‘Je leven is niet minder waardevol als je geen kinderen hebt. Punt’

TOEN IK ZWANGER WAS, kwam ik erachter: iedereen liegt. Niemand in de bestaande zwangerschapsliteratuur van destijds was eerlijk tegen me geweest over een kind in je buik dragen en de finale: bevallen. De enige kennis waar ik op het moment van baren echt wat aan had, kreeg ik van een goede vriendin. Zij had me verteld dat je tijdens het bevallen niet zozeer perst naar je vagijntje, maar dat de druk meer voelt richting je anus. Ja, als poepen dus.
Dit is zo onromantisch, dat geen enkele bevallingsbijbel je dat vertelt. Maar toch: nuttige info. Anders denk je dat je op een vrij essentieel moment iets helemaal verkeerd ligt te doen. Destijds heb ik zelf een boekje gewijd aan hoe het echt is, zwanger zijn en bevallen. Het draagt de prozaïsche titel Krijg nou tieten en je kunt het vast nog wel ergens krijgen op je plaatselijke koningsdagrommelmarkt.
In dat boek schreef ik ook iets over hoe het krijgen van een kind het belangrijkste is dat je kunt doen. Je mag van alles verkeerd doen in je leven, maar probeer in elk geval een goeie ouder te zijn voor iemand die nergens om gevraagd heeft. Jij hebt ze uitgenodigd voor het feestje, dus maak er iets van – dat idee. Die formulering schoot in het verkeerde keelgat van een vriendin die een moeder zonder kinderen is.

Misschien ken jij er ook een, misschien bén jij er ook een. Het lichaam werkte niet mee, of het leven, of allebei. Hoe dan ook: je had kinderen gewild, maar je hebt ze niet. Dan kan zo’n opmerking pijn doen. Het is me altijd bijgebleven, omdat ik het zo slecht anders kon verwoorden, maar dat wel had gewild.
Want dit is het ding: je leven is niet minder waardevol als je geen kinderen hebt. Punt. Dat doet niets af aan het feit dat als je wél kinderen hebt om voor te zorgen, of ze nu biologisch aan je verwant zijn of niet, je het ze verschuldigd bent om hen het belangrijkste in je leven te laten zijn (dit gaat, gelukkig, meestal vanzelf).
Het klinkt tegenstrijdig, alsof ik dus vind dat je leven er minder toe doet als je dat allerbelangrijkste niet meemaakt, maar dat geloof ik niet. Wie kinderen heeft, hoort ze boven aan haar of zijn prioriteitenlijstje te zetten. Wie ze niet heeft, heeft geen minder relevant of belangrijk leven.
Hopelijk is het een open deur, maar ik trap hem voor de zekerheid toch maar even in. Want de moedermaffia is al behoorlijk pittig voor wie kinderen heeft, maar nog erger voor wie ze niet heeft.•