WAT VOORAF GING

Geen kinderwens
“Ik had niks met kinderen en was erg op mijn carrière gericht. Tot ik op mijn 23e zwanger raakte. Het was niet de bedoeling, maar we wilden het ook niet weg laten halen. In 2000 werd Jim geboren en ging ik van carrièrevrouw naar moeder. Het nieuwe plan: vroeg een gezin stichten en later die carrière weer oppakken. Dus werd in 2001 zoon Sam geboren.”

Meisje
“Met alleen mannen in huis wilde ik er graag een meisje bij. Dat lukte ook nog: we kregen Julia in 2003. Toen zij eenmaal zes was, was mijn carrière toch al weggezakt en had zin in nog zo’n klein hummeltje. Dat werd Guus (2009). Ik had alle tijd voor hem: heerlijk. Nadat ook hij op school zat, ging het weer bij me kriebelen. Ik wilde er nog één.”

DE ZWANGERSCHAP: ★★★★★

Praktisch
“Maarten maakte wat bezwaar. Vier is een handig getal, vanaf vijf wordt het moeilijk met auto’s, vakantiehuisjes enzovoorts. Maar onze gedachte was altijd: ‘We zien wel. Het komt goed.’ Aangezien ik nog zwanger raak van de wind, was het binnen een maand raak. Consulten waren routine geworden, Maarten ging al niet meer mee. Bij het eerste consult kreeg ik het nieuws te horen: er waren niet één, maar twee baby’s op komst.”

‘Wat heb ik gedaan?’
“Ik schrok ontzettend. Wat hebben we gedaan? Was dit wel een goede beslissing? Maar wat er ook gebeurde, we zouden nooit een kind weghalen. Ik belde Maarten en hij moest er vooral om lachen. Toen wist ik: we kunnen dit aan.”

Annemarie, zeven maanden zwanger.

Nieuwsgierig
“De vragen die we kregen (en krijgen) zijn soms lastig. “Jullie wonen zeker in een kasteel?”, “Je zal wel veel kinderbijslag krijgen?”, “Hebben jullie een samengesteld gezin of zijn jullie gelovig?” Zoveel kinderen, daar moet vast iets achter zitten, denken mensen. Hierdoor heb ik altijd het gevoel dat ik me moet verantwoorden.”

Twin-to-twin-syndroom (TTS)
“Een eeneiige zwangerschap is niet zonder risico’s, maar bij mij ging het over het algemeen goed. Na 35 weken en drie dagen voelde ik me niet lekker. Toen bleek de tweeling het twin-to-twin-syndroom (TTS) te hebben. Hierbij heeft de ene baby veel bloedtoevoer en de andere niks. We moesten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.”

DE BEVALLING: ★★★★★

Natuurlijke bevalling
“In het ziekenhuis werd ik aan de monitor gelegd en in de gaten gehouden. De artsen – en ik – wilden een keizersnede zo lang mogelijk uitstellen. Een moeder met vier kinderen willen ze liever niet wekenlang uit de running hebben. Toen de bevalling werd opgewekt, ontwikkelde ik gelukkig al snel weeën.”

Annemarie in het ziekenhuis, vlak voor de bevalling.

Volledige overgave
“Binnen drie uur had ik volledige ontsluiting. Er waren ondertussen zo’n acht á negen man aan mijn bed komen staan. Ik wist dat een tweelingbevalling niet zomaar iets was, maar ik vond deze publieke bevalling wel lastig. Ik moest me volledig overgeven aan wat al die mensen naar me riepen. Saar werd als sterrenkijker op 26 oktober 2013 om 14.40 uur geboren. Ik had haar nog maar amper op mijn buik of het hele circus begon opnieuw.”

Stuit
“Suus lag in stuitligging, dus kwamen haar billen als eerste naar buiten. Ik werd in een andere houding gezet en moest op twee zachte billetjes persen in plaats van op een – harder – hoofd. Dat was wennen, maar ik vond het juist makkelijker. Om 14.48 uur kwam Suus ter wereld.”

Maarten en Annemarie met de pasgeboren Saar en Suus.

DE KRAAMWEEK: ★

Uit elkaar gehaald
“Suus had te veel bloed en werd steeds zwakker, dus moest zij naar de afdeling neonatologie – voor zieke en premature baby’s. Saar en ik mochten niet mee. Ik vond het verschrikkelijk dat de tweeling uit elkaar gehaald werd. Dat zit nog steeds diep.”

Thuis
“Gelukkig werd Suus vijf dagen na de bevalling ontslagen en konden we naar huis. Ik voelde me heel slecht. Gemma – onze kraamhulp – is mijn redding geweest. Ze wist van aanpakken en ik hoefde me geen zorgen meer te maken om de kinderen en het huishouden. Ook kon ik goed met haar praten. De eerste week thuis zou vijf sterren krijgen.”

Met het hele gezin in het kraambed. Vlnr: Sam, Jim, Annemarie, Saar, Suus, Maarten, Guus en Julia.

Niet alleen schattig
“Mensen begrijpen niet hoe het is om een tweeling te krijgen. Het ziet er leuk uit, maar mensen die een tweeling alleen maar ‘schattig’ noemen, weten niet wat ze zeggen. Natuurlijk zijn er fantastische momenten en ben ik ontzettend trots, maar alles is dubbelop. Als de één niet huilt, huilt de ander. Ik heb áltijd het idee dat ik het niet goed doe. Ik ben heel wat gewend, maar twee baby’s tegelijk krijgen, is bijna onmenselijk.”

Taboe
“Ik merk dat er een taboe op rust en dat ik een zeur ben als ik er iets over zeg. Ik word vaak gevraagd om mijn verhaal op een consultatiebureau te vertellen. Andere ouders van tweelingen vinden het fijn om te horen dat ze niet te enige zijn met dat gevoel van onmacht.”

Saar en Suus nu.

Zevende kind
“De eerste vier jaar van Saar en Suus waren zo ongelofelijk zwaar. Zo wilde ik die leuke kindertijd niet eindigen. We besloten voor een zevende te gaan. Een beslissing die helaas weer voor veel gemengde reacties zorgde. In maart 2017 is Jet geboren.”

Dankbaar
“Ik schaam me soms bijna voor de hoeveelheid kinderen die ik heb, alleen maar door de reacties van anderen. Ik weet dat we heel dankbaar mogen zijn dat het zo makkelijk gaat bij ons, maar waarom mogen we daar niet van genieten? Wij zijn ontzettend blij met ons grote gezin en dat is voor mij belangrijk. Wat anderen er ook van vinden.”

Het hele gezin nu. Vlnr: Annemarie, Saar, Sam, Maarten, Jet, Julia, Suus, Jim en Guus.

Op haar blog vertelt Annemarie meer over het leven met een tweeling en een groot gezin. Ook is zij te volgen via Instagram- en Youtube-kanaal ‘Prinsessenspul’.

Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.