Eerste keer

“Tijdens mijn rijlessen hoefde ik nooit tanken. Dat had mijn rij-instructeur me ook niet uitgelegd. Maar ach, hoe moeilijk kon het zijn? Een paar dagen nadat ik mijn rijbewijs had gehaald, maakte ik een ritje en jawel, het rode lampje ging branden. Ik stopte bij het dichtstbijzijnde tankstation, draaide de tanktop los en pakte de slang. Ik tankte voor een tientje, want meer had ik toen niet op zak. Nu zou je daar niet ver mee komen, maar zeven jaar terug – het moment van deze anekdote – kreeg je daar nog net iets meer voor. Enfin, ik sloot aan in de rij bij de kassa en keek nog eens goed naar buiten om te zien welke pomp het ook alweer was.”

‘Dat is mijn pomp!’

“Op dat moment liep er een man met een jerrycan richting míjn auto. Ik dacht: Wat doet hij nou? Daar sta ík toch te tanken? Hij wacht toch wel tot ik afgerekend heb? Nou, niet dus. Hij pakte de slang en begon gewoon met vullen. En dat op mijn kosten? Wat dacht hij wel niet? Bovendien had ik alleen dat tientje. Opgefokt als ik was, liep ik naar buiten en riep: ‘Hé, meneer, meneer!” De man keek me vragend aan. “Wat bent u aan het doen? Dat is MIJN pomp, u denkt toch niet dat ik uw benzine ga betalen?” De man keek me wat gek aan en zei: “Nee, nee, natuurlijk niet.” “Wacht dan gewoon even, tot ik klaar ben,” snauwde ik toen ik weer naar binnen liep. Daar keken de andere mensen in de rij me wel wat vreemd aan. Het was ook niet zo vriendelijk, maar ik was er op dat moment écht van overtuigd dat hij zo gratis wilde tanken.”

“Pomp drie, alstublieft,” bracht ik uit bij de kassa, “Maar alleen een tientje, alles wat erboven staat is van die meneer met de jerrycan.” De man achter de kassa keek me vreemd aan en begon te grinniken. “Mevrouw, zodra u klaar bent met tanken en de slang terughangt, stopt de teller…” Ik kon wel door de grond zakken, zo dom en schuldig voelde ik me.  Die arme man had helemaal niets verkeerd gedaan en stond nu maar bij een andere pomp zijn jerrycan te vullen. Met rode koontjes deed ik mijn walk of shame naar de auto en en wist niet hoe snel ik weg moest scheuren.”

*De naam Mila is gefingeerd en bekend bij de redactie.