Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Sanne (29) haar verhaal.
Waar: Aan de deur
Wanneer: Wanneer de pakketbezorger aanbelt
Getuigen: De pakketbezorger
Situatie: Sanne heeft net haar zoontje gevoed, wanneer de deurbel gaat. Nietsvermoedend doet ze open voor de pakketbezorger die ze zo op een wel heel intiem inkijkje trakteert.
“Het was hoogzomer. We woonden tweehoog met een plat dak, dus het was bloedheet binnen. Vanwege het warme weer wilde mijn zoontje, toen een half jaar oud, veel bij mij drinken. Ik droeg slechts een simpel topje dat ik makkelijk naar beneden onder mijn borst kon schuiven, zodat het niet te warm werd voor ons samen. Het duurde even, maar eindelijk viel hij in slaap.
Net toen ik hem in de box legde, ging de deurbel. Via het spraaksysteem hoorde ik dat het de pakketbezorger was – eindelijk, de luiers! – en liet ik hem boven. Toen ik de deur opendeed zag ik onze vaste pakketbezorger de trap oplopen, een jonge knul ergens tussen de 20 en 25. In plaats van de altijd vriendelijke ‘goedemiddag’, keek hij me maar wat ongemakkelijk aan. ‘Eeeehm. Hier uw pakket. Fijne dag!’ en weg was-ie!”
“Ik snapte er niks van, en vroeg me af wat er mis was. Had ik de vorige keer misschien onbewust kortaf gedaan, of had hij een slechte dag? Ik keek nog in de spiegel in de gang, die op gezichtshoogte hing. En zag niks geks op mijn gezicht. Gelukkig, dacht ik nog…
Tot ik de luiers besloot op te ruimen en voorover boog. Mijn oog viel op mijn borst: die hing zó over mijn topje heen! Vol in het zicht. De pakketbezorger had geen slechte dag, maar trof mij met ontblote borst aan. Ik kon wel door de grond zakken. Ik dacht: hoe ga ik deze jongen ooit nog onder ogen komen. Wat denkt hij wel niet? En aan wie gaat hij dit allemaal wel niet vertellen?
Godzijdank had ik net een extra grote bestelling gedaan, dus voorlopig zou ik hem niet hoeven zien. Had ik iets nodig, ging ik old school naar de winkel. Voor mij even geen pakketjes meer!”
“Dat hield ik twee maanden vol. Toen besloot ik toch maar weer iets te bestellen, al hield ik mijn hart vast. Bij het horen van de deurbel moest ik al mijn moed verzamelen. Wat zou ik zeggen? Gelukkig stond daar geen lichtelijk getraumatiseerde knul, maar een allervriendelijkste dame die nergens vanaf leek te weten.
Misschien was het toeval, misschien speelde het incident een rol… maar de vorige pakketbezorger heb ik nooit meer teruggezien. En daarover ben ik nog altijd opgelucht!”
Chantal ritst zich per ongeluk vast aan tafelkleed: 'Sleurde ik alles - inclusief ijscoupes - mee'
