In ‘Nadia’ vertellen vier jongeren hoe het is om jong en dakloos te zijn. Onder wie Ronja Bruijns, die mede door het verliezen van haar identiteitskaart niet bij de goede hulp terecht kwam.
Ook Wolf Kuik, Clementine Willow Doevendans en Gloria Timmermans vertellen hun heftige verhalen.
Ronja raakte op haar twintigste dakloos nadat ze door haar huisbaas het huis uit werd gezet. “Ik woonde er twee jaar en mijn huisbaas, of huisjesmelker, die onderhield de woning niet”, legt ze uit. “Ik kreeg heel veel zwarte schimmel in mijn woning. Het was op de hele bovenverdieping van top tot teen. Je kon niet eens meer fatsoenlijk ademen.” Daarom besluit Ronja de huur niet meer te betalen.
Na vijf maanden besluit de huisbaas het minimale te doen. Hij wil een betalingsregeling met Ronja treffen om de huurachterstand terug te betalen. “Hij kwam onverwachts langs en mijn vriendin deed open. Op het moment dat hij begreep dat we een relatie hadden, liep hij boos en rood aangelopen en kwaad weg.” De volgende dag kreeg Ronja een brief dat ze binnen tien dagen uit de woning moest vertrekken. “Dat was het moment dat ik thuisloos werd, vanaf dat moment sliep ik bij een familielid.”
Ronja kon een half jaar bij haar familie logeren, maar kwam van de regen in de drup terecht toen ze geopereerd moest worden in het ziekenhuis. “Een paar weken nadat ik ontslagen was uit het ziekenhuis werden er controles uitgevoerd van de woningbouw”, vertelt ze. Ze kon er niet langer blijven. “Ik was eigenlijk net mijn identiteitskaart kwijtgeraakt. En als je geen identiteitskaart hebt, dan kun je de daklozenopvang niet in. Dus ik had geen toegang tot de opvang en geen toegang tot zorg.”
Ronja ging vaak ’s nachts uit om de nacht warm en droog door te komen. Ook besefte ze nog niet helemaal dat ze dakloos was, dat herkent Clementine. “Ik had een koffertje meegenomen, daar zaten twee outfits en mijn knuffel in. Zo liep ik op straat”, zegt Ronja. Af en toe had ze tijdelijk een kamer, maar het was altijd illegale onderhuur en binnen drie jaar verhuisde ze 17 keer. Op een dag besluit ze haar eigen naam te googelen voor de grap en dan ziet ze dat haar identiteitskaart is gevonden.
“Dat was een café dat drie jaar lang mijn identiteitskaart in een bakje achter de bar heeft bewaard.” Ronja reisde er meteen naartoe. “En vanaf dat moment kon mijn herstel beginnen.”
Inge vertelt over gevangenisstraf zoon bij 'Nadia': 'Ik was bang voor hem'
Kijk de hele uitzending van Nadia hier terug.
