Ze zegt dat zij haar trauma met name heeft verwerkt door er veel over te praten, onder meer met een therapeut. “De rechtszaak tegen mijn stiefvader toen ik 26 was, was ook belangrijk. Toen de rechter tegen hem zei: ’U bent schuldig’, viel er zestig kilo van mijn schouders. Opeens realiseerde ik me: zie je wel, klootzak, jíj moet je schamen, niet ik! Dat was pas het begin, want alsnog duurde het dertig jaar voordat ik voor elke emotie woorden had. Dat erkennen: het is niet jouw schuld, je hebt het goed gedaan.”

Kinderen

Bloemen vertelt ook over de invloed die haar eigen jeugd heeft gehad op de opvoeding van haar kinderen. Hoewel ze heeft “geprobeerd om niet overdreven beschermend en bang te zijn”, was het wel even slikken toen ze voor het eerst op televisie over incest praatte. “Toen moest ik mijn meisjes vertellen wat mij is overkomen. Dat is het meest hartverscheurende wat je kan gebeuren, dat je dan het verdriet op het gezicht van je kind ziet om jou. Dat had ik ze graag nog een paar jaar bespaard.”

Karin Bloemen: 'Ik dacht: stap ik uit het leven of ga ik keihard knokken? Maar ik wilde vol leven'Lees ook