Wereldlichtjesdag

Jan-Peter en Tessa leerden elkaar twee jaar geleden kennen, op de begraafplaats waar hun kinderen, vlakbij elkaar, liggen. “We hadden natuurlijk al heel snel zware gesprekken”, laat Jan-Peter weten. Tessa vult aan: “Je hebt hetzelfde meegemaakt en dat schept een band.” Samen met lotgenoten steken zij vandaag een kaarsje aan om hun overleden kinderen te herdenken. Een waardevolle dag voor beiden die – ondanks het verlies van hun kinderen – dankbaar zijn voor de lichtpuntjes in het leven.

Noodlot

In 2010 slaat het noodlot voor het eerst toe. De dochter van Tessa – die ze met haar ex-partner heeft – overlijdt na een bijna voldragen zwangerschap. “Dan zakt de grond onder je voeten weg”, laat ze weten. “Een zwangerschap zal nooit meer onbevangen zijn.” Tot grote vreugde krijgt ze na het overlijden van haar dochter nog twee zoontjes. Na een aantal jaar eindigt de relatie met de vader van haar dochter en twee zoons en ontmoet ze Jan-Peter voor het eerst op de begraafplaats.

Lees ook
Carina over reacties op foto overleden kindje: ‘Alsof mijn kind werd gepest’

Zoons

De zoons van Jan-Peter liggen namelijk op dezelfde begraafplaats als de dochter van Tessa. Zijn beide kinderen hadden een zeldzame genetische hartafwijking en daardoor wisten hij en zijn toenmalige partner niet wat de toekomst zou brengen. Totdat de jongste op vierjarige leeftijd kwam te overlijden. “Vanaf dat moment word je geleefd en komt er een soort oerkracht in je naar boven.” Maar ook angst komt om de hoek kijken: “We wisten niet hoe het verder zou gaan met onze oudste zoon.” Helaas komt twee jaar na het overlijden van zijn jongste zoon met een harde klap het antwoord: ook zijn oudste zoon overlijdt aan de gevolgen van de hartafwijking, op negenjarige leeftijd.

Rouwproces

Zowel Jan-Peter als Tessa zitten terwijl ze elkaar nog niet kennen beiden in hun eigen fase van het rouwproces. “Dat stopt nooit”, vertelt Jan-Peter. “Je leert ermee leven, komt verder in het proces en verzint een manier om het draaglijk te maken.” Verdriet is wat overheerst, maar ook voelen de twee af en toe woede: “Dat je denkt: ‘Waar heb ik dit aan te danken?’ ‘Waarom onze kinderen?’. Beiden spreken dan ook wel van ‘overleven’. “Er komt een soort oerkracht in je naar boven”, aldus Jan-Peter. “Je bouwt een soort schild om je heen.”

Ontmoeting

Regelmatig bezoeken Jan-Peter en Tessa de graven van hun kinderen en daarbij raken ze met elkaar aan de praat. Na verloop van tijd krijgen ze samen een relatie. Ze willen graag nog een kindje en inderdaad is Tessa na een paar maanden zwanger. Beiden hadden zich laten onderzoeken en er was geen medische noodzaak om bezorgd te zijn. Toch ervoeren ze de zwangerschap niet zonder angst: “Maar een zwangerschap blijft natuurlijk wel heel bijzonder om mee te maken.”

Lees ook
Baby Guusje kreeg op het kinderdagverblijf een hartstilstand: ‘Ze overleed in mijn armen’

Dochters

Toch gaat het bij de twintigwekenecho mis. De ongeboren dochter van Jan-Peter en Tessa blijkt een ernstige hersenafwijking te hebben en is niet levensvatbaar. “Je wereld stort opnieuw in”, vertellen de twee. “Waarom overkomst juist ons dit nu weer”, vragen ze zich af.” Vijf maanden geleden blijkt er dan toch een lichtpunt te zijn: Jan-Peter en Tessa verwelkomen een gezonde dochter. “Het was een opluchting toen ze geboren was”, laten beiden weten. Ze voegen toe: “Het gemis van de andere kinderen wordt niet minder, maar we zijn alsnog heel dankbaar. ”

Lotgenoten

Zondagavond om 19.00 uur bezoeken Jan-Peter en Tessa de bijeenkomst van Wereldlichtjesdag. Samen met andere ouders staan ze stil bij het overlijden van hun kinderen. Ook zal Jan-Peter een zelfgeschreven liedje spelen op de gitaar. “Een mooie manier om iets te uiten over je kinderen”, vindt hij. “De dag is voor ons heel waardevol. Een lint van licht voor je kinderen. Dat steunt je en maakt het bijzonder”, besluit Tessa.