Digitale wereld

Van suikerzakjes tot de eerste grijze haren: Digna en haar moeder hebben in hun leven maar weinig weggegooid. “Twintig jaar geleden liep ik al rond met het idee om een film te maken daarover”, vertelt Digna (68). “Maar destijds was het onderwerp voor m’n gevoel niet spannend genoeg. Nu is dat heel anders: door de digitalisering kan ik nu twee heel andere werelden tegenover elkaar zetten. Eén waarin we alles bewaren, en één waarin al het bezit zich online bevindt.”

Het verhaal erachter

Digna’s moeder (92, foto beneden) speelt een glansrol in de docu, maar dat was in eerste instantie niet eens de bedoeling. “We praatten wel eens over hoeveel we bewaarden, maar ik had niet meteen bedacht dat ze zo’n grote rol zou spelen in het verhaal.” Digna is blij dat dat nu wel zo is, want haar moeder wist van veel verzamelde objecten de geschiedenis erachter. “Bijvoorbeeld een dekentje dat ik nog gebruik om dahlia-knollen af te dekken, maar vroeger nog op het bed van haar ouders lag. Ze kon zich nog herinneren hoe die kamer was ingericht, dat haar vader het parket had gelegd.”

Digna zelf:

Met een rugzak de wereld rond

Dat soort memorabilia heeft de 26-jarige Tomas uit Letland niet. Al jaren reist hij de hele wereld rond met niet meer dan een klein rugzakje (zie foto hieronder). Daarin zit een laptop, oplader, wereldstekker, camera en een paar andere elektronische attributen. Verder heeft Tomas alleen wat T-shirts en broeken bij zich, een extra paar schoenen en een sportoutfit. Én een tubetje tandpasta. Andere toiletartikelen koopt-ie bij aankomst op een nieuwe bestemming, en als hij ergens naartoe gaat waar het wat kouder is, koopt-ie wat extra kleren.

‘Liefst werd ik beroofd’

Tomas is een digital nomad. Zijn laptop en andere apparaten heeft hij nodig voor zijn werk als ondernemer – dat hij vanaf al die verschillende locaties uitvoert – én “omdat ik bang ben iets te missen”. Maar qua voorwerpen mist hij niets. “Ik vind dit een opluchting”, vertelt hij. “Ik neem niets mee wat ik niet gebruik. Het geeft me rust in mijn hoofd, en ik vind het ordelijk.” Of het wel eens onhandig is? “Ik had een keer een handdoek nodig, toen ik er nergens een kon kopen. Toen heb ik me afgedroogd met mijn T-shirt.” Hij vervolgt: “Dit klinkt misschien gek, maar soms wou ik dat ik beroofd werd. Dan zou ik pas écht beseffen dat mijn geluk niet afhangt van wat ik bezit.”

Lees ook
Bekend reiskoppel onthult waarheid achter Instagram: ‘Eén foto maken duurt een uur’

Eigen keuze

De beslissing om zo te leven ontstond nadat hij bij een reis waarbij zowat om de dag van locatie wisselde, helemaal klaar was met zijn zware backpack en de vele spullen daarin die hij nooit gebruikte. “In het begin was ik zo enthousiast dat ik deze levensstijl aan iedereen wilde opdringen, maar ik begrijp nu dat het niet voor iedereen zo werkt. Sommige mensen hebben liever één vaste omgeving, en veel spullen om hen heen, en dat is natuurlijk prima.”

Inpakken? Zo gepiept

Máár: “Als ik dit kan, kan iedereen zo leven. Ik ben niet buitengewoon slim of fortuinlijk. Zelfs al moet ik vrij vaak nieuwe kleren kopen – als je je shirts vaak wast, gaan ze niet erg lang mee – geef ik niet enorm veel geld uit.” Bovendien zit er een enorm voordeel aan: “Ik ben maar vijf minuten bezig met mijn tas inpakken voor ik richting vliegveld ga.”

Oude tv-gidsen

Voor wie nu denkt dat het bij Digna thuis een zooi is: dat is niet zo. “Alles zit netjes in mappen en kasten”, zegt Digna. “Er zijn mensen bij wie je niet meer door de woonkamer kunt lopen, zoveel spullen staan er.” Gooit ze zelf meer weg, nu ze Tomas kent? “Ik ben er wel bewuster mee bezig. Als iets niet persoonlijk of functioneel is, gaat het weg. Zo vond ik laatst een doos vol KRO-televisiegidsen uit 1970. Hartstikke leuk om eens door te bladeren, maar het was onzin om die voor de mensheid te bewaren.”

Lees ook
Noah (19) verloor een been na scooterongeluk in Azië: ‘De zorg daar was hels’

Meer van dit soort fijne berichten op je tijdlijn? Volg LINDA.reizen dan ook op Facebook.