Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Vera (75) openhartig hoe de hechte band met haar dochter onverwacht uiteenviel.
“Mijn dochter is geboren uit mijn eerste huwelijk”, begint Vera. “Ik ben heel jong getrouwd en ook weer jong gescheiden. Na mijn scheiding ontmoette ik mijn echtgenoot, met wie ik nu al bijna vijftig jaar samen ben. We kregen samen twee zoons en mijn dochter hoorde altijd volledig bij ons gezin. Er was nooit enige sprake van ‘wij tegenover haar’, al kan het zijn dat zij dit destijds anders heeft gevoeld.”
'Na mijn scheiding koos mijn vader de kant van mijn ex: hij schreef dat hij me nooit als kind had gewild'
De band met haar dochter ervaarde Vera als bijzonder hecht: “We waren echt vier handen op een buik. Ze hoefde maar met haar vingers te knippen, of ik stond voor haar klaar. Ze leunde in veel opzichten op mij. Door haar kwetsbaarheid heb ik vaak een soort denkbeeldig hekje om haar gezet. Dat is natuurlijk niet altijd goed geweest, zie ik nu in.”
Het moment waarop alles veranderde, was op haar dochters verjaardag. “Er ontstond een discussie tussen mijn man en mijn dochter. Mijn dochter verlangde op dat moment dat ik voor haar kant van het verhaal zou kiezen. Ik was het daar niet mee eens en deed dat daarom ook niet. Dit is compleet in het verkeerde keelgat van mijn dochter geschoten en we verlieten haar verjaardag zonder afscheid te nemen.” Daarna werd het stil.
“Haar silent treatment voelde verschrikkelijk, zeker omdat ik gewend was altijd voor haar klaar te staan. De pijn om als moeder genegeerd te worden drong zich door in mijn lijf. Het voelt eigenlijk net als rouwen. Ik heb mezelf tot de orde moeten roepen om er niet aan onderdoor te gaan.
Na een poosje zocht ze toch weer contact – ze eiste dat ik meeging naar haar therapiesessie. Alhoewel ik daar enorm tegenop zag, ben ik wel meegegaan. Al snel kreeg ik door dat de therapeut mij op de beklaagdenbank wilde hebben. Mijn dochter begon te huilen en ik werd geacht daarop te reageren en reflecteren. Ik vond het zo pijnlijk dat ik uiteindelijk, letterlijk spugend, de sessie verliet.”
Sophie spreekt haar schoonfamilie al vijftien jaar niet: ‘De brief op mijn verjaardag was de druppel’
De reden dat het zo uit de hand heeft kunnen lopen door het incident tussen haar dochter en haar man? Voor Vera blijft dat gissen: “Mijn man, haar stiefvader, zei altijd tegen haar dat hij niet haar vader was, want ze had al een vader. Misschien voelde ze daardoor een afstand die haar broers niet voelden. Door zijn drukke baan waren er weleens spanningen in huis, maar ik geloof niet dat zij dat anders heeft ervaren dan haar broers. Uit het diepst van mijn hart weet ik dat mijn man altijd het allerbeste met haar voor heeft gehad.”
In de jaren daarna komt Vera haar dochter toevallig tegen. “Via het adressenbestand van mijn werk kwam ik erachter dat mijn dochter ook in dienst was bij mijn werkgever. Op een dag stonden we ineens oog in oog. Terwijl ik haar in de armen wilde sluiten, reageerde zij laconiek: ‘We werken hier nu allebei, dus laten we maar weer door gaan’, zei ze schouderophalend. Ik was compleet van mijn stuk gebracht en ik ben huilend naar huis gegaan.”
Femkes vader overleed plotseling nadat ze het contact verbrak: 'Hoge prijs voor betaald'
Die laatste ontmoeting heeft de hoop dat het ooit nog goedkomt weggenomen. “Natuurlijk heb ik fouten gemaakt en heb ik daar spijt van. Er moet zoveel verdriet, pijn en frustratie schuilgaan achter het besluit van mijn dochter om mij niet meer te willen zien. Ik heb begrip voor deze emoties, maar niet voor het rigoureus verbreken van het contact met mij.”
“Het pijnlijke is dat ik na twaalf jaar nog steeds niet precies weet waarom het nu zo verkeerd is gelopen. Ik weet wel dat er geen schuld is in de relatie tussen mij en mijn dochter. Door mijn verhaal te delen, wil ik het onderwerp uit de taboesfeer halen. Aan alle moeders die een gebroken band met hun kinderen moeten dragen, wil ik zeggen: blijf oog houden voor het mooie in het leven. En weet: je staat er niet alleen voor.”
Wil jij net als Vera jouw verhaal delen over het verbroken contact in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
Veerle (38) verbrak al het contact met haar schoonmoeder: 'Ze werkte als een bom onder ons huwelijk'
