Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 116: ‘Het dorp waar opeens iets gebeurde.’
'Ze was zeventien jaar. Zéventien. Het zijn inmiddels geen incidenten meer te noemen'
Kroegpraat is even met vakantie, want ik ben in Italië. In een vrij klein kustdorpje, waar ik al sinds 2018 elk jaar kom. Ik hou van dit dorp, veilig genesteld tussen de bergen. Er is een handvol restaurants, paar winkeltjes en een plein waar de oudjes elke dag verzamelen. Dat is het wel zo’n beetje. Ik voelde me er vanaf het allereerste moment gelijk thuis. Dus zo geschiedde dat ik nu weer in dezelfde strandtent elke dag rond een uur of 6 aanschuif voor de aperitivo en de zonsondergang. Er zijn heus kleine veranderingen in zo’n dorp, maar over het algemeen blijft alles hetzelfde en gebeurt er lekker helemaal niets. Daar houden Italianen van, en ik ook. Behalve deze week, want toen zag ik een man sterven nadat hij verdronk in de zee.
Terwijl de zon richting horizon kroop begonnen er opeens mensen op het strand te roepen, waardoor het bomvolle terras vertwijfeld opstond en keek wat er aan de hand was. Zo ook ik. De golven waren al de hele dag hoog, er waren veel surfers op zee, en terwijl ik eerst niet goed doorhad wat er aan de hand was zag ik daarna dat een groepje met surfers op zee bij elkaar was gekomen. Ze zwaaiden en schreeuwden driftig naar het strand, terwijl ze met man en macht over de enorme golven dichterbij de kust probeerden te komen.
Terwijl dat allemaal gaande was klonk er een gigantisch gekrijs op het strand. Een jonge vrouw, ik schat haar een jaar of 20, kwam aangerend, stortte zichzelf op haar knieën op het strand en gilde, krijste, oerkreten. Ik heb nog nooit zoiets gehoord. Inmiddels was duidelijk wat er aan de hand was: de surfers probeerden het lichaam van een man naar de kust te krijgen.
Volstrekt levenloos dobberde hij tussen hen in. Ze probeerden zijn hoofd boven water te houden, maar de golven waren ze steeds te sterk af. Meer surfers kwamen ze helpen, het strand liep vol met mensen, de jonge vrouw bleef maar schreeuwen, volledig in paniek.
Uiteindelijk kregen ze hem op het zand, het was een oudere man met een fors postuur. Met vier man sterk sleepten ze hem op het droge, zijn zwembroek was hij verloren. De surfers begonnen met reanimeren, alles gebeurde pal voor ons terras. Ik zag zijn forse buik op en neer schokken, de jonge vrouw was in alle staten, het terras had inmiddels door dat dit ernstig was dus de meeste mensen gingen terug naar hun tafeltjes. Een vreemde onrustige stilte daalde op ons neer.
Er kwamen mensen in fluoriserende jasjes, grote koffers en tassen in de hand. Er werd een defibrillator uitgepakt, zijn buik ging nog meer tekeer, hij lag klotsend op het strand. De vrouw werd langzaam stiller. Wij probeerden niet te kijken, dit zijn geen dingen die je hoort te zien. Uiteindelijk werd de man afgevoerd richting de kleine ambulance die het dorp heeft, de vrouw in de bediening sloeg een kruisje.
Iedereen bleef bedremmeld achter. Er werd gehuild, niemand wist zich raad met de situatie. Wat doe je met jezelf als je een onbekende iets vreselijks hebt zien meemaken? Het gaat niet om jou of jouw schrik. Dit is niet jouw verdriet, tegelijkertijd ben je wel getuige van iets afschuwelijks. Waar laat je die emoties?
De volgende dag ging ik terug naar de strandtent. Of ze wisten wat er met de man gebeurd was, vroeg ik de vrouw die het kruisje sloeg. Hij had het niet gered, vertelde ze. Hij had teveel water binnen gekregen, was al overleden voordat hij in de ambulance lag. Ik merkte dat ik anders naar de zee keek, waar nu gewoon weer surfers in lagen, mensen in dobberden en kinderen speelden. Wat ik daar verder mee moet weet ik niet zo goed. Maar als Kroegpraat niet met mini-zomerstop was geweest, is dit wat ik graag had verteld.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Ik realiseer me steeds meer dat het voor míj geen affaire was, maar voor hem misschien wel'
Liesbeth Rasker is schrijver en podcastmaker (van onder andere De Dienst, Dag voor Dag en Kroegpraat), en sinds een paar jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
Lees hier alles van Kroegpraat met Rasker.
