Kamalia Talhaoui (36) is kleuterjuf en draagt een hoofddoek. Veel van haar leerlingen hebben dit nog nooit gezien en dat leidt tot bijzondere reacties, zoals: “Juf, wat zit er onder je hoofddoek? Heb je gouden krullen? Wat voor haar heb je?” Kamalia: “De wildste fantasieën komen voorbij.”
Het bracht de kleuterjuf op het idee er een kinderboek over te schrijven: Juf, wat voor haar heb je?. Daarin verwerkte ze de bijzondere anekdotes van haar leerlingen.
Kamalia weet al van kinds af aan dat ze kleuterjuf wilde worden. “Ik merkte dat ik het altijd heel leuk vond met kinderen. En dat ben ik toen gaan doen”, vertelt ze aan LINDA. Ze volgt de pabo en sinds 2010 werkt ze tijdens haar opleiding als onderwijsassistent. Met tussenpauzes voor de geboortes van haar drie kinderen, die inmiddels al 10, 14 en 16 jaar zijn.
Maar ook tijdens die periodes blijft ze niet stilzitten. De juf ziet op televisie het nieuws over de enorme vluchtelingenstroom en kan niet langer toekijken. Ze begint met het inzamelen van babyspullen, waaronder babyvoeding en luiers.
Emily en Konstantina werken in een vluchtelingenkamp op Lesbos: 'De grootste angst is vergeten worden'
In eerste instantie zamelt ze die thuis in. Maar haar project groeit en uiteindelijk werkt ze samen met andere hulporganisaties, huurt ze een loods, zamelt ze gedurende twee jaar lang spullen in en gaat ze zelf naar Griekenland om de spullen uit te delen. Haar liefdadigheid typeert Kamalia, maar ondertussen lonkt het onderwijs ook.
Daarom gaat ze na zes jaar pauze toch weer terug het onderwijs in. Kamalia start op een basisschool in Leidschendam, waar ze mede dankzij haar goededoelenwerk wordt aangenomen. De rector van de school vindt dat fantastisch van haar, vertelt ze. Op deze school blijkt dat Kamalia de enige juf is die een hoofddoek draagt. De kleuters vinden dat zo bijzonder, dat ze hier regelmatig vragen over krijgt. En zo wordt het zaadje voor haar prentenboek geplant.
Ondertussen valt haar hoofddoek ook bij de ouders op, zowel positief als negatief. “Dat stukje diversiteit was goed voor de school. Ik kon bijvoorbeeld als tolk helpen als mensen de taal niet spraken. Maar er waren ook minder leuke dingen aan”, zegt ze. Zo is er een ouder die haar hoofddoek niet ziet zitten. Via een enquête laat hij de school weten dat hij geen juf met een hoofddoek wil. En dat shockeert Kamalia: “Ik dacht: dat dit vandaag de dag nog wordt gezegd.”
Maar bij de kinderen in de klas is het vooral de nieuwsgierigheid die overheerst. “Ik kreeg simpele vragen als: ‘Waarom draag je een hoofddoek? Heb je dan wel haar?’ Sommigen denken dat mijn hoofddoek vastzit met lijm. En anderen denken, vanwege de speldjes waarmee mijn hoofddoek vastzit, dat-ie vastgeniet is.” Ook zijn er kleuters die er hele fantasieën op loslaten. “Ze fantaseren dat ik misschien wel gouden krullen heb of roze glitterhaar. Of dat ik alle kleuren van de regenboog onder mijn hoofddoek heb zitten.”
Topbestuurder gooide roer om en is nu basisschooljuf: 'Bij kinderen kom je niet weg met prietpraat'
“Ik ga vooral het gesprek aan. Ik zeg dan: ‘Waarom denk je dat ik een hoofddoek draag?’ En als ik het ze uitleg, dan begrijpen ze me.” Kamalia vertelt haar leerlingen dat ze het draagt voor de veiligheid. “Vrouwen zijn nu eenmaal kwetsbaarder en dit geeft me bescherming.” En als het kan, en er geen mannen rondlopen, dan wil de juf haar hoofddoek ook wel even af doen. “En als ik hem dan af doe, dan zien ze dat juf net als hen gewoon haar heeft en dat de hoofddoek echt niet vastgeniet zit.”
