Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Nadja (45) haar verhaal.
Waar: Op het werk
Wanneer: Tijdens een kerstborrel
Getuige(s): Haar ‘collega’s’
Situatie: Wanneer Nadja (45) wordt uitgenodigd voor de kerstborrel van het uitzendbureau waarvoor ze net werkt, heeft ze er meteen zin in. De collega’s kent ze nog niet, maar dat moet vast wel goedkomen. En inderdaad: de borrel is hartstikke gezellig. Al staat ze wel bij die van een heel ander bedrijf.
“Bijna twee jaar geleden werd ik uitgenodigd voor de kerstborrel van het uitzendbureau waar ik stond ingeschreven. Via dit bureau was ik aan mijn baan gekomen als vrachtwagenchauffeur voor een postbedrijf, net twee maanden daarvoor. Op het hoofdkantoor was ik nog nooit geweest; ik kende – op wat directe chauffeur-collega’s na – nog niemand. Des te leuker om iedereen nu te ontmoeten. En toegegeven: ook wel een beetje spannend. Mijn werkdagen breng ik toch meestal in mijn uppie in de wagen door.”
“Het enorme kantoorpand vinden was niet moeilijk, de juiste ingang daarentegen… Ik stond eerst nog een tijdje te klungelen aan de verkeerde kant – ik bedoel: als chauffeur ga je niet direct bellen als je het niet kunt vinden – voordat ik uiteindelijk de gezelligheid vond. In de druk pratende en hard lachende mensen aan de geïmproviseerde bar zag ik mijn collega’s. Wist ik veel hoe ze eruit zagen, haha.”
“Ik zag wel wat mensen opkijken toen ik binnenliep, maar had daar verder nog geen gedachten bij. Ik ging recht op mijn doel af: een zoete witte wijn om een beetje in de stemming te komen. En vooruit: toen de bitterballen langskwamen, schoof ik er ook maar meteen eentje naar binnen. Met wat liquid courage in mijn maag, knoopte ik een praatje aan met een dame die toevallig in de buurt stond. ‘Wat is het jaar toch voorbij gevlógen, hè?’ Dat vond zij ook. Het onderwerp ‘werk’ kwam gek genoeg helemaal niet aan bod. Onze wintersportplannen dan weer wel. En zo stonden we een kwartier.”
“Pas toen ik richting het toilet liep, kreeg ik argwaan. De lift lag op de ‘plasroute’ en in mijn ooghoek zag ik de naambordjes die ernaast hingen. Ook het logo van het uitzendbureau prijkte erop; dat zat twee etages hoger dan waar ik nu aan het borrelen was. Toch dacht ik toen nog: misschien hebben ze de begane grond afgehuurd voor het feestje.”
“Terug bij de bitterballen haalde een alleraardigste man me meteen uit die waan. Hij vroeg zich af op welke afdeling ik nu toch precies werkte? Het was toch gek dat hij me nooit eerder had gezien. Ik voelde hoe mijn wangen knalrood kleurden. De radertjes in mijn hoofd draaiden op volle toeren, maar ik wist geen goede smoes te fabriceren. In plaats daarvan barstte ik in lachen uit. Veel te hard uit ongemak. Ik schaterde: ‘Ik zit volgens mij helemaal verkeerd!’ Ach, mijn ‘collega’s’ konden er ook wel om gniffelen. En ik? Ik was al lekker ingedronken voor mijn eigen borrel.”
“Al zoek ik voor de komende kerstborrel toch maar iets beter uit waar ik moet zijn. Het uitzendbureau is namelijk weer verhuisd naar een ander groot pand. Voordat ik weer de bitterballen en wijn van een totaal willekeurig bedrijf naar binnen werk…”
Anika (30) deelt wilde nacht per ongeluk in groepsapp: 'Ik kreeg een staande ovatie van het hele studentenhuis'
