Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Iris (31) haar verhaal.
Waar: In de woonkamer
Wanneer: Tijdens een sportsessie
Getuige(s): De bouwvakkers voor het raam
Situatie: Iris waant zich een ware fitgirl én alleen wanneer ze in haar huiskamer en in loeistrakke sportlegging haar squats doet. Tot ze erachter komt dat ze een flink publiek heeft…
“Ze waren al een tijdje bezig, de werklui voor mijn huis. Precies voor het keukenraam hadden ze hun graafmachines geïnstalleerd om daar nog zeker maanden te laten staan. Het bestemmingsplan was behoorlijk. Alles moest worden vernieuwd: van de leidingen onder de straat tot aan de prullenbakken. Ondertussen liepen er gevoelsmatig constant vijf á zes bouwvakkers door mijn huis. ”
“Constant was ik me van ze bewust, op het irritante af. Tót die ene middag. Tijdens de lockdowns fungeerde mijn woonkamer als sportschool. In de hoek van de kamer had ik een beschut plekje waar ik een paar keer per week ongestoord mijn gang kon gaan. Wel zo makkelijk, vond ik. Ik schoot zó in mijn loeistrakke sportlegging – ik voelde me dan meteen een zelfverzekerde fitgirl – en kon direct aan de slag. Vrij fanatiek was ik, zeker wanneer het op de squats aankwam.”
“Zo ook die middag. Ik begon enthousiast aan mijn work-out op mijn vaste plekje. Helaas scheen de zon net verkeerd, waardoor ik moest verkassen. Geen probleem. Ik hupste naar de andere kant van de kamer en ging fanatiek verder. Enthousiast zakte ik een aantal keer naar beneden tot er gemompel en steeds harder gelach klonk. Oh nee…”
“In slowmotion draaide ik me om…om recht in de gezichten van de mannen in hun oranje hesjes te kijken. In mijn sportieve enthousiasme was ik de glazen deur tussen de keuken en de woonkamer compleet vergeten en had zo de mannen vanuit deze hoek onbedoeld op een showtje getrakteerd. ”
“Met knalrood hoofd stormde ik naar de badkamer. Ik voelde me zo betrapt! Echt lang kon ik me daar niet verstoppen. De straat lag nog zeker maanden open… ik moest en zou ze dagelijks nog onder ogen komen. We groeten elkaar beleefd, maar een beetje ongemakkelijk blijft het wel. Sporten doe ik nog steeds het liefste in mijn eigen woonkamer, al is het hélemaal opgaan in mijn work-out er niet meer bij. Ik check wel een paar keer of ik geen pottenkijkers heb. Eén keer was meer dan genoeg.”
Katrín leunt tijdens begrafenis tegen 'muurtje': 'Ik viel er met veel lawaai doorheen, de zaal schrok zich rot'
