Maar liefst één op de acht moeders in Nederland heeft ooit last gehad van een postpartum depressie, toch blijft het onderwerp vaak onbesproken. Zangeres Jennie Lena wil het taboe met haar verhaal doorbreken.
“Iedereen heeft het over een roze wolk, terwijl ik de eerste periode juist heel moeilijk vond”, vertelt Jennie aan LINDAnieuws.
Lees ook
Postpartum depressie voor veel vrouwen nog altijd moeilijk bespreekbaar
“Ik had geen idee wat me te wachten stond en wat voor impact het fulltime moederschap op je heeft.” De finalist van The Voice of Holland had zich voornamelijk op de bevalling gericht en “tot in den treuren pufcurssussen gevolgd”. Maar toen haar dochter vier en een half jaar geleden werd geboren, was ze ineens “ontzettend down. Ik huilde heel veel, ik was hormonaal en het slaapgebrek was ook een marteling”.
Maar omdat er maar weinig wordt gesproken over de periode na de bevalling en iedereen maar deed alsof het één grote aaneenschakeling van mooie momenten is, voelde de zangeres zich onzeker. “Ik had het idee dat andere moeders die eerste periode geweldig vonden en ik liep daar met rooddoorlopen ogen. Toen dacht ik: ‘kennelijk ben ik de enige die het moeilijk vindt’.”
Het tegendeel is waar: zo’n 23.000 moeders kampen met een postpartum depressie (PPD). Maar uit angst om bestempeld te worden als slechte moeder houdt bijna de helft van de vrouwen (47,4%) de situatie voor zich. Om ervoor te zorgen dat PPD wél bespreekbaar wordt, is vandaag de campagne ‘Hey, het is oké’ gelanceerd. Samen met de staatssecretaris van VWS gaf Jennie vandaag het startsein.
De zangers werd benaderd voor de campagne nadat ze Mama’s gonna be there’ uitbracht. Dit nummer gaat over haar moederschap, en in een bijbehorende tekst schreef ze dat ze moeder zijn aan het begin heel lastig vond. “Pas wanneer ik het aan vriendinnen vertelde hoe ik me voelde, voelde ik erkenning en hoorde ik vergelijkbare verhalen.” Dat wil de zangeres nu ook duidelijk maken: “Je hoeft je niet te schamen voor een postpartum depressie. Zoek professionele hulp en durf om hulp te vragen aan je vrienden en familie. Je doet het voor jezelf en voor je kind.”
Dat deed Jennie zelf ook. Ze zocht professionele hulp en stelde een Datumprikker op voor al haar vrienden waarin ze vroeg of ze voor haar wilden koken: “In de mail legde ik uit wat er met me aan de hand was. Ik wilde dat ze het eten kwamen brengen en daarna weer weggingen. Ik had niet de kracht om nog gezellig te doen.”
“Na drie maanden ging het gelukkig weer beter met me en waren de heftigste gevoelens voorbij. Ik heb enorm moeten groeien in mijn rol als moeder en zelf moeten ontdekken dat die roze wolk niet voor iedereen bestaat.” De jonge moeder zegt tegen andere zwangere vrouwen nu ook niet meer ‘geniet ervan’. “Als ik tegenwoordig iemand zie met een baby dan zeg ik: “Laat goed voor je zorgen”. ”
Wil je meer lezen over de campagne en postnatale depressies? Dat kan hier.
Jennie met haar dochter:
We gebruiken in dit artikel de term postpartum depressie in plaats van postnatale depressie, omdat de term postnatale depressie impliceert dat de baby en niet de moeder lijdt aan een depressie.
