Bij Judith van den Belt (39) werd vorig jaar schildklierkanker ontdekt. Een aantal heftige operaties volgde, waardoor ze nu ademhaalt door een tracheostoma.
Omdat de Patiëntenvereniging Hoofd-Hals vandaag een nieuwe campagne is gestart om hoofd-halskanker onder de aandacht te brengen, belden wij Judith op.
De kennis van Nederlanders over hoofd-halskanker blijft onvoldoende, meent de vereniging. Veel mensen kennen deze vorm van kanker niet. Judith merkte voor het eerst dat er iets mis was in februari 2016. Ze werd benauwd bij (lichte) inspanning, maar aangezien ze geen groot fan van sporten was, weet ze dit een lange tijd aan een gebrek aan conditie. Toen de klachten niet over gingen, besloot ze om langs te gaan bij de huisarts. ”Die zei: ‘Je hebt astmatische klachten.’ Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis om een longfunctietest te doen.” Daar wees iemand haar op een verdikking in haar nek. Vervolgens werd er een echo gedaan en al snel werd duidelijk dat ze een vergrote schildklier had. ”Onderzoek wees uit dat het gelukkig niet kwaadaardig was.”
In september werd Judith geopereerd. Tijdens de operatie werd de rechterhelft van haar schildklier verwijderd. In november was de benauwdheid echter weer terug en begon ze ook bloed te hoesten. Omdat Judith verkouden was, dacht de huisarts eerst nog dat de klachten daardoor kwamen, maar al snel bleek dat het veel erger was. Er zat ‘iets’ in haar luchtpijp, werd in het ziekenhuis ontdekt, maar de artsen konden niet vinden wat het was. Uiteindelijk werd er weefsel opgestuurd naar een Italiaanse arts, die in maart 2017 alsnog schildklierkanker ontdekte.
In eerste instantie maakte Judith zich nog niet direct zorgen. ”Ik bleek één van de ‘makkelijkste’ vormen van schildklierkanker te hebben om te behandelen en artsen verzekerden me dat de tumor bij een nieuwe operatie volledig verwijderd zou kunnen worden. Ik was allang blij dat ik niet aan de chemo hoefde.” Toch kwam er in april slecht nieuws: tijdens de operatie werd ontdekt dat de tumor ondertussen al een flink stuk doorgegroeid was. ”Ik werd wakker uit de narcose en er was niks gebeurd.”
Judith en haar vader in het ziekenhuis:
Eigenlijk bleef er maar één optie over: bestralen. ”Dat vond ik heel moeilijk, want ik wist: hier ga ik niet beter uitkomen.” Uiteindelijk, na heel lang overleggen, besloten de artsen tóch een derde operatie te doen om de tumor volledig te verwijderen. Die operatie lukte, maar haar luchtpijp kon niet worden gespaard. Judith heeft daardoor nu een tracheostoma: een opening in haar hals waardoor ze ademhaalt. De stoma verbergt ze niet. ”Sommige mensen knopen er een sjaaltje voor of trekken een trui of shirt met een hoge nek aan. Ik doe dat niet, omdat ik dat niet prettig vind ademen.”
Inmiddels kan Judith weer praten, maar na de operatie moest ze een jaar lang bijna zonder stem leven. ”Ik heb na de operatie nog weken in het ziekenhuis gelegen. In het begin schreef ik alles op, totdat een verpleegkundige op een dag zei: ‘Ik kan je gewoon verstaan hoor.’ Ik kon wel klanken maken en als ik heel zacht fluisterde, kon ik me vaak wel verstaanbaar maken.” Judiths stem is wel volledig veranderd en een flink stuk zwaarder geworden. ”In het begin vond ik dat heel heftig, maar je went er snel aan.” Haar twee zoons (acht en tien jaar) vonden haar nieuwe stem niet raar. ”Ik probeerde er luchtig over te doen door te zeggen dat mijn stem leek op de stem die het liedje Mah Nà Mah Nà zingt.”
Judith vindt het belangrijk dat er door de campagne meer aandacht voor hoofd- en halskanker komt. ”Het is zó belangrijk om naar je lichaam te luisteren.”
Lees ook
Elines wondje bleek tongkanker: ‘Ik kan nu heel veel niet meer eten’
