Dag en nacht klaarstaan, alles regelen, de boel in goede banen leiden en alle ballen hoog houden. In de rubriek ‘Met de mantel der liefde’ vertellen mantelzorgers hoe het écht is om te doen wat ze doen.
Eshaq (61) zorgde samen met zijn vrouw voor zijn inmiddels overleden moeder en schoonmoeder. Nu zorgen ze nog voor hun 33-jarige zoon, die bij hen thuis woont.
Eshaq en zijn gezin vluchten ruim 26 jaar geleden vanuit Afghanistan naar Nederland. Als ze hier aankomen worden ze door iemand van het vluchtelingencentrum doorverwezen naar mantelzorghulp. “Mijn vrouw en ik zorgden als mantelzorgers voor onze moeders en voor onze zoon Hamid. En onze andere twee zoons waren nog klein, dus het was een drukke tijd.” Inmiddels is hun 24-jarige zoon uit huis, hun 18-jarige zoon woont nog thuis.
Voor de coronatijd gaat de zoon van Eshaq en zijn vrouw vijf dagen per week naar dagbesteding. “Tijdens corona was hij weer fulltime thuis. Nadat de maatregelen waren afgeschaft, zijn we weer gaan opbouwen. Eerst één dag per week en inmiddels zitten we weer op drie dagen. Van 10 tot 16 uur is hij dan bij de dagbesteding.”
Op de overige dagen is Eshaqs vrouw overdag bij hun zoon. “Hij heeft een leerachterstand en fysieke beperkingen. Lopen en praten is lastig. Hij heeft dus veel begeleiding en hulp nodig tijdens de dagelijkse dingen.”
Christine is de mantelzorger van haar zoons (33, 28): 'We hebben een onvoorwaardelijke band'
Eshaq werkt in de ouderenzorg en om het weekend heeft hij vrij. “Als we allemaal thuis zijn gaan we naar buiten. Onze zoon heeft een driewieler en vindt het heerlijk om te fietsen. Maar we gaan ook samen wandelen of winkelen. In ieder geval even op pad.”
Hun andere zonen dragen een steentje bij waar ze kunnen. “We helpen elkaar in het gezin.” Over de toekomst maakt hij zich dan ook niet veel zorgen. “Onze andere zoons weten dat wij voor hun broer zorgen totdat we niet meer kunnen. Daarna zullen zij waarschijnlijk, met hun partners, de zorg overnemen.” Eshaq lacht: “Hamid praat niet echt, maar hij weet heel goed duidelijk te maken wanneer hij zin heeft om zijn broer en diens echtgenote weer te zien.”
Het gezin van Eshaq. Tekst gaat verder onder de foto.
“Het is zo belangrijk dat we naar elkaar omkijken. Help je zieke medemens.” Eshaq hoopt dat mensen verder kijken dan hun neus lang is. “Luister naar de behoefte van diegene voor wie je zorgt. Houdt die persoon van techniek? Bied aan om samen iets te bouwen. Is diegene juist dol op de natuur? Ga samen naar het bos. Kijk naar de wensen van de zieke en hoe je die mogelijk kunt maken.”
Maar Eshaq benadrukt ook: “Vergeet de mantelzorger achter de zieke niet. Wij vinden het heel fijn om uitgenodigd te worden om samen te eten of iets gezelligs te doen. Daar worden we blij van. Uiteraard heeft iedereen een eigen leven, maar even koffiedrinken of samen iets leuks doen kan al zo enorm helpen om even uit de mantelzorgsituatie te stappen.”
Hanane is mantelzorger voor haar zusje: 'We slapen in één bed, omdat ze alleen bang is'
Eshaq is zorgverlener van beroep, maar de mantelzorg kan hem soms wel eens overvallen. “Er kunnen veel onverwachte dingen gebeuren. Zowel overdag als ’s nachts. Je moet veel geduld hebben en je mag eigenlijk nooit moe zijn.” Hij vult liefdevol aan: “Maar ik ben niet altijd thuis, ik ga ook werken. Als onze zoon terugkomt van de dagbesteding en weer gedoucht moet worden ben ik er niet. Of als er iets onverwachts gebeurt ben ik er soms niet om te helpen. Mijn vrouw staat altijd aan, voor haar is het zwaarder. Ik ben heel trots op haar.”
Hij is blij dat ze als gezin, eerst ook voor de moeders, en nu alleen nog voor hun zoon, kunnen zorgen. “Ons hart wordt daar rustig van. Wij worden gelukkig van de blijdschap van onze kinderen.”
Mogen wij ook jouw mantelzorgverhaal opschrijven? Mail dan een korte beschrijving naar lezer@linda.nl met als onderwerp ‘Mantelzorg’ en vermeld je telefoonnummer. Mocht je liever anoniem je verhaal willen doen, dan kan dit uiteraard ook.
Heb je een vraag of wil je gewoon even je verhaal kwijt? Bel de Mantelzorglijn: 0307606055.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Monique (51) is mantelzorger voor zonen (22 en 23) en vader (74): 'Ik zou het niet anders willen'
