In de nieuwste aflevering van De Geknipte Gast neemt rapper Glen Faria (45) plaats in de stoel van presentator Özcan Akyol.
Hij vertelt openhartig over zijn muziekcarrière, zijn jeugd in de Bijlmer en het verlies van zijn broer Melvin.
Glen Faria terug op het podium
Na een lange stilte is Faria weer volop bezig met muziek. Een tijdlang voelde hij daar geen enkele verbinding meer mee. “Toen ik hem was verloren, was het plezier van het maken en uitbrengen van muziek weg”, vertelt hij.
Zijn broer Melvin speelde een belangrijke rol in zijn leven. “Hij was mijn coach, mijn superheld. Zoals je als kind denkt dat je vader alles kan, zo keek ik tegen hem op. En als dat wegvalt, moet je het uit jezelf halen. Dat lukte me niet.”
Het onwerkelijke verlies
In de aflevering haalt Faria een aangrijpend moment aan: het zien van de reanimatiepogingen bij zijn broer. “Ik stond door het raam te kijken. Na twintig minuten draaide een jonge ambulancemedewerker zich om en schudde zijn hoofd. Dat moment was zo onwerkelijk.”
Eerder vertelde hij aan LINDA. al hoe plotseling zijn broer overleed: “Hij zei dat hij buikpijn had en even naar het ziekenhuis zou gaan. Vijf uur later belde mijn moeder huilend op dat we hem aan het kwijtraken waren.”
Opgroeien in de Bijlmer
Faria geeft toe dat praten over gevoelens niet vanzelfsprekend is voor hem. Dat heeft volgens de artiest alles te maken met zijn jeugd in de Bijlmer. “Als je iets negatiefs meemaakte, heerste er een regel dat je daar niks over mocht zeggen, ook niet tegen instanties of hulpverlening. Dat zwijgen is onze ziekte.”
Dat maakt het voor hem lastig om emoties te tonen. “Als je relaties krijgt met mensen die wél gewend zijn om open gesprekken te voeren, dan vinden ze je al snel gesloten.”
Ook in de opvoeding van zijn zoon merkt Faria dat terug. Toen zijn zoon verdrietig was na een verbroken relatie, wist hij niet goed hoe te reageren. “Hij begon te janken en ik klopte een beetje op zijn rug van: ‘Nou, kop op’, omdat ik niet wist wat ik moest doen.”
Daarnaast voelde hij zelfs jaloezie. “Hij stortte echt ter aarde, al zijn emoties kwamen eruit. Dat heb ik nog nooit gehad. Ik vond het jammer dat ik daar niet bij kon komen.”
Leren om hulp te vragen
Diezelfde geslotenheid herkent hij ook bij het verlies van zijn broer. “Ik was emotioneel, maar ging meteen zorgen. Voor mijn moeder, en hoe ik mijn vader moest vertellen dat hij zijn zoon kwijt was.”
Volgens Faria moet hij leren om hulp te vragen. Hij herinnert zich hoe een vriend hem daarop wees tijdens zijn scheiding. “Hij zei: ‘Je geeft niet aan dat je hulp nodig hebt. Maar als je dat wel doet, heb je een hele horde mensen om je heen die je kunnen opvangen.’”
Met dat inzicht kijkt Faria nu ook naar zijn verdriet om zijn broer. “Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien. Maar misschien zou dat wel een keer goed zijn.”