Een droom komt uit als het Joyce van der Heijden (35) na drie jaar eindelijk lukt om zwanger te worden. De kraamtijd is echter allesbehalve een droom als haar pasgeboren baby in coma wordt gebracht en de kans klein is dat hij het overleeft.
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Drie jaar lang hebben we gedokterd om zwanger te worden”, vertelt Joyce. “Uiteindelijk ben ik via injecties in verwachting geraakt. Dat was geweldig, een droom die uitkwam.” Ze voelt zich goed en de zwangerschap verloopt voorspoedig. “Tot ik 36 weken zwanger was.”
Joyce heeft veel pijn en wordt opgenomen in het ziekenhuis. “Daar werd mijn urine gecontroleerd en kreeg ik pijnstillers.” Al snel is duidelijk dat ze geen blaasontsteking heeft. “Pas na het weekend zou ik de uitslag krijgen en horen wat het dan wel zou zijn.”
De aanstaande moeder heeft last van hydronefrose, in de volksmond een nierstuwing genoemd. “Mijn nier was vergroot, doordat mijn zoontje er tegenaan duwde. De artsen hoopten dat hij spontaan geboren zou worden, maar dat gebeurde niet, dus werd ik ingeleid.”
Met 36 weken en 6 dagen wordt haar zoon gehaald. “Dat ging snel en soepel.” Het ziet er allemaal goed uit, als Jelle wordt geboren. Maar die vreugde is van korte duur. “Hij ging steeds moeilijker ademen. Zijn borstkas trok samen en hij liep blauw aan. De verpleegkundigen deden allerlei testen, maar het was onduidelijk wat er aan de hand was.”
Ze zijn op dat moment in een regioziekenhuis. “Daar konden ze niet veel meer doen dan hem beademen via een brilletje.” Dus wordt besloten de jongen over te brengen naar een academisch ziekenhuis. “In een couveuse is hij de ambulance ingereden. Wij moesten er met de auto achteraan.” Eenmaal in het Máxima MC krijgen ze nieuws waarvan ze enorm schrikken. “Ze brachten Jelle in coma. Hij ging aan de beademing en kreeg antibiotica. Wat er ook aan de hand was, het zag er niet goed uit.”
Het maakt de kersverse ouders verdrietig. “Ik was helemaal leeg toen ik hem zag liggen. Ik had nog helemaal geen band met hem kunnen opbouwen. Hij had nog niet op mijn borst gelegen, we hadden niet kunnen knuffelen. Nu lag hij in coma en aan de beademing. Ik kon alleen zijn vingertje vasthouden.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Extreme misselijkheid verpestte zwangerschap Britt: 'Er zat nauwelijks nog kracht in mijn spieren'
Jelle blijkt de GBS-bacterie onder de leden te hebben. “Ik draag streptokokken (een groep bacteriën, red.) bij me. Meestal wordt dat niet op een kind overgedragen, maar dat was nu wel gebeurd. De kans dat hij het zou overleven was nihil.” Gelukkig knapt hij, tegen alle verwachtingen in, snel op. Na zes dagen in een kunstmatige coma te hebben gelegen, ontwaakt Jelle. “Na een week begonnen de artsen met het afbouwen van de zuurstof en na twee weken mochten we terug naar het regioziekenhuis. Hij hoefde alleen nog maar aan te sterken en dan mochten we naar huis.”
Maar dan ziet Joyce haar zoon opnieuw moeilijk ademen. “De verpleegkundigen vonden het er ook niet goed uitzien, dus maakten ze een foto. De oorzaak was waarschijnlijk een slijmprop. Na drie dagen was er nog niks veranderd. Ik zei: ‘Er moet nú iets gebeuren, dit gaat niet goed.’ Ze stuurden de foto door naar Maastricht. Daar zagen ze dat hij een gaatje in zijn middenrif had. Er kwam een stukje lever doorheen, dat tegen zijn long aan drukte. Hierdoor kreeg hij geen adem.” Jelle moet opnieuw onder het mes. “Na twee weken herstellen mocht hij eindelijk mee naar huis.”
Jelle is zes weken oud als hij het ziekenhuis verlaat. “Ineens stonden we er alleen voor. We moesten alles nog leren, nazorg was er niet en we vielen in een gat. Ik was moe en neerslachtig. Het ging zo slecht, dat mijn man mij meenam naar de dokter. Ik kreeg slaappillen en hulp thuis. Daar knapte ik enorm van op. Pas na een week bijkomen kwam de roze wolk en kon ik eindelijk met trots zeggen dat ik moeder was geworden van een zoon.”
Hoe Joyce hierop terug kijkt? “Ik heb het een plek kunnen geven. Jelle is inmiddels een gezonde jongen van bijna elf jaar oud. Hij is hartstikke lief, maar heeft een slechte start gehad.” En die is niet zonder gevolgen. “Hij heeft een leerachterstand en een zeer slecht korte termijngeheugen. ’s Middags weet hij niet meer wat hij ’s ochtends heeft gedaan. Als we hebben verteld dat we naar de dierentuin gaan, kan hij een half uur later vragen wat we vandaag gaan doen. Dat is heel vervelend voor hem, maar er valt mee te leven. Ik ben blij dat hij het ondanks alles zo ontzettend goed doet.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar anna-neeltje.deboer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Marjolein had twee keer kraamvrouwenkoorts: 'Het kan je je leven kosten'
