Eén keer hebben Ashja Romijn (30) en haar man onveilige seks. Het blijkt meteen raak. Ze draagt een eeneiige tweeling, die helaas dezelfde placenta deelt. ‘Toen we dat hoorden, werd ons verteld dat dat flinke risico’s met zich mee kan brengen.’
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“We wilden graag een kindje, maar we wisten nog niet wanneer”, vertelt Ashja. “Dat ik zwanger raakte nadat mijn man een keer niet voor het zingen de kerk uitging, verbaasde me. Volgens de huisarts zou het moeilijk voor mij zijn om zwanger te worden, omdat ik overgewicht heb. Ik zou eerst moeten afvallen.”
Zwanger? Ze kan het nauwelijks geloven. “Ik dacht dat de test vals positief was. Pas toen de verloskundige een hartslag zag geloofde ik het. En toen ze zei dat ik in verwachting was van een tweeling moesten we lachen. Typisch iets voor ons.”
Het stel is dolblij, maar zorgeloos is Ashja’s zwangerschap niet. “Met elf weken werd ik al doorverwezen naar het ziekenhuis in Maastricht. Ze dachten dat één van de baby’s een verdikte nekplooi en een open buik had. In Maastricht was dat niet te zien. Wel zagen ze een groot verschil in groei. Wat bleek? De baby’s deelden dezelfde placenta.”
Dat is geen goed nieuws. “Toen we dat hoorden, werd ons verteld dat dat flinke risico’s met zich mee kan brengen. Het kan zijn dat er méér bloed van en naar het ene kind gaat dan naar het andere. Dat kan zorgen voor bloedarmoede en een verschil in groei. Elke twee weken moest ik naar het ziekenhuis voor een echo. Ondertussen was ik moe, had ik zwangerschapsdiabetes en een lage bloeddruk. Ik kon niks meer.”
Kraamverzorgende Rose Anne was bij bevallingen van vriendinnen: 'Heb altijd tranen in mijn ogen'
Als ze zestien weken zwanger is, krijgt ze te horen dat het kleinste kindje mogelijk kan overlijden in haar buik. “Als dat zou gebeuren, zou de kans groot zijn dat de andere het ook niet zou overleven. We kregen de keuze: wilden we de navelstreng van de kleinste dicht laten maken en daarmee die zwangerschap afbreken? Dat zou ervoor zorgen dat de grootste zou blijven leven.”
“Het was een zware beslissing. Niemand kon ons vertellen wat de goede keuze was, niemand wist wat er zou gaan gebeuren. Maar vrij snel hebben we besloten om allebei de kindjes de kans te geven.”
Als Ashja 24 weken zwanger is wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. “De kans dat ik te vroeg zou bevallen was heel groot, omdat het verschil in groei tussen beide baby’s zo groot was. De kleinste groeide niet goed genoeg. Soms stopte de doorbloeding zelfs. Mijn man ik waren bang en verdrietig. We werden geleefd, gingen van de ene naar de andere echo. We leefden in een waas.”
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Het valt de aanstaande moeder zwaar dat ze zo’n groot deel van de zwangerschap niks meer kan. “We wilden de babykamer samen afmaken, genieten met zijn tweeën, rustig toeleven naar het ouderschap. Maar ineens lag ik in het ziekenhuis en werden er elke dag hartfilmpjes gemaakt.”
Als Ashja een infectie oploopt en de doorbloeding voor de kleinste baby te minimaal wordt, besluiten de artsen dat ze niet langer kunnen wachten. “Met 28 weken en 1 dag kreeg ik een spoedkeizersnede. Er werd een ruggenprik gezet, maar die werkte niet voldoende, dus moest ik volledig onder narcose. Dat vond ik beangstigend. Ik dacht: straks word ik niet meer wakker en laat ik mijn man achter met twee kleine kinderen.”
Sheling beviel staand naast de wc: 'Mijn partner ving onze zoon op'
Als ze haar ogen weer opendoet zijn Ruby en Jade geboren. “Ruby woog 870 gram, Jade 1150 gram. Ze waren allebei meteen naar de NICU gebracht en kregen daar alle ondersteuning die ze nodig hadden. Ik deed mijn best om zo snel mogelijk wakker te worden, zodat ik naar hen toe mocht. Twee uur later werd mijn bed naar ze toe gereden. Ze lagen aan het zuurstof. Ik mocht ze wel aanraken, maar ze lagen beschermd in een couveuse.”
In totaal liggen Ruby en Jade 56 dagen in het ziekenhuis. “Mentaal en fysiek zaten wij erdoorheen. Daarom sliepen we ’s avonds thuis, probeerden we uit te rusten en de gebeurtenissen een plekje te geven, zodat we alle energie voor onze kindjes zouden hebben als ze thuiskwamen.”
Eigenlijk zouden de baby’s pas op 8 oktober geboren worden, maar inmiddels zijn de baby’s bijna vier maanden oud. Hoe het met ze gaat? “Toen ze net thuis waren kregen ze covid en moesten ze terug naar het ziekenhuis, maar inmiddels gaat het heel goed. Ze drinken goed, ze groeien goed, ze zijn lekker thuis. Ruby en Jade zijn twee tevreden meisjes.” En Ashja en haar man? “We zitten nog steeds in het verwerkingsproces, maar we praten veel met elkaar en met mensen die in eenzelfde soort situatie hebben gezeten. Dat is heel fijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Yasmins tweeling werd prematuur geboren: 'Hij werd er aan zijn beentjes uitgetrokken'
