In de rubriek ‘Zeg eens eerlijk’ staan eerlijke verhalen over het moederschap centraal. Want ja, het is prachtig, maar soms ook gewoon verdomd hard werken.
Vandaag is de beurt aan Savannah (29), moeder van Samuel (9 maanden). Zij mist een vangnet voor moeders ná de bevalling.
“Ik wilde zo natuurlijk mogelijk bevallen, maar dat werd lastig: Samuel lag in stuit. Draaien lukte niet, dus planden we een keizersnede in. Mijn kind had een eigen willetje, want twee dagen voor de operatie braken mijn vliezen. Alsnog halsoverkop naar het ziekenhuis, dus.
De gynaecoloog die mijn keizersnede zou doen, was die dag niet aanwezig. Ik kreeg een andere, net zo ervaren collega aangeboden. Ik dacht, prima, al vond ik hem wel wat lomp in de omgang. Een beetje ouderwets. Toen ik aangaf dat ik de navelstreng wilde uitkloppen, zei hij: ‘We zien wel hoe het loopt’. Alsof hij helemaal geen zin had om daar aandacht aan te besteden.”
Ellis mist dat grootse moedergevoel: 'Mijn vrouw is de moeder die ik had willen zijn'
“Die eerste indruk bleek te kloppen. Mijn anesthesist was fantastisch, heel relaxed. Die praatte me fijn door de operatie heen, maar de gynaecoloog kreeg minder goede reviews. Mijn man omschrijft de operatie als ‘The Lion King’. De anesthesist was Rafiki, een bron van rust, maar de gynaecoloog hield ons zoontje meteen hoog in de lucht als een soort overwinning. Tikkie heftig, wel.
Dat was op zich prima, maar uiteindelijk is de navelstreng dus níet uitgeklopt. Hij heeft die wens gewoon genegeerd. Dat vind ik jammer, zeker in tijden waarin we juist vaker luisteren naar de wensen van moeders tijdens bevallingen. Dan is zoiets gewoon een tegenvaller. Sowieso vind ik dat de zorg voor moeders in Nederland nog veel beter kan.”
“Tijdens je zwangerschap moet je frequent langskomen voor controles en word je doodgegooid met allerlei verschillende cursussen, maar zodra je bevallen bent is het klaar. Dan krijg je nog twee korte check-ups, tegenwoordig vaak telefonisch, en verder word je losgelaten. Dat is hartstikke spannend. Zeker na een flinke operatie als een keizersnede. Je kunt je wel goed voelen, maar hoe weet je dan dat het ook echt goed ís?
Zes weken na mijn keizersnede kreeg ik een check-up bij dezelfde gynaecoloog. Die zei vrij bot dat het litteken er goed uit zag en dat ik ‘alles weer mocht doen’. Dat was het. Bij het ziekenhuis gaf ik aan dat ik een iets grondiger check-up zou willen krijgen. Dat lukte gelukkig. Uit de inwendige en ‘normale’ echo bleek dat alles oké was, dus dat zorgde voor meer rust. Maar toch: alleen afgaan op een extern litteken is toch heel gek, na zoiets groots?
Ik zou wel meer programma’s willen zien voor ná de bevalling, waar je als nieuwe moeder terecht kunt. Via de verloskundige heb ik gelukkig een groep vrouwen waar ik nu contact mee heb en dingen mee kan overleggen, maar dat is op eigen initiatief. Zoiets zou breder beschikbaar moeten zijn, vind ik. Het is al heftig genoeg als nieuwe moeder. Laten we zorgen voor een beter vangnet.”
Heb jij ook een ervaring die je wilt delen en sta je open voor een kort (eventueel anoniem) telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een korte samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer.
Ilse (53) raakte na haar dochter nooit meer zwanger: 'Ik voel me deels kinderloos'