Kamalia draagt haar hoofddoek sinds ze 19 jaar is. Het was haar eigen beslissing, vertelt ze. “Ik zei: als ik ga trouwen, dan wil ik wel als getrouwde vrouw een hijab gaan dragen. Maar toen het eenmaal zo ver was, vond ik het best wel lastig om die stap te maken. Ik zat midden in mijn opleiding en ik moest ook een nieuwe pasfoto voor mijn ov-pas laten maken. Dat voelde heel definitief. Ik vroeg me af: ben ik er wel echt klaar voor om mezelf zo te presenteren?”
Iraanse actrice plaatst foto zonder hoofddoek op Instagram: 'Vrouwen. Leven. Vrijheid'
“Ik besloot me meer te verdiepen in mijn geloof. Ik ben gaan lezen waarom een vrouw volgens de Islam een hoofddoek moet dragen. Voor de vrouw is de hoofddoek een belangrijk middel om blijk te geven van haar gehoorzaamheid aan God. Ze laat zien dat wanneer God haar iets voorschrijft, zij zich hierbij neerlegt.” Daarop besluit Kamalia definitief om haar hoofddoek te dragen.
De uiteenlopende reacties van de kinderen zetten Kamalia aan het denken. “En toen dacht ik: hier moet toch eigenlijk een prentenboek van zijn. Ik ben namelijk niet de enige met een hoofddoek.” Maar de jaren verstrijken en de tijd om het boek te schrijven heeft ze niet. “Ik wilde in gesprek met schrijvers en een opleiding doen. Toen de coronacrisis aanbrak, had ik wel de tijd en ben ik gewoon gaan schrijven.”
Op een online platform kan ze haar vragen kwijt en pitcht ze tijdens een online sessie haar idee. “De schrijvers waren zo enthousiast. Eén schrijfster schreef mijn naam op en vroeg of ze me kon voorstellen bij haar uitgeverij. En toen ging het heel snel.”
De boodschap van haar boek luidt: ‘Wat voor haar je ook hebt, je mag er zijn.’ En dat is nodig, vindt Kamalia. Want ondanks haar hoofddoek, heeft ze helaas te maken met agressie en online haat. En krijgt ze naast de vele positieve reacties ook veel haatreacties te verwerken.
Foto van Kamalia’s prentenboek. Tekst loopt door onder de foto.
“Het gaat bijna nooit over het boek, maar altijd over mij als persoon. Dat wij als vrouwen onderdrukt zijn. Of dat het vandaag de dag niet kan dat je met een hoofddoek voor de klas staat. Het is een onderwerp dat al jaren speelt. Dit is waar ik voor sta. Iedere vrouw moet kunnen aantrekken waar ze zich prettig bij voelt en kunnen doen waar ze gelukkig van wordt. Dat moeten we van elkaar respecteren.”
Kamalia heeft het schrijven te pakken en werkt inmiddels aan haar volgende boek. “Ik heb nog heel veel andere ideeën voor een verhaal over wat vandaag de dag nodig is. Ook op het gebied van diversiteit. Mijn volgende boek gaat over juf Selma, die op huisbezoek gaat bij kinderen van verschillende culturen. En wellicht wordt mijn verhaal wel een hele reeks. Tot nu toe is iedereen enthousiast. Ik hoop dat uiteindelijk iedereen zich in een boek kan herkennen. Daar gaat het mij om.”
Chee-Han en Reza maken inclusieve kinderboeken: 'Er waren nog geen kinderboeken met niet-stereotype Aziaten erin'
