De politie raadt het in sommige gevallen af om aangifte te doen na huiselijk geweld. Bewijsmateriaal en gevolgen voor het slachtoffer spelen hierbij een grote rol.
Dat blijkt uit een onderzoek van het programma Pointer, dat sprak met familieadvocaten, slachtoffers van huiselijk geweld en politieagenten.
Uit een enquête van het programma, uitgezet onder familieadvocaten, blijkt dat de politie het afgelopen half jaar tientallen aangiftes niet wilde opnemen. Wettelijk is het opnemen van een aangifte over huiselijk geweld verplicht.
“Wie slachtoffer is van een strafbaar feit kan daarvan altijd aangifte doen. We bespreken wel met mensen wat het doel is en of aangifte daarvoor het juiste middel is. Zo kan iemand willen dat geweld stopt, maar niet dat de pleger ervan strafrechtelijk wordt vervolgd. Dan is aangifte niet het meest effectieve middel”, vertelt een woordvoerder van de Nationale Politie aan het programma.
Volgens Pointer is het ook bepalend of er direct letsel is waar te nemen of dat er getuigen zijn. Zonder duidelijke bewijslasten leidt een aangifte volgens de woordvoerder van de politie minder snel tot een strafrechtelijk onderzoek.
Volgens Katinka Lünnemann, onderzoeker naar huiselijk geweld namens het Verwey-Jonker Instituut, is het ook afhankelijk van de agent die je tijdens de aangifte treft. “Een slachtoffer kan door de gebeurtenissen verward overkomen. Je moet dan wel de juiste vragen stellen. Dan kan het zijn dat de agent denkt dat het om een gewone ruzie gaat, terwijl er meer speelt.”
Een andere reden om wél aangifte te doen is volgens het programma vanwege traumaverwerking. Stichting Moviera, die helpt bij huiselijk geweld, noemt negatieve gevolgen voor het slachtoffer als mogelijke reden om af te zien van een aangifte, zo schrijft Pointer.
Steeds meer meldingen van huiselijk geweld, maar waarom is het zo moeilijk om weg te gaan?
