Laura Duijzer (39) heeft vier kinderen. Alle vier de bevallingen waren spannend, al dan niet traumatisch. “Ik voelde me vreselijk en eenzaam. En al die moeders bleven maar kletsen over die roze wolk.”
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Het is ruim elf jaar geleden dat dochter Nikki wordt geboren. “Ik was 29 weken zwanger en lag op de bank toen ik pijn in mijn rug kreeg”, vertelt ze. “Het was een soort kramp, maar echt achter in mijn rug en het kwam elke vier à vijf minuten terug. Ik wist niet wat het was en of het normaal was, dus belde ik mijn man.” Hij stelt haar gerust, maar adviseert om de verloskundige te bellen. “Zij zei: kom maar langs voor je gemoedsrust, maar ik denk niet dat er iets aan de hand is.”
Toch is Laura niet gerustgesteld. Ze pakt haar spullen en gaat naar het ziekenhuis. “Daar bleek dat ik weeën had. Volgens de verloskundige hoefde het niet te betekenen dat ik ook ontsluiting zou krijgen en kon het vanzelf weer stoppen, maar ik dacht: dit is niet goed, dit kindje gaat geboren worden.”
Bovendien slaan de weeënremmers niet aan. “Voor de zekerheid kreeg ik injecties voor de longrijping van de baby. Voor de zekerheid? Ik wist zeker dat ze geboren ging worden en vond het verschrikkelijk.” De ontsluiting vordert en dan mag Laura gaan persen. “Ik wilde niet dat ze al ter wereld kwam, dus dat vond ik moeilijk.”
Als Nikki wordt geboren, ziet Laura dat de verloskundige een traantje wegpinkt. “Toen wist ik zeker dat dit heftig was. Nikki was piepklein. Ze werd bij mij aan de borst gelegd, maar dat moment was van korte duur. Ze moest meteen de couveuse in. We werden van elkaar gescheiden.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Liselore's baby had een deuk in haar hoofd: 'Heb haar drie maanden dag en nacht op mijn buik gedragen'
Het blijkt de goede keuze te zijn geweest. “Mijn placenta liet gedeeltelijk los. Daarom moest ze er echt uit. Als ze wel was blijven zitten, was ze waarschijnlijk overleden. Het was de natuur, dus gelukkig is ze eruit gekomen.”
Laura’s tweede zwangerschap komt als een verrassing. “Het was vreselijk moeilijk geweest om zwanger te worden en ik ging opnieuw een zwangerschapstraject in. Dat ik binnen een jaar opnieuw en op een natuurlijke manier in verwachting raakte, was een complete verrassing.” De zwangerschap valt haar dit keer zwaar. “Ik vond het extra spannend, hoopte zó dat ze bleef zitten.” Die wens komt in vervulling. “Met 40 weken kreeg ik weeën.”
Eenmaal in het ziekenhuis gaat het razendsnel. “Ik wilde een ruggenprik, maar dat kon niet meer, omdat ik al acht centimeter ontsluiting had. Het was een stortbevalling. De persweeën kwamen. Ik perste en perste en bleef maar persen, maar er gebeurde niks. Lola (9) was een sterrenkijker en haar hoofd was een stukje naar rechts gedraaid. Na drie uur werd er gekozen voor een spoedkeizersnede. Het was alsof ik een dubbele bevalling had gehad: en ik heb uren geperst, om uiteindelijk wekenlang te moeten herstellen van een keizersnede.”
Een paar jaar later volgt de derde zwangerschap. “Ik mocht kiezen of ik een vaginale bevalling wilde of een keizersnede. Uit veiligheidsoverwegingen koos ik voor een keizersnede. Toen met 37 weken de weeën begonnen, ging ik onder het mes. De bevalling was rustig, zonder spoed. Maar toen mijn zoon Sef (6) eenmaal was geboren, wilde hij niet goed drinken. Hij viel af en moest uiteindelijk terug naar het ziekenhuis voor sondevoeding. Ik vond het vreselijk. Ik wilde zo graag dat het een keer normaal zou gaan, zonder dat het ziekenhuis eraan te pas kwam.”
Sheling beviel staand naast de wc: 'Mijn partner ving onze zoon op'
Ook zoon Rocco (4) komt met een keizersnede ter wereld. “Die bevalling ging eigenlijk precies hetzelfde als bij Sef. Het was rustig en zonder spoed. In de loop van de dagen raakte hij vermoeider en versuft. Hij dronk niet goed, maar dit keer herkende ik de tekenen, dat stelde me gerust. Ook Rocco moest uiteindelijk voor sondevoeding terug naar het ziekenhuis. Mijn partner en ik wisten dat hij ons laatste kindje was. Het was jammer dat ook deze ervaring niet zo perfect was als ik had gehoopt.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Om die reden begint ze Kids en Kurken, een website voor en door ouders, met verhalen die uit het leven zijn gegrepen. “Ik voelde me destijds vreselijk en eenzaam. En al die moeders bleven maar kletsen over die roze wolk. Ik heb me tijdens de zwangerschappen veel zorgen gemaakt, maar hoorde geen echte verhalen. Daarom ben ik dit platform gestart, het voelde als een missie.” Met succes. “We bestaan inmiddels zeven jaar en halen een miljoen bezoekers per maand.”
Hoe het met het gezin gaat? “Hartstikke goed! Nikki is prematuur geboren, maar heeft daar gelukkig niks aan overgehouden. Alle kinderen doen het ontzettend goed. Het is hier nooit saai en altijd gezellig.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Yasmins tweeling werd prematuur geboren: 'Hij werd er aan zijn beentjes uitgetrokken'
Dit bericht op Instagram bekijken
