Altijd alert. Overal even de omgeving scannen. Op jezelf letten. Op andere vrouwen letten. Haar onder je capuchon. Telefoon voor het grijpen. Sleutelbos of busje deo in je hand bij wijze van eventueel wapen. Wie loopt er achter me? Wie moet ik zo passeren? Hoe kom ik hier snel weg?
Nee, ik heb – gelukkig – geen trauma en ik woon ook niet in een oorlogsgebied, zoals twee onbekende meneren schamper suggereerden toen ik op Twitter deelde welke veiligheidsmaatregelen ik bewust en onbewust neem als ik naar buiten ga, zeker als het ’s avonds is.
Ik ben in de afgelopen ruim 25 jaar wel regelmatig lastiggevallen – op straat, bij de supermarkt, bij de bushalte, in een praktisch verlaten treincoupé, tijdens het fietsen naar school, terug van een feestje of op weg naar mijn werk, in een café of op het strand. Soms droeg ik dan een kort rokje, soms een slobberig joggingpak of een strakke spijkerbroek.