In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid.
Deze week is dat Petra Oosterman (54). Haar man Olaf overleed op 16 mei aan de gevolgen van het syndroom van Marfan.
Petra's man overleed tijdens vakantie op Samos: 'Een halve dag later vloog ik alleen naar huis'
Een passionele relatie
“Olaf was een indrukwekkende man”, vertelt Petra liefdevol. “Hij was ruim twee meter, had helderblauwe ogen en wilde blonde krullen. Hij was een echte zeeman, positief en goedlachs. Ook was hij onvermoeibaar en stond altijd voor anderen klaar. Dat zo’n kerel voor mij koos, vond ik bijzonder.”
De twee leren elkaar in 2012 kennen en in 2016 trouwen ze. “Onze relatie was intens. Dan haalde hij me met zijn motor op van het werk en nam me mee. ‘Over een uur breng ik haar terug’, zei hij tegen mijn baas. Dat werden dan twee uur. Hij leerde mij genieten van grote en kleine dingen.”
Het syndroom van Marfan
Maar hoe langer ze met hem is, hoe beter ze ziet dat zijn gezondheid niet optimaal is. Olaf heeft het syndroom van Marfan: een erfelijke aandoening waarbij het lichaam bindweefsel niet goed aanmaakt. “Over het algemeen zijn mensen met het Marfan syndroom mensen met lange vingers, lange armen, lange benen en grote voeten. Olaf was groot en imposant en hij had slecht bindweefsel. Daarnaast waren zijn aorta en hartkleppen vervangen.” Een infectie kan bij Olaf een dodelijke afloop hebben. “Overal hingen alcoholbussen om zo goed mogelijk te kunnen desinfecteren. Ik begon me te realiseren dat hij sterfelijk was.”
Hun toekomst is onzeker. “Ook zijn oma en moeder hadden het syndroom van Marfan. Zij werden 53 en 56 jaar oud.” Het is een pijnlijk besef. “Ik zei tegen hem: ‘Je bent verdomme de liefde van mijn leven en nu weet ik dat ik je op de één of andere manier ga kwijtraken’.”
Rouwdeskundige Daan Westerink kreeg kanker: 'Heb mijn hele rouwbibliotheek de deur uit gedaan'
Genieten van de avondzon
Olaf geniet met volle teugen van de tijd die hem is gegund. “Hij vaarde met zijn zeilboot en we bouwden aan ons huis. Alles deden we zelf. Van het vlechten van het staal tot het leggen van de dakpannen. En als we om 19.00 uur nog koud op het dak zaten, sommeerde hij mij om omhoog te kruipen naar de nok. Hij nam me in zijn lange armen en we warmden ons aan de late avondzon.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Petra weet niet beter dan dat Olaf operatie na operatie ondergaat. “Maar op een gegeven moment zei de arts dat hij geen levensverlengende operaties meer zou doen, alleen nog levensreddende operaties.” En in februari gaat zijn gezondheid plotseling hard achteruit. “Hij had te veel vocht en weinig lucht in zijn longen.”
Op vakantie naar Samos
Maar het vuur in haar man dooft niet. Olaf organiseert een skireis voor jongeren naar Noorwegen en in mei gaat hij samen met Petra op vakantie naar het Griekse eiland Samos. “We genoten verschrikkelijk, maar toen we op het strand lagen zag ik een verdikking bij zijn navel. Hij kon zijn vocht niet meer goed kwijt.”
Ze vervolgt: “Die nacht werd ik rond 05.00 uur wakker. Olaf schokte en lag daarna doodstil in bed. Hij ademde niet en had geen hartslag, dus ben ik gaan reanimeren. Hij begon wat te zuchten. Ik ben keihard naar beneden gerend, schreeuwde dat de hoteleigenaar het noodnummer moest bellen, rende terug en ging verder met reanimeren. Binnen elf minuten was de ambulance er. Acht keer kreeg hij een schok met een AED, maar daarna zakte hij steeds weer weg.”
Rouwexpert Annemiek Dogan: 'Velen willen anderen niet lastigvallen met hun pijn, ik zeg: neem die ruimte in'
Ambulance
Hij moet met spoed naar het ziekenhuis. “Ik scheurde achter de ambulance aan, maar onderweg ben ik gestopt en heb ik een vriendin gebeld. ‘Ik ben bang dat hij dood is als ik in het ziekenhuis aankom’, zei ik.”
Eenmaal in het ziekenhuis blijkt Olaf aan de hartbewaking te liggen. Zodra er een bed vrijkomt op de intensive care wordt hij daar naartoe gebracht. “Ik ben op de gang gaan zitten en heb gebeden. Toen het ic-bed kwam, zag ik dat Olaf door een man in een groen pak werd gereanimeerd. Twintig minuten was het vreselijk druk in de kamer en toen kwam de man bezweet naar buiten. ‘Hij is overleden’, werd mij meegedeeld.”
Alleen naar huis
Ze mag niet naar hem toe, maar doet het toch. “Ik heb hem gekust en zijn haar gestreeld.” Daarna gaat het snel. “De zuster vroeg mij een formulier te tekenen en ik ontving zijn trouwring. Een halve dag later vloog ik alleen naar huis.”
Het zijn zware maanden geweest voor Petra. “Ik ben uitgeput. Spullen moesten uitgezocht worden, zijn boot staat te koop en een levensverzekering had hij niet, omdat hij een erfelijke aandoening had. Ik ben moe, maar heb met kerst twee weken vrij. Daar kijk ik naar uit. Het leven zal zich opnieuw ontvouwen, maar de leegte blijft. Zoals hij was, bestond er maar één en ik ben dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad.”
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Biens zoon Floris (15) overleed aan botkanker: 'Hij regelde zijn eigen uitvaart'
