We Love Poes

Job is een voormalig kunstacademiestudent, werkt in een bar én is groot kattenliefhebber. Glitter en Takkie zijn z’n poezen, waar hij graag een foto of filmpje van maakt. Een jaar geleden stuurde hij per ongeluk zo’n foto naar een verkeerde Robert in z’n WhatsApplijst. In plaats van zich af te vragen waarom hij van een willekeurig persoon (die hij dus bijna nooit sprak) een kattenfoto kreeg, besloot deze Robert een foto van zijn poes terug te sturen. “Magisch”, vindt Job. Het begin van WhatsAppgroep We Love Poes.

Een mannengroep zonder gêne

De WhatsAppgroep kent vier simpele regels: alleen katten, alleen mannen, alleen beeld (foto’s of video’s) en geen gesprekken. Het doel van de groep is volgens Job heel duidelijk: mannen een plek bieden waar ook zíj hun kattenfoto’s kwijt kunnen. “Als mannen de behoefte hebben om foto’s van hun poes te delen, moet dat kunnen, vind ik. Want: ja, soms is dat nodig, een mannengroep zonder gêne.”

Geen onderscheid

Een onbenullige sfeer overheerst dus overduidelijk in de groepsapp. Je kat de hemel in prijzen, doe je dan ook niet. Dat behoort tot één van de ongeschreven regels, net zoals een statement maken met een foto. “In onze appgroep zet je je kat niet op een voetstuk. En áls er iemand in de groep reageert, is dat met ‘mooi beest’ of een flauwe grap.” Wil jij nu ook (dat jouw vriend) als de wiedeweerga lid worden van de groep? Dat kan. Job: “Het spreidt zich nu als een olievlek uit in de omgeving Utrecht, maar een paar plattelandskatten zouden ook fantastisch zijn.”

Lees het hele interview van de Volkskrant met Job hier.