Zaventem

Op die beruchte dag in maart 2016 staat Shanti met haar klasgenoten van het Sint-Ritacollege uit Kontich in de vertrekhal van luchthaven Zaventem voor een tripje naar Rome. Shanti staat bij incheckbalie 4 en 5 terwijl ze de eerste knal hoort. “Toen was er die tweede, veel luidere knal – een vuurflits”, vertelde Shanti in 2018 aan HLN. Het plafond valt naar beneden, boven op de groep leerlingen. “Mijn lichaam nam het van me over. Daar voel ik me nog steeds schuldig over. Dat ik toen ben weggelopen van mijn klasgenootjes.”

Trauma

Na de aanslag slaapt Shanti amper en schieten de beelden continu door haar hoofd. Ze blijft naar school gaan en ook gaat ze met haar gezin mee op vakantie. Ze komt het hotel niet uit, heeft last van paniekaanvallen en valt flauw, maar zelf beschrijft Shanti het alsnog als een fantastische reis.

“Een zware posttraumatische stressstoornis en een depressie van de hoogste graad”, daarmee diagnosticeert een psychiater haar op 2 september 2016. Een uur later wordt ze opgenomen op de crisisopvang. Na weken van therapie lijkt het vervolgens iets beter te gaan met de jonge vrouw.

Lees ookNidhi, hét symbool van aanslag Zaventem, vindt na drie jaar haar redder

Herdenking

Een jaar na de aanslag, op 22 maart 2017, woont Shanti een herdenking op de luchthaven bij. Hoewel ze hoopt dat het haar goed zal doen, raakt de confrontatie haar hard. Het valt haar zo zwaar, dat Shanti de volgende dag een overdosis neemt. “Ik hoopte op een wonder en dat wonder kwam niet. Ik was helemaal terug bij af.” Wekenlange therapieën volgen en op 30 augustus wordt Shanti ontslagen uit de psychiatrie.

Opleiding

Vol goede moed begint Shanti op 1 november 2017 aan haar opleiding leerkracht lager onderwijs. Ook wordt ze lid van een studentenvereniging. Haar studie en de vereniging zijn volgens Shanti dingen die haar leren verder te gaan en die haar meer vooruitgang doen boeken dan ze in de afgelopen twee jaar heeft gedaan. Toch blijft school moeilijk, vanwege haar concentratiegebrek en medicijngebruik. Na vijf weken college gaat het opnieuw bergafwaarts. Shanti: “Ik werd toen voor zes weken weer opgenomen en kreeg de diagnose van borderline.”

Intussen ontvangt Shanti veel steun. Zo benoemt haar studentenvereniging Shanti tot erelid. Maar ondanks alle steun blijven de flashbacks haar achtervolgen. Op 22 maart 2020, vier jaar na de aanslag, plaatst Shanti een update: “Ik val in slaap en daar is het weer, die boze dromen met zenuwslopende herinneringen. Ik word wakker en beland in een herbeleving.”

Terroristen

Een paar maanden later, op 22 november 2020 schrijft Shanti weer een update. Ditmaal gericht aan de terroristen. ‘Ik moet zeggen, dat hoe graag ik het ook anders zou zien, jullie me nog steeds in jullie macht hebben (…) Stomme, kleine dingen kunnen me nog steeds helemaal van de kaart brengen. Denk bijvoorbeeld aan het mooie vuurwerk op Oudejaarsavond. Wat eerst een warm, gelukzalig moment was, wordt vervangen door angst en paniek. Of ik het kan plaatsen na vijf jaar gruwel? Ik vrees van niet. Dag na dag, week na week en zelfs jaar na jaar probeer ik het te vergeven en te vergeten.’

Het lukt Shanti niet de aanslag te vergeten. Na meerdere ingediende euthanasieverzoeken, pleegt Shanti op 7 mei van dit jaar euthanasie in het bijzijn van haar familie. In een laatste bericht op sociale media schrijft Shanti: ‘Ik heb gelachen en gehuild, tot op de laatste dag. Ik heb lief gehad en mogen voelen wat oprechte liefde was. De tranen van liefde stroomden, zachtjes over mijn gezicht. Ik ga nu heen in vrede, weet dat ik jullie nu al mis.’

Lees ookDavid (50) overleeft aanslag Zaventem, maar komt om in metro