Voor Olav van Ruijven is 10 juli een zwarte dag: precies vijf jaar geleden overleed op die dag zijn zusje, de bekende shorttrackster Lara van Ruijven.
Olav herdenkt zijn zusje op deze dag en deelt in De Telegraaf een aangrijpend verhaal.
Olav herdenkt zusje Lara van Ruijven
Hij vertelt over de laatste dag waarop hij Lara zag. “De maandagavond, voordat ze de ochtend erna vertrok naar Frankrijk, was ze hier. We hebben op Vaderdag met onze pa Gerard nog gebarbecued. Ze had wat last van haar rug. We dachten dat ze het met trainen iets te zwaar had belast, maar hadden geen idee wat het was.”
Ze liep nog mee naar het huis van Olav, niet wetende dat dit het laatste moment was waarop hij zijn zus levend zou zien.
“We hadden haar wat kwark hebben meegegeven voor de volgende ochtend. Ze wilde iets gezonds als ontbijt. Die momenten blijven me altijd van seconde tot seconde bij. Ik zei: goede reis. Ze maakte een praatje met de buurman, een fanatiek fietser, en op de hoek zwaaide ze en riep nog doei. Daar liep ze ons leven uit.”
Gezondheidsklachten
Shorttrackster Lara overleed vijf jaar geleden in het ziekenhuis van Perpignan. Ze werd eerder met gezondheidsklachten opgenomen in het ziekenhuis. Daar leidde een auto-immuunziekte tot ernstige complicaties. Inwendige bloedingen, met name in de hersenen, maakten de situatie levensbedreigend. Ze is uiteindelijk in het bijzijn van haar naasten overleden.
“We hadden een gezonde broer-en-zusrelatie. Ik was haar grote broer en wilde dat ze meer voor zichzelf opkwam. Soms zei ik dat tegen haar. Ze bleef bescheiden, maar de laatste jaren kreeg ze steeds meer zelfvertrouwen. Ook in het schaatsen. Ze was als persoon heel sociaal en lief. Op het ijs liet ze een totaal andere kant zien. Want als je te lief bent, word je in 2019 geen wereldkampioen op de 500 meter. Ook in de relayploeg was zij enorm belangrijk. Niet alleen qua prestaties, maar ook op sociaal vlak.”
Verlies
Olav vertelt dat hij altijd die leegte zal blijven voelen. “Haar verlies voel je de ene keer meer dan de andere keer. Zoals bijvoorbeeld met haar verjaardag of deze week komt het weer echt binnen. Je staat er niet iedere dag meer bij stil, want alles gaat door en dat geeft een hoop mooie nieuwe dingen en energie. Maar toch blijft het wel onwerkelijk als je er bij stil staat en is het zeker een groot gemis bij zaken waar zij bij had moeten zijn. Door alle mooie dingen van Laar die we missen, blijft er altijd een leegte.”