Geen hartslag

Toen Finn werd geboren, kreeg Wendy hem – alsof er niks aan de hand was – direct in haar armen. “Ik zag meteen: dit is niet goed. Hij kreeg extra zuurstof, en werd opnieuw op mijn borst gelegd.” Maar weer zag Wendy dat het niet goed ging met haar pasgeboren zoontje. “Jullie moeten hem onderzoeken, zei ik. Toen ze dat gelukkig deden, konden ze zijn hartslag niet vinden. Hij werd meegenomen voor foto’s, waaruit bleek dat ál zijn organen in zijn borst zaten, en zijn buik leeg was.”

Gat in middenrif

Zijn milt, maag en darmen, die eigenlijk in zijn buik zouden moeten zitten, waren door zijn middenrif in zijn borst terechtgekomen. Daar zat namelijk een gat in. “Zijn longen en hart waren hierdoor in de verdrukking komen te zitten, waardoor zijn hart niet kon pompen en zijn longen niet konden functioneren.” Finn werd met spoed overgebracht naar Rotterdam – met een tussenstop in Amsterdam omdat hij de rit anders niet zou overleven – om daar geopereerd te worden.

Spanning en stress

De weken en maanden die daarop volgden waren enorm spannend voor Wendy en haar man. “We kwamen in een situatie terecht waarin we ons afvroegen: zal hij ooit nog zelfstandig kunnen ademen? De vooruitzichten waren slecht, maar Finn bleek een enorme vechter.” De stress die de onzekerheid met zich meebracht, had echter een enorme impact op Wendy. “Binnen een maand ben ik bijna dertig kilo afgevallen. Van 75 kilo ging ik naar 48 kilo. De stress at gewoon mijn lichaam op.”

Lees ook
Met je neus op de feiten gedrukt: deze video laat zien wat roken met je longen doet

Nooit ziek

Maar Finn ging met stappen vooruit. “Ondanks dat de artsen hadden voorspeld dat hij minstens een jaar in het ziekenhuis moest blijven, mocht hij al na twee maanden naar huis. Ook de verwachtingen dat hij een zorgenkindje zou worden, kwamen niet uit. Sterker nog: hij is nu juist degene die nooit ziek is. Niemand merkt dat hij maar één werkende long heeft.”

Beperkingen

Ook Finn zelf heeft bijna geen last meer van zijn aandoening. “Hij merkt er relatief weinig van”, gaat Wendy verder. “Hij mag alleen sommige sporten niet doen en moet regelmatig naar het ziekenhuis voor de nodige testen.” Ook met Finns ouders gaat het inmiddels stukken beter. “Eigenlijk was alleen het eerste jaar heel erg heftig. Mijn man en ik zijn gelukkig geen stresskippen. Wij maken ons alleen zorgen op de momenten dat het écht moet.”

‘Hij kan alles’

Juist omdat het zo goed gaat met Finn vindt Wendy de collecteweek voor het Longfonds heel belangrijk. “Dat goede doel heeft geld nodig om onderzoeken te doen die ervoor zorgen dat mensen met een longziekte net zo’n fijn en zorgeloos leven kunnen leiden als Finn.” Haar zoons toekomst ziet er dankzij het Longfonds erg goed uit. Hij zal goed kunnen opgroeien met maar één long. Zijn droom om profvoetballer te worden zien artsen nog niet zo snel uitkomen, maar Wendy houdt zich niet langer vast aan die verwachtingen. “Ik geloof dat hij alles kan wat hij maar wil.”