Sandra Beverloo wordt na 30 weken zwangerschap overvallen door de bevalling. Heel plotseling komt haar zoon ter wereld. En zo plotseling als hij geboren wordt, komt ook zijn overlijden een jaar later.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn eerste zwangerschap was best een beetje onzeker”, vertelt Sandra. “Mijn man en ik waren superblij dat ik in verwachting was. We wilden heel graag kinderen. Tijdens een pretecho kwamen we erachter dat ik een wand heb in mijn baarmoeder, een soort tussenschot. Het kindje zat in de rechterhelft en had daardoor minder ruimte.”
Bovendien is de baby relatief groot. “Mijn man is twee meter, ik ben 1,60 meter dus ik zei dat het zijn schuld was”, lacht ze. Door het tussenschot heeft Sandra een scheve buik. “Ik voelde hem niet bewegen. Heel af en toe voelde ik een voetje, maar dat was het dan. Dat was apart en jammer.”
Ramona's lever zat vol tumoren door anticonceptiepil: 'Zwangerschap was een risico'
Sandra is 30 weken zwanger als ze lichte, maar terugkomende steken heeft in haar buik. “Voor de zekerheid belde ik de verloskundige. Het ging vanaf dat moment allemaal zo snel. In het ziekenhuis onderzochten ze me, maar er leek niks aan de hand. Ik ging even naar de wc. De gynaecoloog vroeg waarom het zo lang duurde. ‘Ik denk dat ik moet poepen’, zei ik. Ik moest onmiddellijk van de wc komen en weer gaan liggen.”
Haar vliezen breken. “Dat luchtte enorm op. Ik besefte niet wat er aan de hand was. Mijn man zag zijn voetjes al naar buiten komen. De verpleegkundigen duwden op mijn buik en zaten aan me. Ik kon alleen maar schreeuwen en schelden. Mijn man hield mijn handen vast en toen werd onze zoon geboren. Het ging allemaal razendsnel. Om 07.00 uur belde ik de verloskundige, om 08.00 uur werd ik opgenomen in het ziekenhuis en om 09.00 kwam Rick ter wereld.”
Sandra en haar man weten niet wat hen overkomt. “Rick was nog veel te klein en werd meteen meegenomen.” Ze liggen op dat moment in het Fransiscus Gasthuis in Rotterdam. “Ik mocht naar hem toe en later die avond werd hij overgebracht naar het Erasmus. Mijn man ging er met de auto naartoe, ik met de ziekenhuistaxi. Ik werd gewoon voor de deur afgezet. Daar wachtte ik op mijn man en samen gingen we naar boven. Pas op de vierde verdieping vroeg een verpleegster ontzet waarom ik niet in een rolstoel zat. Ik wist het ook niet. Ik was net bevallen, maar niemand had me opgevangen.”
Isabelle werd overvallen door een stortbevalling: 'Ik had een totaalruptuur'
Sandra moet vijf dagen in het ziekenhuis blijven. “Ik ging drie keer per dag naar Rick toe om te buidelen. Dat was ontzettend fijn en ik genoot er enorm van, maar maakte me ook zorgen. Rick was 1560 gram en hij viel af.” In week acht begint hij te spugen. “Hij wilde niet meer eten. Zijn maag was dichtgegroeid en hij moest worden geopereerd.” De operatie verloopt succesvol en na tien weken mag hij mee naar huis. “Dat kwam plotseling. Dan krijg je hem ineens mee. Heel fijn.”
Rick is op 5 maart geboren. Een paar maanden later – het is dan september – gaat de jonge moeder met hem naar het consultatiebureau. “Daar zeiden ze dat zijn hoofd te groot was voor zijn lichaam. We gingen naar de huisarts, die vond het gezeur van het consultatiebureau, maar verwees ons toch door naar een kinderarts.” Ze belanden met Rick in het ziekenhuis. “Zijn fontanel stond bol. Het vocht leek van de ene hersenkamer naar de andere te lopen en er werd een drain geplaatst.”
Eva had een droombevalling en beviel in bad: 'Het voelde heel zen'
Het gaat een tijdje goed. “Alle kinderen die te vroeg geboren worden moeten naar de oogarts, omdat het kan zijn dat ze een lui oog krijgen. Was dat maar het geval geweest. De arts zag dat Rick ziek was. Er volgden een aantal onderzoeken en in februari bleek dat hij een hersentumor had, zo groot als een sinaasappel. We kregen te horen dat hij daaraan zou doodgaan. Op 1 maart namen we hem mee naar huis, zodat hij thuis zou kunnen sterven. Hij werd één jaar op 5 maart, 15 maart overleed hij.”
Het is inmiddels 21 jaar geleden, maar Sandra mist Rick nog elke dag. “5 en 15 maart zijn altijd moeilijke dagen. Op zijn verjaardag doen we altijd wat leuks. Vroeger gingen we bijvoorbeeld met de kinderen naar een pretpark. Ik ben altijd blij als het weer 16 maart is. Niet dat ik dan niet aan hem denk, maar het zijn beladen dagen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Bobbi Eden schrijft boek 'Hoera, baby onderweg': 'Mijn bevalling was niet echt gezellig'
