Sophia Landwehr heeft een goede zwangerschap, maar in week 39 ziet een gynaecoloog in opleiding iets opvallends. De kans dat haar baby het syndroom van Down heeft, blijkt 30 tot 40 procent te zijn.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Ik had een goede zwangerschap”, vertelt Sophia. “Op wat bekkenklachten na verliep het vlekkeloos.” Vanaf week 36 krijgt ze extra controles, omdat haar eerste kind ter wereld is gekomen middels een keizersnede. “In week 39 zag de gynaecoloog in opleiding iets opvallends op de echo. Ze wilde iemand laten meekijken. Ik vond het prima, had er niet gelijk een gevoel bij.”
Er komt een gynaecoloog bij en nog één. Sophia wordt doorgestuurd naar een specialistisch ziekenhuis. “Er gingen geen alarmbellen bij mij af, maar toen ik mijn man belde – ik ging vaak alleen omdat ik zoveel afspraken in het ziekenhuis had – merkte ik dat hij in paniek raakte. Hij had allemaal vragen. Ik zei dat er niks aan de hand was. Het was slechts een controle. Daar was ik echt van overtuigd.”
De volgende dag moet ze naar het UMCG. Daar blijkt haar dochter een afsluiting van haar darmen te hebben. “Direct na de bevalling zou ze naar de NICU (Neonatale Intensive Care Unit, red.) moeten.” Maar dat is niet alles. “Wij kregen te horen dat de kans 30 tot 40 procent was dat ze het syndroom van Down zou hebben. Mijn man wilde er van alles over weten, maar ik was hoogzwanger en het kwam niet binnen. Ik focuste me volledig op mijn grootste taak: bevallen. Wel vond ik het vreselijk dat ze meteen na de bevalling weg zou moeten, omdat ze geopereerd moest worden. Dat maakte me bang.”
Sophia bevalt in het ziekenhuis van dochter Romée Sofie Landwehr. “Het ging supergoed en voorspoedig. Natuurlijk, het is een bevalling, maar het ging snel en netjes van fase naar fase. Op het moment dat ik dacht: nu kan ik niet meer, was ze er al bijna.” Haar man wijkt geen moment van haar zijde. “Hij vond het fantastisch om mee te maken en was ontzettend trots.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Maar als het meisje er is, ziet ze haar man schrikken. “Ik zag dat hij naar mij keek. Hij zag het en ik zag het ook. Eigenlijk wisten we meteen dat ze inderdaad het syndroom van Down had, maar we hadden geen idee wat dat betekende. Was ze gezond? Hij raakte in paniek en ging van zijn stokje. Ik dacht alleen maar: ik heb het gedaan, ze is gezond ter wereld gekomen.”
De dag na de geboorte wordt Romée geopereerd en volgen er tientallen onderzoeken. “Ze belandde op de NICU met slangetjes, toeters en bellen. We zagen dat ze veel pijn had. Dat was verschrikkelijk. Ik wilde haar bovendien gewoon bij mij hebben.” Daarnaast moet officieel vastgesteld worden dat het meisje het syndroom van Down heeft. “Ze deden een genetisch onderzoek, controleerden haar uiterlijke kenmerken. Ze had inderdaad het syndroom van Down, maar verder was ze helemaal gezond.”
De geboorte van haar dochter, is anders dan die van haar zoon. “Je hebt niet gelijk de herkenning. Ze had een ander hoofdje. We moesten wennen en er achterkomen wat dit voor haar en voor ons betekende. Na vijf weken mocht ze mee naar huis. We zijn ons gaan inlezen en werden supergoed ondersteund door het ziekenhuis. De artsen waren liefdevol en het zorgpersoneel droeg haar op handen.”
Inmiddels is Romée drie jaar oud. “Ze ontwikkelt zich goed. Het is de bedoeling dat ze volgend jaar – met begeleiding – naar het reguliere onderwijs gaat. Ik merk wel dat ik veel moet organiseren. Ik heb tientallen gesprekken, moet onderzoeken of mensen wel zin hebben om een kindje met Down te begeleiden. Mijn zoon schrijf ik gewoon in en die kan ergens terecht. Maar we genieten vooral heel erg van ons supervrolijke kind. Ze heeft zoveel liefde te geven en knuffelt ons vaak. Vrijwel altijd zie ik mensen naar haar kijken, maar ik vergeet soms waarom. Voor ons is ze gewoon Romée. Ze is perfect zoals ze is.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Liselotte had slecht voorgevoel over zwangerschap: 'Mijn zoon werd geboren zonder ademhaling en hartslag'
