Suzan moest al klauterend door de bosjes naar een congres: 'De hele zaal kon het zien'

Persoonlijk | Lekker gênant

24-08-2021 | Renee de Witte

Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.

In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.

Deze week doet Suzan* (31) haar verhaal.

Waar: bij een congres

Wanneer: tijdens een stage

Getuige(n): mogelijk het hele congres

Situatie: Suzan kwam te laat op een congres. Ze moest via een veerpontje en klauterend door de bosjes naar de zaal zien te komen. Eenmaal daar kwam ze erachter dat iedereen haar kon zien.

Congres

“Enkele jaren geleden liep ik voor mijn opleiding stage in een huisartsenpraktijk. Ik mocht mee op congres, en dat vond ik een hele eer. Zulke momenten zijn goed voor je netwerk, dus ik moest goed voor de dag komen en flink mijn best doen. Ik trok een jurkje aan en hoge laarzen met hoge hakken. Maar iets te laat van huis vertrekken en ook nog een omleiding, zorgden ervoor dat ik redelijk in paniek raakte.”

“Ik had al haast en moest ook nog omrijden. Ineens zag ik het congrescentrum staan aan de overkant van het kanaal. Daar moest ik zijn over zo’n tien minuten. Maar hoe kwam ik daar dan? Volgens de omleiding moest ik rechtdoor, maar dat was een heel lange weg zonder afslag. Toen er iemand langsfietste stapte ik uit de auto om te vragen hoe ik daar moest komen.”

Veerpont

“Hij vertelde me dat ik de weg moest volgen, maar dat het door de omleiding nog zeker twintig minuten rijden was. Maar toen zei hij, terwijl hij weer op zijn fiets stapte, dat ik ook met het pontje kon. ‘U maakt een grap’, riep ik nog terug. Een veerpont over een kanaal, dat zal wel, dacht ik. Toen stapte hij weer van zijn fiets en legde me uit dat er in het kanaal een trekpontje lag. Oftewel een vlot dat je met een koord over het kanaal trekt.”

“Ik keek naar beneden en waagde het er maar op. Het was dat óf te laat komen. Ik zette mijn auto in de berm, mijn trots opzij en ben op mijn hakken naar beneden geklauterd door de bosjes en heb mezelf op het pontje naar de overkant getrokken. Wellicht een tikkeltje onhandig, maar het lukte wel. Aan de overkant klom ik met moeite omhoog in mijn jurkje. Ik dacht nog ‘gelukkig is de ingang aan de andere kant, en kunnen ze me niet zien’.”

Surprise

“Maar eenmaal aangekomen bij de congreszaal, zag ik dat deze vol gericht was op het kanaal. Iedereen kon mij dus zien. Ik zag mijn auto in de berm staan en kleurde van oor tot oor. Of iemand mij echt gezien heeft, van die mensen waar ik zo graag indruk op wilde maken, weet ik nog steeds niet. Mijn familie vond het in ieder geval hilarisch, voor sinterklaas kreeg ik zelfs nog een trekpontje als surprise.”