Meral kampte toen ze jong was met een eetstoornis en acht jaar geleden volgde een negatief uitstrijkje voor baarmoederhalskanker. Die gebeurtenissen zorgden ervoor dat ze ging nadenken over wat er echt belangrijk is in het leven. En dat is haar passie voor fotografie.
Meral Soydas (39) vertelt aan LINDA. haar verhaal. “Ik heb mijn onzekerheden niet de overhand gegeven.”
Dit artikel gaat onder andere over eetstoornissen. Heb jij hier zelf ook mee te maken en zoek je hulp? Praat met een hulpverlener van MIND Korrelatie via 0900 – 1450 of vind hier meer mogelijkheden.
Meral: “Het was in het begin van de puberteit dat ik een eetstoornis kreeg. Het was nooit gediagnosticeerd, maar het kwam er op neer dat ik heel onzeker was. Ik dacht: ‘Als ik dan de buitenkant verander, komt alles goed’. Ik heb er vooral zelf mee geworsteld en ik ben er destijds ook niet voor behandeld.”
Als ze achttien jaar is, besluit Meral om op reis naar Australië te gaan. Deze reis zorgt voor een omslag, waardoor haar eetstoornis minder sterk wordt. “Het was een goede ervaring voor mij, ik maakte zulke mooie avonturen mee. Het zorgde ervoor dat ik minder met calorieën tellen bezig was.”
Ze komt erachter dat ze het belangrijker vindt om te genieten dan om ongelukkig te zijn. En als ze na haar reis psychologie gaat studeren, verdwijnt haar eetstoornis nog verder naar de achtergrond.
Tamara (22) heeft een eetstoornis: 'Het beeld dat we ervan hebben is niet realistisch'
Maar als ze vervolgens als psycholoog aan de slag gaat, belandt ze in een baan waar ze “niet op haar plek zit”. “Ik begon aan mezelf te twijfelen. Opnieuw liep ik tegen mijn eigen onzekerheid aan; ik dacht dat ik de slechtste psycholoog van Nederland was. Ik kwam er maar niet achter waar het aan lag, maar ik zat vooral mezelf in de weg.”
Ze gaat weer op reis, ditmaal naar Zuid-Amerika, en ze neemt haar camera mee. “Ik wilde mijn reizen graag fotograferen. Dat was het moment dat fotografie in mijn leven kwam.” Merals reisfoto’s maken zoveel indruk op haar familie en vrienden, dat ze steeds vaker de vraag krijgt of ze hen ook wil vastleggen. Ze krijgt gaandeweg meer opdrachten en wordt op een gegeven moment ook voor bruiloften gevraagd. En zo gaat het balletje rollen.
Maar dan speelt haar onzekerheid weer op. “Ik heb dat altijd. In het begin ben ik nog onbevangen, maar als ik het een aantal keer heb gedaan leg ik de lat steeds hoger. Mijn faalangst lag weer op de loer. Daardoor ga ik uitdagingen uit de weg, want ‘ik doe het toch niet goed genoeg’, totdat ik het helemaal niet meer wil doen.”
Maar nu is ze het zat. Onder geen beding wil ze haar fotografie opgeven, veroorzaakt door haar onzekerheid. “Ik heb toen tegen mezelf gezegd dat ik in de fotografie geen uitdagingen meer uit de weg zou gaan. Ik wilde niet weer volgens hetzelfde patroon leven.”
En dat helpt. Ook haar man, die ze in deze periode ontmoet, geeft haar dat extra zetje om haar hart te volgen. “Hij hield nog meer van de vrijheid en het reizen dan ik al deed. Hij zei tegen mij: ‘Kies voor de fotografie, dan kunnen we naar het buitenland en onze droom naleven.” Uiteindelijk hakt Meral de knoop door, zegt ze haar baan als psycholoog op en kiest ze voor de fotografie. “Ik kan daarin zoveel kwijt. Ik werk nog steeds met mensen, het gaat nog steeds over verbinding, alleen zoom je niet in op de problemen in het leven.”
Toch zorgt nog een gebeurtenis ervoor dat ze opnieuw met de neus op de feiten wordt gedrukt. “Ik was aan het werk op het moment dat het ziekenhuis belde dat ik meteen moest komen voor de uitslag van een uitstrijkje. Ik dacht: ‘Ga ik dood?'”
Meral krijgt te horen dat het HPV-uitstrijkje, waarbij onderzocht wordt of er afwijkende cellen in de baarmoederhals zitten, niet goed is. Na meerdere onderzoeken blijkt dat ze inderdaad een aantal niet goedaardige cellen heeft. Op dat moment liggen alle scenario’s open en denken de artsen dat er kans is dat Meral uitgezaaide baarmoederhalskanker heeft.
Kathinka's (33) kinderwens vervloog, nadat ze baarmoederhalskanker kreeg: 'Dat was voor mij de hel'
Tijdens een kijkoperatie snijden de artsen een stukje van haar baarmoedermond weg. Dan blijkt uit de biopt dat ze alle slechte cellen hebben kunnen wegsnijden en dat er geen sprake van uitzaaiingen is. “Godzijdank liep dat toen met een sisser af. Maar op dat moment word je gedwongen om stil te staan. Je denkt aan wat echt waardevol is in het leven en wat de moeite waard is om je druk over te maken.”
Voor Meral wordt het steeds duidelijker wat ze echt in het leven nastreeft. “Ik wil geen middelmatig leven leiden met dingen die veilig zijn. Ik wil kiezen voor het leven waar mijn vuur van aangaat. Het leven als ondernemer is onvoorspelbaar, er is altijd maar de vraag: ‘Komt mijn agenda weer vol?’ Maar hier word ik blijer van dan van een 9-tot-5-baan. Door wat ik heb meegemaakt ben ik nu sneller in staat om te kiezen voor wat ik echt wil.
Voor mij waren het reizen en dat ik ging studeren echt een keerpunt in mijn leven. Ik genoot zo van het leven en dat motiveerde me om de eetstoornis te overwinnen. Uiteindelijk liep ik opnieuw tegen dezelfde patronen aan. Ze bleken heel hardnekkig, maar daar heeft de fotografie weer in geholpen. Ik heb mijn onzekerheden niet de overhand gegeven.”
Foto gemaakt door Meral van een bruiloft op Tenerife. Tekst loopt door onder de foto.
“Ik heb mijn angsten opzijgezet. Ik had namelijk nooit gedacht dat ik internationaal bruidsfotograaf zou worden. Dat ik voor mijn werk naar onder andere Nieuw-Zeeland, Italië en Spanje afreis en inmiddels zelfs meerdere awards heb gewonnen. Dat bewijst dat er veel meer mogelijk is in het leven. Als je echt iets wilt, dan is er altijd wel een manier om het te bereiken.”
Stephanie verloor haar man Maurits (37): 'Hij deed alles vanuit zijn passie om mooie dingen te maken'
