vervelend hoefden te zijn. Met Gijs als veilige haven kon ik de wereld aan. Iets waarvoor ik hem tot op de dag van vandaag dankbaar ben. Toen Gijs en ik trouwden, was ik net een paar weken in verwachting van onze zoon. Drie jaar later volgde onze tweede, een meisje. Gijs en ik kregen best wat ups-and-downs te verduren, maar altijd won de liefde.

DE WERELD ONTDEKKEN
Tot ik vijf jaar geleden een tv-programma zag over seksueel geweld. Op dat moment kwam alles bij me los. Ik herkende zo veel in de verhalen van anderen. Ik begon te huilen en kon niet meer stoppen. Ik vertelde mijn verhaal aan Gijs en schreef mijn ouders een brief, waarin ik ­uitlegde wat mij was overkomen. Daarna stortte ik in, zodanig dat therapie ­noodzakelijk was. Het werken aan mezelf liet me groeien. Ik werd ­sterker, mondiger en kreeg meer zelfvertrouwen. Dat zorgde voor een verschuiving in onze relatie. Gijs was altijd de ‘verzorger’, de sterke van ons twee. Ik was de ietwat bangige vrouw, die het liefst thuisbleef. ­Dankzij de therapie begon ik eindelijk meer te durven. Nu wilde ík op pad, de wereld ontdekken.
Gijs zat veel voor zijn werk in het buitenland, dus ging ik eropuit met onze zoon en dochter. Echt praten deden we steeds minder, hadden amper intimiteit. Zo sloop de sleur erin. Maar we wilden elkaar ook niet loslaten, zeker niet vanwege onze kinderen. De grootste ­verandering was dat ik reisdrang kreeg. Het liefst wilde ik nog eens naar de ­Verenigde Staten. Ik ben een grote fan van countryzangeres Ashley McBryde en droomde ervan ooit naar het hart van de countrymuziek af te reizen: Nashville, Tennessee. Gijs had die behoefte niet. Maar hij gunde me wel een tripje met een vriendin. Zo ging ik in mei 2024 twee weken naar Amerika. Geweldig was dat.
In september zou er in Nashville een fanclubdag van Ashley McBryde worden gehouden. Tot mijn verrassing kon ik twee kaarten bemachtigen. Gijs stelde voor om daar met onze dochter heen te gaan. Dit was zo’n unieke kans, we kregen er zelfs een paar dagen vrij voor van school.
Op de besloten Facebookpagina van Ashley McBryde postte ik trots dat het me gelukt was kaartjes te veroveren en dat ik naar Amerika zou komen. Ik schreef er summier bij dat Ashleys muziek mij er op moeilijke momenten doorheen had geholpen. Ik kwam in contact met Tria, een andere grote fan. Via Messenger stuurden we elkaar diverse berichten over onze liefde voor countrymuziek en voor Ashley. Onze berichtjes waren vriendschappelijk en gingen voornamelijk over onze ­gezamenlijke passie. Ik wist wel dat ze twee kinderen had van 27 en 25. Ze was ­eerder getrouwd met een man, maar had ook relaties gehad met vrouwen. Ze schreef dat ze vooral op personen viel, niet op bepaalde genders.

OCEAAN ERTUSSEN
Tot de knuffel in Nashville, zag ik Tria vooral als een aardige Amerikaanse fan. Maar na die ontmoeting zat ik compleet in de knoei. Ik kon geen woorden aan mijn emoties geven, anders dan dat ze me een fijn, veilig gevoel gaf. Op het fanevenement zag ik Tria weer, zij was er met een clubje vriendinnen. We spraken kort en lachten veel. Aan het eind van de avond wisselden we telefoonnummers uit en om­helsden elkaar weer heel warm.
Twee dagen later zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar Nederland. Compleet overdonderd door die stevige omhelzing en de gelukzalige gevoelens die ik van haar kreeg. Eenmaal thuis begonnen Tria en ik te appen. Eerst stuurden we elkaar foto’s van onze favoriete countryster, daarna videobelden we met elkaar. Soms urenlang. Gijs wist dat Tria en ik contact hadden. Ik had hem eerlijk verteld dat ze me een ­vertrouwd gevoel gaf. Meer niet. Meer stond ik mezelf ook niet toe. Was dit verliefdheid? Kon dat, ineens, op een vrouw? Ik stopte het weg, uit respect voor mijn gezin.
Dat veranderde toen ik Tria opnieuw zag. Al zes weken na onze ontmoeting vloog ik nog eens naar Amerika. Ashley McBryde zou een bijzonder concert geven met een symfonieorkest en Tria vroeg me om mee te gaan, ze had een kaartje over. Ze wilde zelfs mijn vlucht betalen, omdat ik had aangegeven dat het eigenlijk te duur voor me was. Ook nu reageerde Gijs enthousiast. Hij stimuleerde me om Tria’s aanbod te accepteren, met hem zou ik er immers nooit komen. Zelf zag ik die week als een test om te ontdekken wat ik precies voelde en wat ik wilde. Vanaf het moment dat ik door de luchthavendeuren liep en Tria zag, wist ik het. Háár in mijn leven hebben. We omhelsden elkaar innig en hadden beiden de tranen in onze ogen. Ik wilde haar wel zoenen, maar durfde het niet. Kon ik dat wel, met een vrouw?